فیلم Subservience 2024

فیلم "زیر دست" به کارگردانی S.K. Dale، یک اثر قابل‌توجه در ژانر تریلر علمی-تخیلی است. ایفاگری مگان فاکس در نقش یک ربات اندروید فوق‌العاده است و ترکیبی جذاب از خونسردی و احساسات لطیف را به نقش خود می‌آورد. هرچند که داستان ممکن است کمی پیش‌بینی‌پذیر به نظر برسد و عمق کافی را نداشته باشد، اما فیلم هنوز هم تجربه‌ای جذاب ارائه می‌دهد. جدایی عاطفی بین سایر...

فیلم "زیر دست" به کارگردانی S.K. Dale، یک اثر قابل‌توجه در ژانر تریلر علمی-تخیلی است. ایفاگری مگان فاکس در نقش یک ربات اندروید فوق‌العاده است و ترکیبی جذاب از خونسردی و احساسات لطیف را به نقش خود می‌آورد. هرچند که داستان ممکن است کمی پیش‌بینی‌پذیر به نظر برسد و عمق کافی را نداشته باشد، اما فیلم هنوز هم تجربه‌ای جذاب ارائه می‌دهد. جدایی عاطفی بین سایر بازیگران و تماشاگران قابل احساس است که باعث می‌شود سرمایه‌گذاری کامل بر روی شخصیت‌ها دشوار باشد. جالب اینجاست که این جدایی در واقع به نفع روایت عمل می‌کند و تماشاگران را به حمایت از اندروید ترغیب می‌کند. اگرچه فیلم زمین جدیدی را نمی‌شکافد، اما برای طرفداران تم‌های آینده‌نگر و مفهوم در حال تکامل هوش مصنوعی، تماشای خوبی است. این فیلم کمتر از آن چیزی است که انتظار داشتم. در سریال "انسان‌ها"، اندروید زن اصلی خیلی بهتر و بیشتر به عنوان یک هوش مصنوعی عمل می‌کرد. همچنین ارتباط بین آلیس و نیک را احساس نکردم زیرا آلیس خیلی قوی به نیک نزدیک می‌شود و او را به نوعی به عنوان یک شخصیت وابسته یا "وسواس" نشان می‌دهد. فیلم دارای ایده جالبی است، که در آینده نزدیک رخ می‌دهد، جایی که اندرویدهای هوش مصنوعی به حدی پیشرفته شده‌اند که در همه جا حضور دارند و تقریباً تمام نیروی کار انسانی را جایگزین کرده‌اند. در حالی که ساخت جهان جالب است و عمدتاً بر زندگی در یک خانواده متمرکز است، جایی که شوهر به‌طور ناخواسته باعث می‌شود ربات خانگی‌اش اهداف خود را نسبت به "آرام‌تر" و "خوشحال‌تر" کردن او بیش از هر چیز دیگری تنظیم کند، عناصر عمیق‌تری را برای تأمل بر تأثیرات در نیروی کار و جامعه زمانی که ربات‌ها شروع به جایگزینی انسان‌ها در فعالیت‌های کاری می‌کنند، به ارمغان می‌آورد. با این حال، ایده برای یک فیلم بلاک‌باستر نمی‌تواند ضعف فیلمنامه را جبران کند که در ابتدا به شدت کند و در بخش‌های بعدی غیرواقعی است. همچنین، به جز چند بازیگر که در نقش ربات‌ها خوب عمل می‌کنند (از جمله مگان فاکس)، بازیگری از شخصیت‌های انسانی به‌طور کلی وحشتناک است، به‌ویژه بازی میشل مورن. بازی ضعیف و داستان کند باعث می‌شود که غرق در فیلم نشوید و احساس کنید که فیلم طولانی‌تر از آن چیزی است که واقعاً هست. خوب، این یک ساعت و ۴۵ دقیقه‌ای است که هرگز برنمی‌گردد. از همان ابتدا، این فیلم به وضوح کپی‌برداری از سریال "انسان‌ها" با بازی جما چان بود. اما در حالی که "انسان‌ها" تا حدی قابل‌باور بود، این فیلم کاملاً غیرواقعی بود. عملکرد کلی بازیگران در بهترین حالت متوسط بود. رفتارها و واکنش‌ها خیلی اوقات خجالت‌آور، غیرقابل‌باور یا پیش‌بینی‌پذیر بودند. برای من نادر است که در حین تماشای یک فیلم صحنه‌ها را جلو بزنم، اما در اینجا این کار را کردم. امیدوار بودم که مادر مگی در یک نقطه کشته شود (از زمانی که کالینفورنیکیشن را دیدم، از مادلین زیما متنفرم) اما متأسفانه. آلیس (مگان فاکس) زیبا بود، اما به‌عنوان یک اندروید کاملاً غیرقابل‌باور بود. او می‌تواند یک روان‌پریش بدون احساسات عالی باشد. فیلم از تمام کلیشه‌های قدیمی استفاده می‌کند، که نه تنها آن را بسیار پیش‌بینی‌پذیر می‌کند، بلکه احساساتی به من می‌دهد که این صحنه را قبلاً در جایی دیگر دیده‌ام. به‌طور کلی، فیلم برای من ناامیدکننده بود، اما برای تلاش مگان فاکس برای تبدیل شدن به ربات جنسی محبوب همه، نمره مثبتی می‌دهم. ایده جالبی داشت، هرچند که بسیار شبیه به "من، ربات" بود. ایده اجرا شد، اما بسیار کمبود داشت. بین شوهر و همسر در فیلم هیچ شیمی واقعی وجود نداشت و تنظیم اولیه هیچ ریسکی نداشت. این فیلم به دنباله‌ای نیاز دارد که باید بر اساس ۲۰ دقیقه پایانی ساخته شود، اما با توجه به یک ساعت اول، هیچ‌گاه سبز نخواهد شد. امید داشتم که چیزی کمی بیشتر توسعه‌یافته باشد، اما با توجه به شهرت مگان فاکس (نه یک ستاره A یا B)، باید انتظاراتم را پایین‌تر می‌آوردم. شرم بر من که تنظیم نکردم و شرم بر سازندگان فیلم که این فیلم را جالب‌تر نساختند.