فیلم We Summon the Darkness 2019

"ما تاریکی را احضار می‌کنیم" در طول خود لحظاتی از اصالت و جذابیت را به نمایش می‌گذارد که در میان صحنه‌های کلیشه‌ای پنهان شده‌اند و بیشتر آسیب می‌زنند تا سود. خوشبختانه، این لحظات کمی شور و شوق به تجربه می‌افزایند و به شما یادآوری می‌کنند که پتانسیل قابل توجهی برای تحسین وجود دارد. چه به خاطر بازیگران جذاب و چه به خاطر صحنه‌های خونین، به...

"ما تاریکی را احضار می‌کنیم" در طول خود لحظاتی از اصالت و جذابیت را به نمایش می‌گذارد که در میان صحنه‌های کلیشه‌ای پنهان شده‌اند و بیشتر آسیب می‌زنند تا سود. خوشبختانه، این لحظات کمی شور و شوق به تجربه می‌افزایند و به شما یادآوری می‌کنند که پتانسیل قابل توجهی برای تحسین وجود دارد. چه به خاطر بازیگران جذاب و چه به خاطر صحنه‌های خونین، به نظر می‌رسد چیزی وجود دارد که همه را راضی نگه می‌دارد، حتی اگر کاملاً راضی نباشند. صحنه‌های خون‌آلود لذت‌بخش هستند، بازی موش و گربه در حمله به خانه سرگرم‌کننده است، هرچند کمی ضعیف‌تر از آنچه انتظار می‌رفت، و شخصیت‌ها در نهایت نقطه قوت این فیلم هستند، حتی مادری که به او لقب "مادر ناپاک" داده‌اند و عنصر سرگرم‌کننده‌ای به کل تجربه اضافه می‌کند. حالا، این فیلم به هیچ وجه زمین را نمی‌شکافد، اما هنوز هم راهی قابل قبول برای گذراندن 90 دقیقه است. فیلمی خونین، سرگرم‌کننده و غالباً خنده‌دار، با بازی‌های کاریزماتیک از الکساندرا داداریو و مادی هاسون. اگر انتظار داستانی با شگفتی یا نوآوری دارید، با ناامیدی از آن خارج خواهید شد. تماشای خوبی است، می‌توان دوباره دید و می‌توان توصیه کرد. الکساندرا داداریو ("پرسی جکسون: دزد صاعقه") در اینجا دوباره دامنه خود را گسترش می‌دهد، هرچند که فکر نمی‌کردم او را در نقشی شرور انتخاب کنند، اما او صحنه‌هایی که در آن‌ها حضور دارد را به خوبی تحت کنترل دارد و شخصیت بزرگش را نشان می‌دهد. امی فُورسایت واقعاً قدرت بازیگری بالایی نشان می‌دهد، عمدتاً با بازی یک شخصیت خجالتی که کار آسانی نیست. و فکر نمی‌کردم جانی ناکستول (جک‌اس) قدرت تاثیرگذاری برای نقش یک واعظ را داشته باشد، اما او با قدرت جو را پر می‌کند. خود فیلم هر نشانه‌ای از یک فیلم ترسناک وحشتناک با پیچش‌های مختلف دارد، اما بزرگترین "پیچش" این است که همه چیز از کنترل خارج می‌شود. واقعاً این فیلم من را بیشتر به یاد "دوپلکس" می‌اندازد تا "جیغ". صادقانه بگویم، اگر این بازیگران به خوبی کار نمی‌کردند، این فیلم واقعاً بد بود، اما داستان آن به اندازه کافی جالب است و بازیگری به اندازه کافی خوب دارد که آن را نجات دهد. ارزش تماشا دارد، اما اگر بخواهید چیزی دیگر ببینید، می‌فهمم: گزینه‌های زیادی وجود دارد. **فیلمی شبیه به اثرات تارانتینو درباره خانه‌ای از احمق‌ها** در سال 1988، سه دختر نوجوان "متالهد" (الکساندرا داداریو، مادی هاسون و امی فُورسایت) به کنسرتی از گروه "سربازان شیطان" در ایندیانا می‌روند. آن‌ها با سه پسر (کیان جانسون، لوگان میلر و آستین سوئیفت) آشنا می‌شوند و آن‌ها را به یک عمارت متعلق به پدر الکسیس می‌برند تا جشن بگیرند که در نهایت به یک تجربه وحشتناک تبدیل می‌شود. "ما تاریکی را احضار می‌کنیم" (2019) در عمل اول سرگرم‌کننده است زیرا ما را به سال 1988 و یک کنسرت متال می‌برد که شامل آهنگ "مراسم سیاه" است، اما سپس در عمارت محبوس می‌شود و کارگردان و نویسنده سعی دارند فیلمی شبیه به آثار تارانتینو بسازند. مشکل اینجاست که آن‌ها تارانتینو نیستند. آن‌ها از نظر نوشتن، به ویژه دیالوگ‌های عالی او، فاقد توانایی هستند و همچنین بازیگران باکیفیتی برای اجرای داستان ندارند. منظورم این نیست که شش بازیگر اصلی برای یک فیلم مستقل بد کار می‌کنند، اما به هیچ وجه به سطح جان تراولتا، ساموئل ال. جکسون، بریجیت فوند، ملانی لوران، کریستوف والتز، برد پیت و بروس ویلیس نزدیک نیستند. یک مشکل این است که دو دختر اصلی، الکسیس (داداریو) و وال (هاسون)، قابل باور نیستند، و من در مورد بعد از افشای حقیقت کلیدی صحبت می‌کنم. آن‌ها سعی دارند به صورت شخصیت‌های روانی 100 پوندی به نظر برسند، اما بیشتر به شکل کاریکاتور و نه چندان ترسناک، به ویژه وال جذاب، به نظر می‌رسند. گاهی اوقات فیلم حتی خنده‌دار می‌شود و من را به این فکر می‌اندازد که آیا این یک کمدی سیاه عمدی است. در عمارت صحنه‌های زیادی از جیغ و خونریزی وجود دارد که خسته‌کننده و آزاردهنده می‌شود، به سبک آخرین بخش‌های "سایکوی II" (1983)، "جیغ" (1996) و "هشت تن نفرت‌انگیز" (2015). پیام این فیلم این است که ظاهرها می‌توانند فریبنده باشند و مردم می‌توانند گمراه یا فریب بخورند، که پیام خوبی است، اما من از افشای پیچش‌ها قانع نشدم و حتی در مورد شگفتی اولیه صحبت نمی‌کنم، بلکه در مورد کل ماجرا. از سوی دیگر، می‌توان گفت که پول ریشه همه شرورهاست و افراد نیکوکار به خاطر جذابیت پول آلوده شده‌اند و پیروانشان گمراه شده‌اند. با این حال، اینجا خیلی تحمیل شده به نظر می‌رسد، مانند اینکه خالقان یک رویکرد چپ‌گرا داشته‌اند و این آزاردهنده است. هر روز "روزی روزگاری در هالیوود" (2019) را به من بدهید. این فیلم 1 ساعت و 30 دقیقه طول می‌کشد و در وینیپگ، مانیتوبا فیلم‌برداری شده است. امتیاز: C/C-