فیلم Bonhoeffer: Pastor. Spy. Assassin. 2024

فیلم‌ها می‌توانند به عنوان ادای احترام به قهرمانان واقعی که معمولاً تلاش‌هایشان نادیده گرفته می‌شود، اهمیت زیادی داشته باشند. با این حال، در مورد اثر سینمایی تاد کمارنیکی درباره دیترش بونهوفر (1906-1945)، الهیدان آلمانی که به شدت به رفتار نازی‌ها با یهودیان و مخالفان سیاسی در طول جنگ جهانی دوم انتقاد داشت، این هدف به طور قابل توجهی محقق نشده است. به طور صادقانه، این...

فیلم‌ها می‌توانند به عنوان ادای احترام به قهرمانان واقعی که معمولاً تلاش‌هایشان نادیده گرفته می‌شود، اهمیت زیادی داشته باشند. با این حال، در مورد اثر سینمایی تاد کمارنیکی درباره دیترش بونهوفر (1906-1945)، الهیدان آلمانی که به شدت به رفتار نازی‌ها با یهودیان و مخالفان سیاسی در طول جنگ جهانی دوم انتقاد داشت، این هدف به طور قابل توجهی محقق نشده است. به طور صادقانه، این فیلم به طرز وحشتناکی خسته‌کننده است و بر روی موعظه‌ها و گفتگوهای طولانی تکیه دارد که روایت را پیش می‌برد، چیزی که واقعاً نمی‌توان آن را جذاب و گیرا نامید. اگر بونهوفر واقعاً تأثیرگذار بود و نقش رهبری در مقاومت آلمان علیه رایش سوم و انتقاد از کلیسای ملی آلمان به خاطر سکوت و همدستی‌اش با سیاست‌های آدولف هیتلر داشت، اما در این فیلم، ابتکارات او به‌ویژه درک‌پذیر و آموزنده به تصویر کشیده نشده است. همچنین، شیوه داستان‌گویی از طریق فلش‌بک‌ها بین روزهای پایانی بونهوفر و رویدادهای گذشته‌اش، عملاً کمکی به روایت داستانش نمی‌کند و گاهی اوقات تحولات کلیدی زندگی‌اش را مبهم‌تر از آنچه که باید، نشان می‌دهد. یکی از بزرگ‌ترین اشکالات این اثر، دستکاری ادعایی در حقایق است، شامل رویدادهایی که هرگز اتفاق نیفتاده‌اند و دیگرانی که محتواشان به طور قابل توجهی تغییر کرده است. نتیجه‌اش این است که تماشاگران ممکن است از تماشای این فیلم با سردرگمی و عدم قطعیت در مورد حقایق آن خارج شوند. این مشکل حتی در عنوان فیلم نیز مشهود است، جایی که ویژگی‌هایی که به قهرمان نسبت داده شده‌اند، حداقل در مورد نقش او به عنوان جاسوس و آدمکش، قابل اعتبار نیستند. با این حال، در بعضی از لحظات، دیدگاه‌های قاطع بونهوفر به صورت بیان‌های قدرتمند ارائه می‌شود، هرچند که تعدادشان به حد کافی برای جلب توجه من نیست. همچنین، آثار بسیار زیاد بونهوفر به عنوان نویسنده به طور عمده نادیده گرفته شده و 34 جلد کار او تنها به عنوان حاشیه‌ای و چند اشاره مختصر باقی مانده است. واقعاً تأسف‌بار است که فیلمی به این بدی، به شخصیت و کار کسی که تأثیر زیادی بر جای گذاشته، به این شکل پرداخته است. بونهوفر (با بازی یوناس داسلر) یک کشیش صلح‌طلب است که از توافق کلیسای آلمان با صعود نازیسم و تأسیس "کلیسای رایش" خشمگین است. او بر خلاف بسیاری، آماده است تا از منبر خود استفاده کند و به هر کسی که گوش می‌دهد، از احمقانه بودن این طرح بگوید. طبیعی است که این کار با استقبال روبرو نمی‌شود و بنابراین بونهوفر مجبور می‌شود زمان زیادی را خارج از کشور بگذراند. این غیبت برای او مفید است، زیرا امیدوار است تا نظرها را در ایالات متحده و بریتانیا جلب کند - وظیفه‌ای که زمانی سخت‌تر می‌شود که پیش‌بینی‌های او غالباً بر روی گوش‌های ناشنوا یا ناپذیرفته می‌افتد. زمانی که همکارانش طرحی برای ترور Führer خود را ارائه می‌دهند، داستان‌های چندگانه او و زندگی‌اش به هم متصل می‌شوند و متوجه می‌شویم که موقعیت او چقدر خطرناک است وقتی که بالاخره به زادگاهش بازمی‌گردد. این داستان واقعی از مردی است که در برابر شرایط سخت، بی‌توجهی و ترس ایستادگی کرد - اما متأسفانه من نتوانستم از بازی داسلر شگفت‌زده شوم. حتی در بهترین لحظاتش، شخصیت او چندان تأثیرگذار نبود و بیشتر به یک فیلم تلویزیونی با کیفیت بالا شباهت داشت تا داستانی روشنگر از شجاعت و به نوعی ایمان. بازیگران دیگر نیز خوب عمل می‌کنند، اما باز هم نقش محوری برای ایجاد وزن لازم در کلیسا یا در میان هم‌پیمانانش وجود ندارد. حتی چرچیل نیز به صورت بی‌روح به تصویر کشیده شده است. بونهوفر عاشق جاز بود و این به ما فرصتی می‌دهد تا در برخی لحظات از موسیقی لذت ببریم، اما در کل داستان به طرز بی‌رحمانه‌ای به همدستی در زمانی که دولت به پا می‌خیزد و نیروهای نظامی و شبه‌نظامی را بسیج می‌کند، انتقاد می‌کند، اما این فیلم واقعاً ناامیدکننده بود.