فیلم The Square 2017

من طرفدار بزرگی از درام‌ها نیستم، اما این فیلم سرگرم‌کننده بود. من به خاطر صحنه میمون‌ها به آن ۴ ستاره دادم. شاید من در حالت مناسبی برای تماشای این فیلم نبودم، اما بعد از حدود نیم ساعت واقعاً اهمیتی به سرنوشت "کریستین" (کلاز بنگ) یا تقریباً هیچ کس دیگری نداشتم. او یکی از گالری‌دارهایی است که روی یک قفسه گرد و غبار یک لیوان آب...

من طرفدار بزرگی از درام‌ها نیستم، اما این فیلم سرگرم‌کننده بود. من به خاطر صحنه میمون‌ها به آن ۴ ستاره دادم. شاید من در حالت مناسبی برای تماشای این فیلم نبودم، اما بعد از حدود نیم ساعت واقعاً اهمیتی به سرنوشت "کریستین" (کلاز بنگ) یا تقریباً هیچ کس دیگری نداشتم. او یکی از گالری‌دارهایی است که روی یک قفسه گرد و غبار یک لیوان آب می‌گذارد و آن را هنر می‌نامد. می‌دانید، از آن نوع هنرهایی که شبیه لباس‌های جدید امپراتور است. آخرین "نمایشگاه" او طراحی شده تا به عموم یادآوری کند که مسئولیت‌هایی نسبت به یکدیگر دارند، اما تمرکز او زمانی منحرف می‌شود که قربانی یک جیب‌بر می‌شود. بدون تلفن. بدون کیف پول. او راهی منحصر به فرد برای بازگرداندن آنها پیدا می‌کند و یادداشتی را به تمامی نامه‌خانه‌های همسایگانش می‌فرستد و یک اولتیماتوم اتهامی می‌دهد. جالب اینجاست که این تنها ایده احمقانه‌ای نیست که او دارد، زیرا این درام نسبتاً کسل‌کننده از یک تصمیم بد به تصمیم بد دیگر به مدت ۲ ساعت و نیم پیش می‌رود. اوج غیرعادی‌ترین و سورئالیستی فیلم زمانی است که سرگرمی - "اولگ" (تری نوتاری) - در یک شام خیریه بسیار مجلل به طرز فوق‌العاده‌ای خراب می‌شود، اما سناریوهای احمقانه دیگری نیز وجود دارد در حالی که او سعی دارد یک کمپین بازاریابی را راه‌اندازی کند، رابطه‌ای به طرز عجیبی بی‌روح با "آن" (الیزابث ماس که بسیار بی‌روح است) را مدیریت کند و با یک بچه به شدت کلافه‌کننده (الیخاندرو ادوارد) که به نظر می‌رسد فکر می‌کند خانواده‌اش معتقدند او آن چیزها را دزدیده، کنار بیاید! به انصاف باید بگویم که بنگ توانسته درجه‌ای قابل توجهی از خودخواهی غیرقابل تحمل را به شخصیت پرادعایش ببخشد، در حالی که تمام وسایل راحتی‌اش از او گرفته می‌شود و خود را در معرض جامعه‌ای می‌بیند که واقعاً بی‌توجه است و حتی به‌طور علنی انتقاد می‌کند از دوگانگی‌های واضح او. من از premise داستان خوشم آمد، اما کارگردان روبن اوستلند به طور کامل به خود indulges می‌کند و در انتها واقعاً حوصله‌ام سر رفت. شاید یک ویرایش دقیق‌تر بتواند شوخی و پیام داستان را دوباره متمرکز کند؟ متأسفم - این فیلم برای من نبود.