فیلم His House 2020

نقدی قوی از رمی ویکز، که به خوبی میان نقد اجتماعی و ترسناک‌های کلاسیک تعادل برقرار کرده است (و این بار، بدون زامبی‌ها). این فیلم شما را به زندگی یک زوج پناهنده سودانی می‌برد که پس از فرار دردناک از کشورشان با قایق، به آپارتمانی در لندن منتقل شده‌اند. علاوه بر کابوس تجربه‌شان، با یک روح احتمالی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. فیلم‌ها معمولاً در انتقال...

نقدی قوی از رمی ویکز، که به خوبی میان نقد اجتماعی و ترسناک‌های کلاسیک تعادل برقرار کرده است (و این بار، بدون زامبی‌ها). این فیلم شما را به زندگی یک زوج پناهنده سودانی می‌برد که پس از فرار دردناک از کشورشان با قایق، به آپارتمانی در لندن منتقل شده‌اند. علاوه بر کابوس تجربه‌شان، با یک روح احتمالی نیز دست و پنجه نرم می‌کنند. فیلم‌ها معمولاً در انتقال واقعیت، خواب، داستان پس‌زمینه یا چیز دیگری دچار مشکل می‌شوند، اما "خانه‌اش" این تغییرات را به طرز ماهرانه‌ای به هم می‌آمیزد. و شما مطمئناً در آخرین بخش فیلم، غافلگیر خواهید شد. امید است که رمی ویکز به جمع کارگردانان برجسته‌ای مانند آری آستر و رابرت اگرز بپیوندد و ترس را به سطح جدیدی از پیچیدگی‌های فکری برساند. این فیلم ترسناک فوق‌العاده، به طور تحریک‌آمیزی به بررسی وحشت‌هایی می‌پردازد که پناهندگان در فرار از کشورهای جنگ‌زده برای دستیابی به زندگی بهتر در بریتانیا با آن مواجه هستند. "خانه‌اش" به طور غیرمنتظره‌ای اضطراب، سردرگمی و بیگانگی یک زوج پناهنده از جنوب سودان را با شرارت‌های کابوس‌وار ناشی از جادو و افسانه‌های تاریک ترکیب می‌کند. زمانی که "بول" (سپه دیریسو) و همسرش "ریال" (ونمی موساکو) پس از فرار از خانه جنگ‌زده‌شان در جنوب سودان به بریتانیا می‌رسند، به آنها اجازه اقامت داده می‌شود در حالی که پرونده‌شان در حال بررسی است و در یک محله مسکونی معمولی - هرچند کمی فرسوده - اسکان داده می‌شوند. با کمک کارمند پرونده‌شان "مارک" (مت اسمیت) به نیازهای اولیه‌شان دسترسی پیدا می‌کنند، اما با تمدید اقامتشان، برای جا افتادن در جامعه‌ای که در بهترین حالت بی‌توجه و در بدترین حالت کمی خصمانه است، تلاش می‌کنند، در حالی که شروع به باور می‌کنند که خانه جدیدشان تسخیر شده است! اشیاء به طور مداوم در شب به صدا درمی‌آیند و این زوج شروع به تعجب می‌کنند که آیا این موضوع به اجدادشان مربوط است یا شاید به ارواح کسانی که آنها برای مواجهه با عدم‌قطعیت رها کرده‌اند. این سناریوها از طریق خواب‌ها و فلاش‌بک‌ها بیان می‌شود و به ما سرنخی از وحشت‌هایی که فرار کرده‌اند می‌دهد. سوال این است که آیا اکنون وحشت‌های بزرگتری در انتظارشان هست؟ این فیلم به طور قابل توجهی به روان‌شناسی افرادی می‌پردازد که بین دو دنیا گیر افتاده‌اند. نه در جایی که اکنون هستند جا می‌شوند و نه در جایی که قبلاً بودند. با این حال، چالش‌های فرهنگی که اکنون با آنها مواجه هستند به خوبی توسعه نیافته و شخصیت "مارک" که بسیار تحمل‌کننده است، کمی غیرقابل‌باور به نظر می‌رسد، به ویژه زمانی که جستجوی دشمن ماورایی‌شان به شیوه‌هایی تجلی پیدا می‌کند که کمی بیش از حد سوررئال می‌شود. در واقع، شاید مشکل اینجا باشد که فیلم تلاش می‌کند نکات اجتماعی و سیاسی را ترکیب کند، اما دیالوگ‌ها به اندازه کافی قوی نیستند و هر پیامی در یک ترکیب سردرگم از تجربیات ماورایی و واقعیت زندگی جدیدشان غرق می‌شود. اگرچه به نظر می‌رسد بودجه زیادی نداشته، اما کارگردان رمی ویکز باید بیشتر بر روی محکم نگه‌داشتن داستان و توسعه شخصیت‌ها تمرکز می‌کرد. این فیلم ما را دعوت می‌کند تا بر اساس آنچه که فرض می‌کند استانداردهای اخلاقی خودمان است، همدلی کنیم، به جای اینکه چیزی یا کسی را به ما ارائه دهد که واقعاً جالب باشد. در نهایت، مت اسمیت به خوبی در نقش خود ظاهر نمی‌شود و اگرچه موساکو کمی احساسات را به تصویر می‌کشد، اما بقیه فیلم به طرز ناامیدکننده‌ای بی‌اهمیت است.