فیلم The Second Best Exotic Marigold Hotel 2015

این فیلم مانند فیلم اول، شما را به یک سفر خاص می‌برد که هرگز فراموش نخواهید کرد. صداقت شخصیت‌ها و قابل ارتباط بودن آنها از ویژگی‌های جذاب و منحصر به فرد فیلم اول است که به این فیلم نیز تعلق دارد. این دو فیلم جایگاه ویژه‌ای در قلب من دارند. آیا دوباره آن را تماشا می‌کنم؟ قطعاً! آیا دوستانم را هم وادار می‌کنم آن را تماشا کنند؟...

این فیلم مانند فیلم اول، شما را به یک سفر خاص می‌برد که هرگز فراموش نخواهید کرد. صداقت شخصیت‌ها و قابل ارتباط بودن آنها از ویژگی‌های جذاب و منحصر به فرد فیلم اول است که به این فیلم نیز تعلق دارد. این دو فیلم جایگاه ویژه‌ای در قلب من دارند. آیا دوباره آن را تماشا می‌کنم؟ قطعاً! آیا دوستانم را هم وادار می‌کنم آن را تماشا کنند؟ حتماً. باید به جان مدن تبریک گفت که توانسته است بازیگران فیلم اول را پس از چهار سال دوباره گرد هم آورد و از خدمات محدود ریچارد گیر بهره‌مند شود، اما متأسفانه بقیه فیلم خیلی ضعیف‌تر از آن چیزی است که انتظار می‌رفت. اکنون با موفقیت بیشتر هتل، «سونی» (دو پتل) و «خانم دانیلی» (سر مگی اسمیت) در ایالات متحده در تلاش برای تأمین مالی برای گسترش کار خود و خرید قصر سابق زنان برای پروژه بعدی خود هستند. زمانی که انتظار دارند بازرسی برای ارزیابی کسب‌وکارشان بیاید، ورود نویسنده «چمبرز» (گیر) و مهمان جدید «لاوینیا» (تامسین گریگ) را به شیوه‌ای کمی متفاوت خوش‌آمد می‌گویند و این اولین اشتباه سونی است! فیلم اول تازگی خاصی داشت و همه در حال کشف یک زندگی جدید با فرصت‌های نو در یک شهر پرجنب‌وجوش بودند؛ اما این فیلم بسیار کمتر شاداب است. به نظر می‌رسد همه به سمت پایان نگاه می‌کنند؛ شخصیت‌ها بسیار مسطح‌تر و کمی افسرده‌تر شده‌اند. شخصیت‌پردازی‌های شیطنت‌آمیز «رونالد پیکاپ» و «سلیا ایمری» به بن‌بست جالبی رسیده است. اختلافات خانوادگی بین سونی، نامزدش و مادرش خیلی پیچیده شده و داستان به سادگی از حرکت بازمی‌ماند. پتل دارای کاریزما است و بیشتر از بقیه بار فیلم را به دوش می‌کشد و در نهایت هم کمی رقص قابل قبولی ارائه می‌دهد. فیلم رنگارنگ است و وقت را تلف نمی‌کند، اما سر مگی به‌ویژه بخشی از جذابیت خاص خود را از دست داده و سر جودی نیز در طول فیلم با کمترین شعف نسبت به آنچه قبلاً دیده بودیم، ظاهر می‌شود. راستش را بخواهید، من واقعاً مطمئن نیستم که آیا فیلم اول واقعاً شایسته یک دنباله بود یا خیر. این یکی واقعاً به یاد ماندنی نیست و شخصیت ریچارد گیر هم واقعاً چیز خاصی اضافه نمی‌کند.