فیلم The Village 2004

داستانی زیبا که در عصر مدرن بازتاب دارد. این نظر شخصی من است و به هیچ عنوان قصد ندارم نظر کسی را تغییر دهم. احساسات من نسبت به این فیلم هرگز تغییر نخواهد کرد، هرچقدر هم که دیگران بگویند یا انجام دهند. این فیلم را هوشمندانه ساخته شده‌ای می‌بینم که به موضوع ترس و امید می‌پردازد. جامعه‌ای که در ترس از دنیای بیرون زندگی می‌کند و شخصیت‌هایی...

داستانی زیبا که در عصر مدرن بازتاب دارد. این نظر شخصی من است و به هیچ عنوان قصد ندارم نظر کسی را تغییر دهم. احساسات من نسبت به این فیلم هرگز تغییر نخواهد کرد، هرچقدر هم که دیگران بگویند یا انجام دهند. این فیلم را هوشمندانه ساخته شده‌ای می‌بینم که به موضوع ترس و امید می‌پردازد. جامعه‌ای که در ترس از دنیای بیرون زندگی می‌کند و شخصیت‌هایی جذاب و درگیرکننده دارد که می‌توان با علاقه دنبالشان کرد. فضایی زیبا که کنجکاوی و توجه من را جلب می‌کند. فیلم چهارم مانوژ نایت شایامالان، به‌طور مشترک، قربانی یک کمپین بازاریابی ضعیف است، اینطور نیست؟ عناصر ترس در فیلم وجود دارد که نمی‌خواهم درباره آن‌ها افشاگری کنم. این عناصر در فیلم هستند، اما نوع ترس آن‌ها، ترس از هیولاهای پرش و زنگ‌دار نیست که بسیاری انتظارش را داشتند. به نظر می‌رسد پایان فیلم برای بسیاری ناامیدکننده باشد، اما برای من نه، زیرا در اینجا است که فیلم بیشترین بازتاب را دارد و نکته‌اش به‌خوبی منتقل می‌شود. بازی بازیگران با استایل خوبی انجام شده و شایامالان با رویکردی ملایم و دلسوزانه کارگردانی کرده است. قطعاً فیلم بدون نقص نیست، اما این اثر بسیار منظم و با معناست که اگر بیننده تمایل داشته باشد، می‌تواند به عمق آن برود. در کل، این فیلمی محکم و تفکر برانگیز است که با دقت ساخته شده است. ۸ از ۱۰ تماشای خوبی است، دوباره خواهم دید و می‌توانم توصیه کنم. با توجه به اینکه این فیلم در دنیای شایامالان قرار دارد، به خاطر داشتن «چرخش» داستانی و کمی بار فکری، انتقادات زیادی متوجه آن است، اما حتی دانستن «چرخش» داستان هم باعث نمی‌شود که تماشای آن برای من کم‌اهمیت شود. وجود یک شخصیت اصلی نابینا بلافاصله برای من جذاب است، زیرا معمولاً به عناصر غیرسنتی در فیلم‌ها می‌پردازد و برای کسانی که فیلم‌های زیادی تماشا می‌کنند، تازگی دارد. بریز دالاس هاوارد، به‌ویژه، بار سنگینی را در این فیلم به دوش می‌کشد، اما واقعاً بازیگران دیگری هم هستند که در نقش‌های خود حمایت خوبی ارائه می‌دهند: این فقط درباره دختری نابینا نیست که روزها در جنگل سفر می‌کند، بلکه درباره جامعه است. داستان‌هایی که بر چیزهایی بزرگتر از یک شخصیت فردی تمرکز دارند، معمولاً بیننده را از دست می‌دهند، زیرا مردم دوست دارند خود را در شخصیت غرق کنند و هنوز احساس کنند بزرگتر از دنیای موجود در داستان هستند. مفهوم اولیه «گرگ بد بزرگ» در جنگل جالب است، اما آن‌ها به طریقی متفاوت با آن پیش می‌روند: آن‌ها تقریباً مانند یک جامعه از موجودات رفتار می‌کنند که می‌توانستند گرگینه‌ها باشند که برای «هیولا» انتخاب مؤثرتری به نظر می‌رسد. احتمالاً این موضوع برای شما فاش شده، اما اگر نه، حتماً باید فرصتی برای تماشا داشته باشید و اگر هم فاش شده، باید خودتان ببینید که چگونه است.