فیلم The Nutty Professor 1996

فیلمی کمدی که موفق بود و بر اساس تلاش‌های بااستعداد ادی مرفی ساخته شده است. این فیلم یکی از کمدی‌هایی است که به تثبیت نام ادی مرفی به عنوان یک بازیگر کمدی کمک کرد و اگر بگویم که این فیلم یکی از به‌یادماندنی‌ترین کمدی‌های دهه 90 بود، اغراق نکرده‌ام: تقریباً همه این فیلم را دیده‌اند، صرف‌نظر از اینکه آیا او را دوست داشتند یا نه. داستان...

فیلمی کمدی که موفق بود و بر اساس تلاش‌های بااستعداد ادی مرفی ساخته شده است. این فیلم یکی از کمدی‌هایی است که به تثبیت نام ادی مرفی به عنوان یک بازیگر کمدی کمک کرد و اگر بگویم که این فیلم یکی از به‌یادماندنی‌ترین کمدی‌های دهه 90 بود، اغراق نکرده‌ام: تقریباً همه این فیلم را دیده‌اند، صرف‌نظر از اینکه آیا او را دوست داشتند یا نه. داستان بسیار ساده است و سفر یک استاد شیمی دانشگاه را دنبال می‌کند که به دلیل چاقی مفرط، تصمیم می‌گیرد سرمی اختراع کند که به او امکان می‌دهد به طور آنی به ظاهری که همیشه آرزویش را داشت، دست یابد... اما زمانی که به یک زن لاغر علاقه‌مند می‌شود، تصمیم می‌گیرد آن را روی خود آزمایش کند و یک عارضه جانبی نگران‌کننده را کشف می‌کند: یک شخصیت دوگانه که تهدید می‌کند شخصیت واقعی او را کنار بزند و زندگی خود را آغاز کند. من او را شخصیتی دوگانه نامیدم، اما دقیق‌تر این است که او را "شخصیت دیگر" بنامیم، زیرا بادی لاو – نام او – در واقع بازتاب تمامی خواسته‌های سرکوب شده‌ای است که پروفسور شرمن داشت و هرگز به آن‌ها نرسید: مردی خوش‌چهره، فریبنده، جسور و خوش‌مشرب که به حدی برون‌گراست که هیچ نوع شرم و حیا ندارد و رفتارهایی ناخوشایند نسبت به دیگران دارد. آیا این موضوع فرایدی است؟ واقعاً چیزی است که تنها یک روان‌تحلیل‌گر می‌تواند آن را درک کند، اما فیلم به طرز مؤثری با آن بازی می‌کند. اما همه چیز در این فیلم خوب نیست. دیالوگ‌ها نسبتاً ضعیف هستند و شوخی‌ها به سبک کثیف و نازلی ساخته شده‌اند که برای شخصی مثل من به سختی خنده‌دارند. چندین لحظه وجود دارد که این موضوع بیشتر مشهود است، اما تمام صحنه‌هایی که خانواده کلومپ در آن‌ها حضور دارند، سزاوار توجه منفی هستند. بخشی از فیلم که صادقانه بگویم، من آن را حذف می‌کردم و هیچ‌گاه اجازه نمی‌دادم فرزندم قبل از یک گفت‌وگوی جدی درباره آن، آن را ببیند. از نظر فنی، فیلم در هیچ زمینه‌ای نمایش خاصی ندارد، به جز کارهای آرایش و لباس که حول ادی مرفی و شخصیت‌های مختلفی که او در فیلم بازی کرده، توسعه یافته است. این یک کار واقعاً چشمگیر است که در آن مرفی پیر می‌شود، جوان می‌شود، وزن می‌گیرد و وزن کم می‌کند و همیشه با مقدار زیادی واقع‌گرایی و اصالت انجام می‌شود. و کار خود پروتاگونیست چطور؟ فکر می‌کنم کافی است بگویم که او شایسته تمامی تحسین‌ها و جوایزی است که برای این فیلم دریافت کرده است. با وجود ضعف‌ها و تمامی نقص‌هایی که اشاره کرده‌ام، تعهد، فداکاری، حرفه‌ای‌گری و استعداد بازیگری که در یک فیلم، هشت یا نه شخصیت مختلف را بازی می‌کند، غیرقابل انکار است! اگر چیزی وجود داشته باشد که این فیلم را موفق کند، آن ادی مرفی است. جدای پینکت اسمیت (تا جایی که می‌دانم، در آن زمان هنوز مجرد بود) به عنوان زیبایی که علاقه‌مند ادی مرفی است، کار مناسبی انجام داده و در همکاری با همکارش، نتوانسته است حتی برای یک دقیقه با او همگام شود. جیمز کوبرن و دیو چپل نکات مثبتی را اضافه می‌کنند، اما همین و بس.