فیلم Insomnia 2002

این فیلم قطعاً بهترین کار نولان نیست، اما احتمالاً من را بیشتر از هر فیلم دیگری تحت تأثیر قرار داده (حداقل در کنار "بتمن آغاز می‌کند")، چون من به شدت به نسخه نروژی آن علاقه‌مندم و تغییرات ظریف نولان در آن را دوست دارم. همچنین بازیگران اصلی (ال پاچینو، رابین ویلیامز - به عنوان اولین نقش منفی‌اش، به گمانم، و هیلاری سوانک - در احتمالاً...

این فیلم قطعاً بهترین کار نولان نیست، اما احتمالاً من را بیشتر از هر فیلم دیگری تحت تأثیر قرار داده (حداقل در کنار "بتمن آغاز می‌کند")، چون من به شدت به نسخه نروژی آن علاقه‌مندم و تغییرات ظریف نولان در آن را دوست دارم. همچنین بازیگران اصلی (ال پاچینو، رابین ویلیامز - به عنوان اولین نقش منفی‌اش، به گمانم، و هیلاری سوانک - در احتمالاً بهترین بازی‌اش در کنار آنچه که در "داستان سیاه" به نمایش گذاشت) هم به این اثر کمک شایانی کرده‌اند. من از پنج محتوای اضافی کوتاه روی دی‌وی‌دی‌ام (یک دیسک دو طرفه که سال‌ها پیش خریده‌ام و طرف دیگر آن "مدافع شیطان" است، که هنوز تماشا نکرده‌ام) بسیار لذت بردم: مصاحبه نولان با پاچینو؛ "روز برای شب: ساخت...؛" "در مه" (که با فیلم‌بردار والری فایستر مصاحبه می‌کند)؛ ناتان کراولی: طراح صحنه؛ و "چشم‌ها باز" (که با کارشناسان اختلال خواب مصاحبه می‌کند)، که خوشبختانه قبل از تماشای فیلم دیدم تا تجربه‌ام را غنی‌تر کند. به شدت به طرفداران تریلرهای معاصر جنایی توصیه می‌شود، چه نسخه نروژی را دیده باشید و چه نه. تفاوت‌های کافی وجود دارد که آن را برای سینمادوستان جذاب کند. این فیلم احساسات انسانی را به طرز شگفت‌انگیزی به تصویر می‌کشد و با محیط منحصر به فرد و بازیگری عالی، "بی‌خوابی" را به تماشایی خوب و ارزشمند تبدیل می‌کند. با این حال، من به اندازه بسیاری از افراد دیگر از آن لذت نبردم. شاید اگر نمی‌دانستم نولان، پاچینو یا ویلیامز در اوج خود چه توانایی‌هایی دارند، یا اگر پنج دقیقه قبل از پایان متوجه نمی‌شدم که در کودکی آن را دیده‌ام و فقط پایانش را به یاد می‌آورم، تأثیر بیشتری روی من می‌گذاشت. اما حتی با این حال، "بی‌خوابی" هنوز هم یک اثر سینمایی بسیار محکم است. نمره نهایی: ★★★ - شخصاً پیشنهاد می‌کنم حتماً آن را تماشا کنید. یک پلیس خوب نمی‌تواند بخوابد زیرا یک تکه از معما را گم کرده است. و یک پلیس بد نمی‌تواند بخوابد زیرا وجدانش اجازه نمی‌دهد. "بی‌خوابی" به کارگردانی کریستوفر نولان و نوشته اریک اسکیولدبیارگ و نیکولای فروبیوس (فیلمنامه 1997) است. بازیگران آن شامل ال پاچینو، رابین ویلیامز، هیلاری سوانک، مورا تیئرنی، مارتین داناوان و نیکی کات هستند. موسیقی توسط دیوید جولین و فیلم‌برداری توسط والری فایستر انجام شده است. این فیلم بازسازی یک فیلم نروژی به همین نام از سال 1997 است. کارآگاه LAPD، ویل دورمر (پاچینو) و شریکش، هاپ اکارت (داناوان)، به شهر دورافتاده آلاسکایی نایت‌موت می‌روند تا به پلیس محلی در تحقیق درباره قتل وحشیانه یک دختر نوجوان کمک کنند. اما دورمر یک تحقیق در امور داخلی را پشت سر می‌گذارد که او را آزار می‌دهد و زمانی که یک دستگیری احتمالی از مظنون قتل به طرز فاجعه‌باری به اشتباه می‌رود، وجدانش از دو جبهه به او حمله می‌کند: از کمبود خواب و از سوی خود قاتل. از دور، آسان است که بدبین باشیم و بگوییم "بی‌خوابی" فقط یک بازسازی آمریکایی برای کسب درآمد است. با بودجه بیشتر، ستاره‌های بزرگ‌تر و کارگردانی که به دنیای بزرگ‌تری از سینما قدم می‌گذارد. در حالی که در ظاهر داستان به نظر می‌رسد یکی دیگر از تریلرهای پلیسی و جنایی است که در آن روندهای قانونی و شرارت در نهایت سرنگون می‌شوند، اما "بی‌خوابی" بسیار فراتر از این است. این فیلم عمیقاً در مسائل روانشناختی پیچیده‌ای غوطه‌ور است، یک بلانک‌نوآر با برخی از شخصیت‌های عمیق، تصویری که به طور بالینی حول نزول یک مرد به جهنم خصوصی‌اش شکل گرفته است، با پس‌زمینه زیبای آلاسکا که به طرز غریب و خفقان‌آوری با وضعیت ذهنی fragmented ویل دورمر در هم آمیخته است. کشتن شما را تغییر می‌دهد. این را می‌دانید. از لحظات ابتدایی که یک هواپیمای دوقلوی بر فراز یخچال‌های آلاسکایی پرواز می‌کند و با موسیقی دلهره‌آور دیوید جولین همراه است، احساس نگرانی در فضا وجود دارد. نولان به خوبی با نوآر آشنا است، جو مهم است و جو روانی متراکم هرگز در طول فیلم شکسته نمی‌شود. بسیاری از فیلم دیالوگ‌محور است، که بسیار رضایت‌بخش است، با گفتگوهای آرام بین پاچینو و ویلیامز که از بیننده می‌خواهد به هر کلمه گوش دهد، زیرا پلیس و قاتل (بدون لو دادن، این موضوع در ابتدا به ما گفته می‌شود) برای کنترل روح یکدیگر تلاش می‌کنند. هر اکشنی که وجود دارد نیز با لذت‌های فراتجربه‌ای همراه است، از جمله یک تعقیب و گریز بر روی الوارهای شناور و یک عبور از مه ترسناک که از نقاط عطف فیلم هستند. خواب بهایی دارد. با داشتن سه برنده جایزه اسکار در بازیگران، نولان کیفیت جدی برای کارگردانی داشت. اینکه پاچینو، ویلیامز و سوانک برتری را ارائه می‌دهند، ستایش بالایی برای کارگردان بریتانیایی است. پاچینو واقعاً یکی از بهترین اجراهای خود در دوران پایانی حرفه‌اش را ارائه می‌دهد، کاملاً جذاب به عنوان دورمر، صورت خسته‌اش داستان هزاران غم را روایت می‌کند و راه رفتن بی‌خواب او مناسب مردی است که به دره تاریکی خیره شده است. عکاسی والری فایستر به خوبی انجام شده است، ترکیب سفیدی‌های برفی و رنگ‌های سبز در مناظر درخشان است و لحن‌های قهوه‌ای ملایم درون هتل لحظات نادری از آرامش را برای ویل دورمر فراهم می‌کند. به طور کلی، "بی‌خوابی" فیلمی شگفت‌انگیز است، فیلمی که به عمق تاریک‌تری از این ژانر می‌رود تا یکی از بهترین فیلم‌های سال 2002 را به نمایش بگذارد. 9/10 یک فیلم نسبتاً عادی از کریستوفر نولان؟ هرگز! "بی‌خوابی" ممکن است به عمق کارهای معمولی نولان نرسد، اما از نظر سرگرمی همچنان در سطح بالایی قرار دارد. من از این فیلم لذت بردم، عمدتاً به خاطر اجراهای ال پاچینو و رابین ویلیامز - بسیار خوب است که این دو نماد در کنار هم روی پرده باشند! همچنین تصاویری زیبا دارید، آلاسکا واقعاً جذاب به نظر می‌رسد! مدت زیادی از تماشای این فیلم نگذشته، اما اخیراً به تماشای آثار ال پاچینو مشغول بوده‌ام. هنوز هم پایدار است و اجراهای فوق‌العاده‌ای از پاچینو و ویلیامز دارد. من واقعاً دوست داشتم که در پشت صحنه با آن دو و کریستوفر نولان در اولین فیلم بزرگ‌بودجه‌اش ($46 میلیون) حضور داشته باشم. این فیلم یکی از بهترین تریلرهای جنایی نیست، اما همچنان ارزش تماشا را دارد. **4.0/5**