فیلم Deepwater Horizon 2016

این فیلم به طور کلی به عنوان یک اثر تبلیغاتی علیه BP دیده می‌شود، اما در عین حال قابل تماشا است. درام‌پردازی به خوبی انجام شده و جلوه‌های ویژه نیز قابل باور و لذت‌بخش هستند. اگر آن را به عنوان یک درام فاجعه و فیلم با جلوه‌های ویژه تماشا کنید، قطعاً قابل قبول است. اما به عنوان یک مستند، احساس می‌کنم که فیلم به اندازه کافی...

این فیلم به طور کلی به عنوان یک اثر تبلیغاتی علیه BP دیده می‌شود، اما در عین حال قابل تماشا است. درام‌پردازی به خوبی انجام شده و جلوه‌های ویژه نیز قابل باور و لذت‌بخش هستند. اگر آن را به عنوان یک درام فاجعه و فیلم با جلوه‌های ویژه تماشا کنید، قطعاً قابل قبول است. اما به عنوان یک مستند، احساس می‌کنم که فیلم به اندازه کافی موفق نبوده است. این فیلم تنها به انفجار اولیه می‌پردازد و پس از تخلیه سکو، داستان متوقف می‌شود. از این بابت ناامید شدم. حداقل دوست داشتم تلاش‌ها برای خاموش کردن آتش را ببینم. مثلاً صحنه‌هایی که قایق‌ها تلاش می‌کنند تا سکو را با آب خاموش کنند کجاست؟ همچنین دوست داشتم فیلم به تلاش‌ها برای بستن چاه، چالش‌های فنی درگیر و مبارزه با نشت نفت بپردازد. این موارد به کلی نادیده گرفته شده‌اند. احساس می‌کنم که فیلم سعی دارد بر افکار عمومی سوار شود و خود را به عنوان یک فیلم اکشن/فاجعه‌ای و همچنین یک روایت واقعی معرفی کند و از این حادثه سود ببرد. بخش‌های اکشن و فاجعه‌ای به خوبی انجام شده، اما فیلم از بسیاری از درام‌های شاید کمتر دیدنی در اطراف این حادثه غفلت کرده است. این جای تأسف دارد زیرا به یک فیلم نسبتاً معمولی تبدیل شده و احساسی ناخوشایند ایجاد می‌کند که فقط در تلاش برای کسب درآمد سریع از این فاجعه بوده‌اند. این موضوع همچنین باعث می‌شود که بخش‌های فکت‌محور فیلم تا حدودی در معرض تردید قرار گیرد. احساس می‌کنم فیلم تلاش زیادی می‌کند تا BP را به عنوان جنایتکاران عمدی معرفی کند. مطمئناً مقادیری از مسئولیت به سمت BP باید نشانه‌گذاری شود، اما در عین حال می‌توان خواند که «در تاریخ ۸ نوامبر ۲۰۱۰، تحقیقات کمیسیون نشت نفت نشان داد که BP در تلاش برای کسب درآمد ایمنی را قربانی نکرده، بلکه برخی از تصمیمات خطرات را در سکو افزایش داده است». همان‌طور که همیشه گفته می‌شود، اوضاع سیاه و سفید نیست و حفاری نفت در نهایت یک کار پرخطر است. به هرحال، این کافی است. من فیلم را خوب یافتم، نه بیشتر و نه کمتر. این فیلم برای من surprising بود. زیرا بر اساس یک رویداد واقعی ساخته شده، اما هیچ چیز زیادی درباره قهرمان‌پروری که برای موفقیت این نوع فیلم‌ها ضروری است، وجود ندارد. من این را دوست داشتم. آن‌ها فقط می‌خواستند داستان را بگویند. نه اینکه قهرمانی بسازند و نه شیطانی. اما به دلیل انتخاب بازیگران، مارک والبرگ به عنوان مرکز داستان به نظر می‌رسد. همچنین شخصیتی منفی را بدون تأیید درست آن نشان می‌دهد. اما اگر فیلم واقعاً حادثه واقعی را به درستی به تصویر می‌کشد، پس تقصیر هیچ‌کس نیست. باید اشتباهی فنی باشد که منجر به تجاوز مرد به مرزهای خطر شد. در تاریخ ۲۰ آوریل ۲۰۱۰، در حدود ۶۰ کیلومتری ساحل جنوبی ایالات متحده در خلیج مکزیک، یک گروه جدید برای ادامه حفاری در دریا به عنوان بخشی از اکتشاف نفت وارد می‌شود. زمانی که احساس کردند به هدف رسیده‌اند، اما این فقط یک عقب‌نشینی است. اشتباهات کوچک، پس از یک انفجار بزرگ، تمام تلاش تیم برای متوقف کردن آن بی‌نتیجه می‌ماند. در نهایت، این موضوع بیشتر به نجات جان خودشان به جای سکو مربوط می‌شود. با اکشن‌های زیاد، چگونگی وقوع یکی از بزرگ‌ترین فجایع انسانی در زمان اخیر به تصویر کشیده می‌شود. از کارگردان «نجات‌دهنده تنهایی» و نقش او در این پروژه قدردانی می‌کنم. این نیز یک تم فاجعه دریایی است مانند «بهترین ساعت‌ها»ی اخیر. فیلم عمدتاً بر اساس مقالات توسعه یافته و در دو بخش نامزد اسکار شده است، اما هیچ کدام را نبرد. جلوه‌های بصری برای چنین فیلمی کلیدی بودند و من آن بخش‌ها را دوست داشتم. من برای بازسازی این واقعه قدردانی می‌کنم تا دنیا بداند که واقعاً چه اتفاقی افتاده است. این فیلم باید دیده شود، نه به عنوان هدف سرگرمی، بلکه این کار را نیز انجام خواهد داد. پیشنهاد می‌شود! فیلم به خوبی متعادل است، ما را خسته نمی‌کند و تفریح خوبی را فراهم می‌کند. فیلم‌های فاجعه و حادثه معمول هستند، اگرچه احساس می‌کنم که در دهه گذشته، این ژانر چندان مورد بررسی قرار نگرفته است. این فیلم بر اساس یک حادثه واقعی ساخته شده که در آن یک سکوی حفاری نفتی با شکست‌های جدی ایمنی مواجه شد و در نهایت آتش گرفت و فروریخت. پس از تحقیقات، عملکرد ناکافی تیمی که قرار بود یک لایه سیمانی در چاهی که سکو باز کرده بود قرار دهد، مسئول آنچه که اتفاق افتاد شناخته شد، همچنین عدم نگهداری از تجهیزات، همه وضعیتی که می‌توانستند جلوگیری شود اگر شرکت پیمانکار سکو، BP، واقعاً در مورد هزینه‌ها و تأخیرها کمتر طمع می‌کرد. فیلم نسبتاً خوب است، کیفیت تفریحی بدون نقص‌های عمده‌ای را ارائه می‌دهد، اما این بدان معنا نیست که از انتقادات مهم عاری است. در واقع، فیلمنامه می‌توانست بهتر باشد اگر در آغاز فیلم مدت زمان طولانی برای رسیدن به سکو وجود نداشت. احساس کردم که فیلم زمان زیادی را برای جلب توجه هدر می‌دهد و در این مرحله اولیه، با جنبه‌های کم‌اهمیت سر و کار دارد. همچنین احساس کردم که پایان آن بسیار ناگهانی است و توجه چندانی به آن نمی‌شود، فراتر از بیانیه‌های در فرآیند بعدی. مشاهده نحوه ساختار و طراحی فیلم، به وضوح نشان می‌دهد که مارک والبرگ به عنوان پروتاگونیست، بازیگر اصلی فیلم در نظر گرفته شده است. با این حال، حقیقت این است که این بازیگر در طول فیلم خود را محو می‌کند و به نظر می‌رسد از ظاهر شدن یا انجام هر چیزی که او را قهرمان و شایسته این نقش کند، اجتناب می‌کند. شخصاً فکر می‌کنم این یکی از ضعیف‌ترین و کمتر جالب‌ترین عملکردهای این بازیگر است، که شایستگی‌ها، توانایی‌ها یا استعدادش – با احتیاط – قابل بحث نیستند. کرت راسل با عملکردی قوی‌تر و تأثیرگذارتر بر روی صفحه، شایسته تحسین است. او هر بار که ظاهر می‌شود یا چیزی می‌گوید، توجه را به خود جلب می‌کند. همچنین از مشارکت‌های جینا رودریگز و جان مالکوویچ لذت بردم. فیلم به کارگردانی شایسته پیتر برگ انجام شده است. او همیشه در تلاش‌های خود موفق نبوده، در واقع برخی مشکلات ریتم و ویرایش وجود دارد که باید به شکل بهتری روی آن‌ها کار می‌شد، اما در نهایت نمره بسیار مثبتی می‌گیرد، به ویژه اگر در نظر بگیریم که او توانسته است از تبدیل فیلمی که بسیار مستعد اضافه‌های CGI است به یک بهمنی از جلوه‌ها و منابع فنی بدون پشتیبانی از فیلمنامه جلوگیری کند. این یک نقص مکرر در فیلم‌های فاجعه است و ما دیده‌ایم که چقدر به دیگر تولیدات آسیب زده است، مانند «۲۰۱۲» به عنوان مثال. منابع اینجا هستند، CGI در فیلم بسیار مشهود است و واقعاً جلب توجه می‌کند، اما به حدی جذب‌کننده نیست که احساس کنیم داریم چیزی خیالی را تماشا می‌کنیم. یک نکته موفقیت دیگر در جنبه‌های فنی این فیلم، هماهنگی ظریف بین ساخت و توسعه شخصیت‌ها و تنش است که به تدریج و بدون عجله تا حادثه شکل می‌گیرد. یک سناریوی واقعاً واقعی و لباس‌ها و موسیقی متن خوب، ترکیب فنی فیلمی را کامل می‌کند که ما را خسته نمی‌کند و بدون اینکه شاهکار باشد، سرگرم می‌کند.