فیلم The Pyramid 2014

تنها چیزی که از وحشت روایت شده با فیلم‌های Found Footage بدتر است، وحشت روایت شده با فیلم‌های Found Footage تنبل است. می‌دانید؟ از آن نوعی که دوربین به طرز غیرقابل توجیهی در یک اتاق قرار دارد که گروه هرگز در آن نبوده و هر شخصیت را در حالیکه موسیقی غیرمخاطب‌محور پخش می‌شود و جلوه‌های ویژه کامپیوتری افتضاحی در حال حرکت هستند، فیلم‌برداری می‌کند؟ بله،...

تنها چیزی که از وحشت روایت شده با فیلم‌های Found Footage بدتر است، وحشت روایت شده با فیلم‌های Found Footage تنبل است. می‌دانید؟ از آن نوعی که دوربین به طرز غیرقابل توجیهی در یک اتاق قرار دارد که گروه هرگز در آن نبوده و هر شخصیت را در حالیکه موسیقی غیرمخاطب‌محور پخش می‌شود و جلوه‌های ویژه کامپیوتری افتضاحی در حال حرکت هستند، فیلم‌برداری می‌کند؟ بله، از آن نوع. فقط فکر نمی‌کنم _The Pyramid_ فیلم خوبی باشد، بلکه واقعاً مرا عصبانی کرد. امتیاز نهایی: ½ - آنقدر بد که توهین‌آمیز است. The Pyramid یک فیلم Found Footage است اما بخشی از موج جدیدی است که با فیلم As Above so Below در همان سال منتشر شده است. من با این فرمات مشکلی ندارم، زیرا به روایت داستان از دیدگاهی متفاوت نسبت به یک فیلم معمولی کمک می‌کند و اگر به درستی انجام شود، شما را به رویداد نزدیک‌تر می‌کند. داستان یک راه‌اندازی کلاسیک ترسناک است: پیدا کردن یک هرم ناشناخته و شیطانی که درون آن منتظر است. راهروها و فضاهای تنگ واقعاً با کار دوربین نزدیک به افزایش تنش کمک می‌کنند. وحشت اغلب به تصمیمات احمقانه‌ای که شخصیت‌ها می‌گیرند، وابسته است که معمولاً آزاردهنده است. به‌طور کلی، تیم فقط بیش از حد مطمئن بودند و رویدادها فراتر از هر چیزی بود که آنها بتوانند برایش آماده شوند، بنابراین احساس می‌کنم این فیلم از این آزار دوری می‌کند. تصاویر واقعاً تسخیرکننده‌ای وجود دارد و برخی از مرگ‌ها با توجه به بودجه محدود واقعاً چشمگیر است. در کل، این فیلم یک فیلم ترسناک بسیار لذت‌بخش بود. فهرست بازیگران احتمالاً به اندازه کافی هشدار می‌دهد که متوجه شویم این فیلم قرار است بی‌معنا باشد - و در این زمینه، حداقل ناامیدکننده نیست! گروهی از باستان‌شناسان در حال کاوش درون یک هرم مصری قبلاً ناشناخته هستند وقتی که چیزها در تاریکی شروع به اتفاق می‌افتند. ساختمان کمی ناپایدار می‌شود و در مرحله بعد، همه آنها توسط تجسمی از آنوبیس که از بیدار شدنش ناراضی است، مورد تعقیب قرار می‌گیرند. حالا چه اتفاقی می‌افتد، خوب، شما به راحتی می‌توانید حدس بزنید. آنچه این وضعیت را بدتر می‌کند این است که کارگردان گریگوری لوواسور تصمیم گرفته که باید این فیلم را به گونه‌ای تماشا کنیم که گویی واقعاً درون ساختار هستیم. من حدس می‌زنم که او امیدوار بود تاریکی و سبک عکاسی با نور چراغ قوه (به یاد "Blair Witch" 1999) ممکن است به ایجاد حس تهدید کمک کند. اشتباه! فقط به‌عنوان چیزی ارزان و شاداب به نظر می‌رسد، اما هیچ نشانه‌ای از بوریس کارلوف یا کریستوفر لی وجود ندارد. در این زمینه، بازیگری و دیالوگ‌ها به طور متقابل بی‌مزه هستند ("متشکرم کاپیتان مصر!"), پر از جیغ و فریادهای هیستریک است که دوباره بیشتر آزاردهنده است تا ترسناک - و من از همان اوایل برای دیو گرسنه آرزو می‌کردم! آیا کسی فرار خواهد کرد... چه اهمیتی دارد؟ در ابتدا، چند نفر از اعضای تیم باستان‌شناسی واقعاً از آسیب‌های دردناک رنج می‌برند. شخصیت‌ها کارهای احمقانه‌ای انجام می‌دهند (البته) و موجود به نوعی جالب است تا وقتی که متوجه شوید CGI چقدر بد است. نورا و سنی نگاه‌های جذابی داشتند، اما در غیر این صورت، اینجا چیزی برای دیدن وجود ندارد. The Pyramid با یک امید کوچک شروع می‌شود - در عمل اول یک پیش‌زمینه جالب را تنظیم می‌کند که مرا به فکر فرو می‌برد که ممکن است این واقعاً یک فیلم خوب باشد. اما وقتی داستان از عمل اول به عمل دوم منتقل می‌شود، همه چیز به سرعت خراب می‌شود. آنچه می‌توانست یک فیلم مناسب باشد به تجربه‌ای ناامیدکننده تبدیل می‌شود، با بازیگری که به سختی قانع‌کننده است (اگر اصلاً) و فیلمنامه انتخاب‌های عجیب و غیرمنطقی می‌کند که زندگی را از داستان می‌کاهد. شخصیت‌ها تصمیمات عجیبی می‌گیرند که واقعی به نظر نمی‌رسند و واکنش‌های عاطفی آنها اغلب به‌طور مصنوعی یا نامنظم به نظر می‌رسد. برخی صحنه‌ها مرا وادار کردند که بپرسم آیا خود بازیگران حتی می‌دانستند شخصیت‌هایشان باید چه احساسی داشته باشند. وقتی اجراها هیچ عمق یا انرژی واقعی ندارند، سخت است که درگیر بمانید. عکاسی هم کمکی نمی‌کند - یک آشفته‌گی است. دیدگاه‌ها به طور مداوم تغییر می‌کنند و نه به شکلی که تنش یا سبک را اضافه کند. در عوض، احساس می‌شود که فیلمسازان نتوانستند تصمیم بگیرند که چه چیزی را می‌خواهند نشان دهند یا چگونه می‌خواهند داستان را روایت کنند. در برخی مواقع، مطمئن نبودم که باید روی چه چیزی تمرکز کنم و این عدم جهت‌گیری باعث می‌شود که دشوار باشد با هر چیزی که در صفحه نمایش اتفاق می‌افتد ارتباط برقرار کنم. به طور کلی، The Pyramid نتوانسته موفق عمل کند. با پتانسیل شروع می‌شود اما به سرعت از راه خود منحرف می‌شود و داستانی با اجرای ضعیف، تصاویری نامنظم و اجراهایی که ارتباط برقرار نمی‌کنند، را به جا می‌گذارد.