فیلم Greenland 2020

این نوع فیلم‌ها همیشه بین منتقدان و تماشاگران اختلاف نظر ایجاد می‌کنند، چرا که به خاطر ماهیتشان، داستانشان هیچ‌گاه نوآورانه یا منحصر به فرد نیست. فیلم‌های آخرالزمانی معمولاً بر اساس یک فیلمنامه فرمولی ساخته می‌شوند که پر از تناقضات منطقی هستند، اما در عوض، دارای اکشن هیجان‌انگیز زیادی نیز هستند. کیفیت بصری این فیلم‌ها بسته به استودیو متفاوت است و همچنین طراحی صدا و دیگر...

این نوع فیلم‌ها همیشه بین منتقدان و تماشاگران اختلاف نظر ایجاد می‌کنند، چرا که به خاطر ماهیتشان، داستانشان هیچ‌گاه نوآورانه یا منحصر به فرد نیست. فیلم‌های آخرالزمانی معمولاً بر اساس یک فیلمنامه فرمولی ساخته می‌شوند که پر از تناقضات منطقی هستند، اما در عوض، دارای اکشن هیجان‌انگیز زیادی نیز هستند. کیفیت بصری این فیلم‌ها بسته به استودیو متفاوت است و همچنین طراحی صدا و دیگر جنبه‌های فنی. من همیشه سعی می‌کنم تا همه چیزهایی که این فیلم‌ها به تماشاگر ارائه می‌دهند را بپذیرم. خودم را آماده می‌کنم که به اندازه ممکن ذهن باز داشته باشم و معمولاً با این موضوع مشکلی ندارم. با این حال، فیلم «گرینلند» نتوانست تنها چیزی را که از آن انتظار داشتم، یعنی یک دنباله‌دار قاتل سیاره‌ای از سرگرمی خالص، ارائه دهد. تنها جنبه‌های مثبت آن، بازیگران و دو یا سه صحنه واقعاً هیجان‌انگیز است. جرارد باتلر به این نوع فیلم‌ها عادت دارد و هیچ مشکلی در بازی یک شخصیت سطحی بدون انگیزه یا عمق واقعی ندارد. موریانا باکارین نیز تنها نقش همسر باتلر را بازی می‌کند. هر دو بازی‌های خوبی ارائه می‌دهند که تا پایان فیلم مرا درگیر نگه می‌دارد. چند صحنه خوب واقعاً خوب هستند. تکه‌های کوچک دنباله‌دار غول‌پیکر قبل از وقوع رویداد انقراض به زمین برخورد می‌کنند و این صحنه‌ها واقعاً زیبا هستند. با این حال، فقط این برای مدت زمان ۱۱۹ دقیقه‌ای فیلم به هیچ وجه رضایت‌بخش نیست. همان‌طور که انتظار می‌رفت، فیلمنامه کریس اسپارلینگ به اندازه‌ای کلیشه‌ای است که می‌توانست باشد و کارگردانی ریک رومن وا نیز واقعاً چیز جدیدی ارائه نمی‌دهد. برخی از تصمیمات روایی (که به علم یا فناوری مربوط نیستند) قطعاً فقط برای پر کردن زمان هستند و هیچ عواقبی ندارند. «گرینلند» دقیقاً شبیه ده‌ها فیلم دیگر در این زیرژانر است، اما بدون جنبه‌های فنی که در نهایت تصویر کلی را ارتقا می‌دهند. به نظر می‌رسد جلوه‌های ویژه در برخی صحنه‌ها قدیمی شده‌اند و تقریباً به نظر می‌رسد که زمان یا پول کافی برای تکمیل آنها نداشتند. واقعاً؟ یک تصویر ثابت از بارش شهاب‌سنگ‌ها در آسمان؟ متأسفانه، این به‌عنوان یک کار آماتور و تنبل به نظر می‌رسد. عدم وجود یک موسیقی قدرتمند (دیوید باکلی) باعث می‌شود صحنه‌های اکشن «خالی» به نظر برسند، گویا چیزی کم است. چند لحظه مبارزه تقریباً به خاطر محیط بسیار تاریک و تدوین ناپیوسته غیرقابل مشاهده‌اند. به طور کلی، اکشن بین حالت خوب و بد قرار دارد. اما بزرگ‌ترین "سیلی به صورت" دنباله‌دار قاتل سیاره‌ای است که همه منتظر آن هستند. هیچ راهی برای دوری از این موضوع وجود ندارد: اگر یک فیلم تمام مدت به ساخت یک دنباله‌دار عظیم در عمل سوم می‌پردازد، باید نشان دهد که چگونه با تمام شکوهش به زمین برخورد می‌کند. انفجار بزرگ و غیرقابل تصور، دود بی‌پایانی که تمام جو را پر می‌کند و صدای متمایز برخورد... این لحظه‌ای است که می‌تواند یک فیلم آخرالزمانی را بسازد یا از بین ببرد. متأسفانه، و فقط باید این را بنویسم، این فیلم از بین برد. در نهایت، «گرینلند» به طرز قابل پیش‌بینی ناامیدکننده است و تنها چند صحنه واقعاً هیجان‌انگیز و یک گروه بازیگری خوب را ارائه می‌دهد. جرارد باتلر و موریانا باکارین تلاش می‌کنند، اما این کافی نیست تا همه چیز دیگری را جبران کند. همان‌طور که انتظار می‌رفت، فیلمنامه فرمولی کریس اسپارلینگ هیچ داستان منحصر به فرد یا جنبه نوآورانه‌ای به ژانر اضافه نمی‌کند، و کارگردانی ساده ریک رومن وا نیز همین‌طور. این همه خوب می‌بود اگر اکشن آنچه را که بیشتر مردم می‌خواهند ببینند، ارائه می‌داد، اما متأسفانه، این جنبه نیز به شدت ناامیدکننده است. با وجود چند صحنه هیجان‌انگیز گاه و بیگاه، سطح سرگرمی به خاطر جلوه‌های بصری غیرقابل توجه، عدم وجود موسیقی قدرتمند و تدوین ضعیف، بسیار پایین است و به ناامیدی "کشی برای تماشا" می‌انجامد. اگر شما واقعاً عاشق فیلم‌های آخرالزمانی هستید، شاید چیزی در آن پیدا کنید که من پیدا نکردم. اما اگر این نوع فیلم با سلیقه شما سازگار نیست، پس این فیلم قطعاً شما را متقاعد نخواهد کرد. امتیاز: D+