فیلم The 36th Chamber of Shaolin 1978

این فیلم که به عنوان «قاتل استاد» و «استاد شائولین» نیز شناخته می‌شود، فیلمی است که باید تماشا کنید اگر به هنرهای رزمی کلاسیک و استفاده از سلاح‌های آن توسط هنرمندان حرفه‌ای و نه فقط بازیگران علاقه دارید. «قاتل استاد» یکی از طولانی‌ترین و تأثیرگذارترین مونتاژهای آموزش هنرهای رزمی را به تصویر می‌کشد. همچنین می‌خواهم اشاره کنم که فیلم «شائولین» (۲۰۱۱) نیز در همین سطح...

این فیلم که به عنوان «قاتل استاد» و «استاد شائولین» نیز شناخته می‌شود، فیلمی است که باید تماشا کنید اگر به هنرهای رزمی کلاسیک و استفاده از سلاح‌های آن توسط هنرمندان حرفه‌ای و نه فقط بازیگران علاقه دارید. «قاتل استاد» یکی از طولانی‌ترین و تأثیرگذارترین مونتاژهای آموزش هنرهای رزمی را به تصویر می‌کشد. همچنین می‌خواهم اشاره کنم که فیلم «شائولین» (۲۰۱۱) نیز در همین سطح است، اما با تکنیک‌های سینماتوگرافی مدرن و رنگ‌آمیزی زیبای جنگل‌های تاریک. استفاده از چوب سه‌قسمتی، دو شمشیر کونگ‌فو یا دئو، و چوب بُو از ویژگی‌های این فیلم است. به طور خلاصه، شما در هیچ فیلم هنرهای رزمی دیگری به این اندازه استفاده از سلاح را نخواهید دید. تقریباً نیم قرن پیش، یکی از بزرگ‌ترین فیلم‌های کونگ‌فو و پیشگامان این ژانر، «سی و شش اتاق شائولین» ساخته شد که توسط لاو کار-لئونگ کارگردانی و نوشته ای کوانگ است و داستان یک دانش‌آموز جوان روستایی به نام «لیو یود» را روایت می‌کند که به‌وسیله معلم فعالش به قیام محلی علیه حکومت منچو کشیده می‌شود. اما برنامه‌های او برای براندازی ژنرال بد ذات «تیان تا» کشف می‌شود و یک کشتار به دنبال دارد. لیو یود از این وضعیت فرار می‌کند و به معبد شائولین می‌پیوندد تا در طول ۷ سال هنرهای رزمی را بیاموزد و اکنون به عنوان «راهب سان‌ته» به سرکوب رژیم ستمگر برمی‌گردد و اتاق ۳۶ را ایجاد می‌کند تا پیروان جدیدی جذب کند. نکته عالی درباره این فیلم، صحنه‌های آموزشی است که ۷۵ درصد فیلم را تشکیل می‌دهند. از طریق این صحنه‌ها، لیو با اراده کامل به استادی در هنرهای رزمی تبدیل می‌شود و خود انضباطی را می‌آموزد. با وجود کلیشه‌ای بودن نسبت به سایر فیلم‌های کونگ‌فو دهه ۷۰، مراحل آموزشی این فیلم را از دیگر فیلم‌ها متمایز می‌کند. صحنه‌های کونگ‌فو به‌موقع و با چیدمان زیبا اجرا شده‌اند (هیچ چیزی شتابزده نیست). نقاط منفی فیلم شامل خون (که به‌طور رایج با جوهر قرمز نمایش داده می‌شود) و تعداد صحنه‌های فیلم‌برداری شده در استودیو است؛ اگر این صحنه‌ها در فضای باز فیلم‌برداری می‌شدند، فیلم می‌توانست بسیار بهتر از این باشد. در کل، نمره‌ای مستحکم ۹.۰ از ۱۰ برای این ژانر به آن می‌دهم و این فیلم برای طرفداران این ژانر یک تماشای ضروری است. زمانی که «لیو/سان‌ته» (چیا-هوی لیو) خوش‌شانس می‌شود که از حمله منچوها به مدرسه‌ای که در آن «تدریس» می‌کند و جایی که پدرش کشته می‌شود فرار کند، تصمیم می‌گیرد به دنبال راهبان افسانه‌ای شائولین برود و هنر کونگ‌فو را بیاموزد. کار او با این راهبان کمی تحقیرآمیز است – شغف او به‌طور مداوم نظافت و مرتب‌سازی صومعه است، اما یک ملاقات تصادفی با آبای حکیم به او فرصتی برای یادگیری می‌دهد. او با کمی تکبر سطح ۳۵ را انتخاب می‌کند و به زودی یکی از ارزش‌های اساسی این فرقه را می‌آموزد: تواضع. با شروع دوباره از صفر و پس از چند غوطه‌ور شدن در آب در مسیر به سمت شام، او به سرعت مهارت‌های رزمی را به‌دست می‌آورد و همچنین در سنت‌های صلح‌آمیز و محترم بودیسم غوطه‌ور می‌شود. رهبر روحانی او نسبت به هدف واقعی‌اش همدلی دارد و به زودی به روستاها می‌رود تا به کسانی که خانه و خانواده‌اش را ویران کردند، انتقام بگیرد. این یک داستان انتقامی محکم و سرگرم‌کننده است که دارای صحنه‌های اکشن فراوان و نگاهی عمیق به چگونگی استفاده از تکنیک‌های دفاع از خود است. بله، بخش‌های زیادی از اکشن‌های رزمی به‌خوبی طراحی شده و غالباً حس واقعی بودن را از دست می‌دهند - مگر شاید در پایان داستان که یک دوئل با «ژنرال تیان تا» (لیه لو) نشان‌دهنده چابکی و صبر تازه کسب‌شده جوان است. این یک ماجراجویی با ریتم مناسب است که از دام صحنه‌های مبارزه بی‌پایان و تکراری پرهیز می‌کند؛ به اصول اخلاقی و تحملی که زندگی راهبان و آموزه‌های آن‌ها را پایه‌گذاری می‌کند، احترام می‌گذارد و همچنان به استفاده نوآورانه از یک کاسه برنج می‌پردازد.