فیلم Last of the Comanches 1953

آخرین کومانچی‌ها (با نام دیگر: شمشیر و تیر) به کارگردانی آندره د توث و با فیلمنامه‌ای از کنت گامت ساخته شده است. این فیلم با بازی برودریک کرافورد، باربارا هیل، لوید بریجز، میکی شاونسی، جانی استوارت، جورج متیوز و هیوج سندرز به تصویر کشیده شده است. این فیلم در تکنicolor تولید شده و عکاسی توسط چارلز لاوتون جونیور و ری کوری انجام شده و موسیقی...

آخرین کومانچی‌ها (با نام دیگر: شمشیر و تیر) به کارگردانی آندره د توث و با فیلمنامه‌ای از کنت گامت ساخته شده است. این فیلم با بازی برودریک کرافورد، باربارا هیل، لوید بریجز، میکی شاونسی، جانی استوارت، جورج متیوز و هیوج سندرز به تصویر کشیده شده است. این فیلم در تکنicolor تولید شده و عکاسی توسط چارلز لاوتون جونیور و ری کوری انجام شده و موسیقی آن اثر جورج دانیگ است. این فیلم به‌عنوان یک وسترن مطمئن و در واقع بازسازی فیلم جنگی "صحرای" زولتان کوردای/همفری باگارت از سال 1943، داستان برودریک کرافورد را به عنوان رهبر آنچه از یک گروه سواره نظام قتل‌عام شده باقی مانده است، روایت می‌کند. در طول سفرشان در بیابان، آن‌ها گروهی از مسافران کالسکه را پیدا می‌کنند و با کاهش آب، مجبورند برای بقا در برابر کومانچی‌های خشمگینی که توسط بلک کلاود رهبری می‌شوند، بجنگند. این فیلم در واقع داستانی درباره بقا است که با برخی از اکشن‌های جنگ‌های هندی در حاشیه داستان ترکیب شده است. این فیلم جذاب و دلپذیر با عکاسی تکنیکالور، به‌خوبی اجرا شده و د توث بار دیگر نشان می‌دهد که در صحنه‌های اکشن مهارت دارد. کرافورد بالطبع بار فیلم را به دوش می‌کشد و با شجاعت و جسارت سرتیپ ترینور، گروه پراشفتگی را کنار هم نگه می‌دارد. قدرت داستان از کمبود آب ناشی می‌شود، هم برای سفیدپوستان و هم برای کومانچی‌ها، جایی که سلاح‌های فراموش‌شده جنگ، یعنی غذا و آب، داستان را به شدت جذاب نگه می‌دارد. این فیلم به اندازه "صحرای" خوب نیست، اما هنوز هم به طرفداران وسترن و برودریک کرافورد توصیه می‌شود. 7 از 10 اگر شما هم ماجراجویی شگفت‌انگیز همفری باگارت در "صحرای" (1943) را دیده‌اید، می‌دانید که چه انتظاری باید داشته باشید... گروهی متنوع از سربازان سواره نظام به همراه یک گروه از مسافران کالسکه، توسط یک باند سرکش کومانچی مورد حمله قرار می‌گیرند. با کمک "چاقوی کوچک" (جانی استوارت) که او نیز از بلک کلاود و غارتگرانش فرار می‌کند، آن‌ها در یک ویرانه دورافتاده پناه می‌گیرند، جایی که فقط به اندازه کافی آب برای بقا دارند - اما نه برای مدت طولانی؛ و به زودی محاصره‌ای نیز آغاز می‌شود - با این که دشمن نیز به اندازه آن‌ها از آب کم دارد... آنچه پس از آن می‌آید، یک تقابل تنش‌آمیز است که هر طرف سعی می‌کند دیگری را قانع کند که در موقعیت برتری قرار دارد، در حالی که هیچ‌کدام در موقعیت قوی قرار ندارند. آیا می‌توانند تا رسیدن نیروهای کمکی مقاومت کنند، یا بلک کلاود پیروز خواهد شد؟ آندره د توث یکی از این چیزهای نادر را تولید کرده است - یک بازسازی که به اندازه نسخه اصلی خوب است. خوب، تقریباً، برودریک کرافورد ("سرتیپ خیانتکار") به اندازه باگارت نیست، اما بقیه فیلم واقعاً خوب عمل می‌کند - و به‌طور مکرر شما را به سمت یک لیوان چیزی برای رفع تشنگی سوق می‌دهد! اکشن زیادی وجود دارد تا داستان ادامه یابد، کمی رمانس از باربارا هیل و فیلم هنوز هم بعد از حدود 70 سال به خوبی عمل می‌کند.