فیلم Darkest Hour 2017

متوجه نمی‌شوم چرا مردم این فیلم را این‌قدر تحسین می‌کنند، به نظر من کمی ضعیف است و احتمالاً ضعیف‌ترین بازی گری اولدمن تا به امروز است و فیلمبرداری آن نیز بسیار بد است. فیلم «چرچیل» با بازی برایان ککس در نقش اصلی، فیلمی بسیار برتر در این زمینه است. مثل بسیاری از بیوگرافی‌های اخیر، «ساعت تاریک» بیشتر بر ارائه حقایق متمرکز است تا درگیر کردن شما...

متوجه نمی‌شوم چرا مردم این فیلم را این‌قدر تحسین می‌کنند، به نظر من کمی ضعیف است و احتمالاً ضعیف‌ترین بازی گری اولدمن تا به امروز است و فیلمبرداری آن نیز بسیار بد است. فیلم «چرچیل» با بازی برایان ککس در نقش اصلی، فیلمی بسیار برتر در این زمینه است. مثل بسیاری از بیوگرافی‌های اخیر، «ساعت تاریک» بیشتر بر ارائه حقایق متمرکز است تا درگیر کردن شما با شخصیت‌ها. ایده جالبی است که بیشتر داستان حول این موضوع بچرخد که آیا باید برای صلح درخواست کنیم یا نه. این موضوع به نوعی پرسش «آیا باید تضمین نجات کشورم را بپذیرم یا ریسک نجات جهان را قبول کنم؟» را مطرح می‌کند و فراتر از آن «آیا پاسخ درستی برای این سوال وجود دارد؟ و من چه حقی دارم در مورد چنین موضوع بزرگی تصمیم بگیرم؟» این یک مرکز فلسفی عالی برای یک فیلم است. اما هرگز حس نکردم که بدانم چرا این افراد پاسخ‌هایی که دادند را داشتند. می‌فهمم که در یک زمینه تاریخی، این‌ها شخصیت نیستند بلکه افراد واقعی هستند و پاسخ‌های آن‌ها همان‌هایی است که می‌بینیم، اما باز هم، تنها «چیستی» را به ما می‌دهند، نه «چرا». اما می‌توانید همه این‌ها را کنار بگذارید زیرا گری اولدمن در تحول خود که نامزدی اسکار را به همراه دارد، به این فیلم ارزش ۱۰۰ درصدی برای تماشا می‌دهد. **نمره نهایی: ★★★ - من این فیلم را دوست داشتم. شخصاً توصیه می‌کنم حتماً آن را تماشا کنید.** این فیلم در سال ۱۹۴۰ اتفاق می‌افتد و هیتلر در تلاش است تا اروپا را تحت کنترل خود درآورد. فیلم نگاهی جالب به پنج هفته اول وینستون چرچیل به عنوان نخست‌وزیر دارد. بازیگری در این فیلم به‌واقع برجسته است و بازیگران خوب بینش و عمق را به شخصیت‌ها می‌آورند. در کل، فیلمی خوب و جذاب است. بازی گری اولدمن به عنوان وینستون چرچیل واقعاً بسیار خوب است و تحویل سخنرانی‌های چرچیل به تنهایی تماشای فیلم را ارزشمند می‌کند! این فیلم را در TIFF روی پرده بزرگ دیدم و واقعاً از آن لذت بردم. در این فیلم هیچ عضوی از بازیگران ضعیف نیست. واقعاً از نحوه عکاسی که حس یأس و ناامیدی مردم را در مواجهه با جنگ جدید منعکس می‌کند، بسیار خوشم آمد. دست مریزاد، حس قوی‌ای از زمان و مکان را منتقل می‌کند. گری اولدمن در نقش چرچیل فوق‌العاده بود. فکر می‌کردم شاید این فیلم را چند سال پیش دیده‌ام، اما هنوز هم از آن لذت بردم. چند فیلم درباره صعود چرچیل به قدرت در آغاز جنگ جهانی دوم وجود داشته است. این فیلم به نظر می‌رسد کم‌عمق‌ترین باشد و بیشتر بر فرآیندهای فکری، جو سیاسی و زندگی شخصی او تمرکز کند که تنها به آغاز تخلیه دانکرک می‌پردازد. فکر می‌کنم دو نکته‌ای که فیلم به خوبی ارائه می‌دهد، نوشتار قوی و بازی بازیگران است: اول اینکه چرچیل، شخصیتی بزرگتر از زندگی را به عنوان یک انسان عادی با نقاط ضعف و خطاهایش به نمایش می‌گذارد. دیگر اینکه عمق را در برخی از شخصیت‌های فرعی ایجاد می‌کند. برای مثال، منشی جدید او آماده است تا بعد از اینکه چرچیل به ناحق بر او فریاد می‌زند، استعفا دهد. راحت بود که او را بخاطر آن رفتار بازسازی کنیم و او را قانع کنیم که بماند. اما او از ساختمان خارج می‌شود، یک ارتباط مهم از طرف پادشاه دریافت می‌کند و خودش تصمیم می‌گیرد که بماند و کارش را انجام دهد. چرچیل نقطه کانونی فیلم است، اما بارها و بارها او در صحنه با دیگران مانند این شخصیت‌ها هم‌زمان دیده می‌شود، مانند صحنه طولانی در مترو. بنابراین، با وجود تمرکز محدودش، فکر می‌کنم فیلم در روایت داستان این دوره از تاریخ بسیار موفق عمل کرده است. یک نمایش عالی از گری اولدمن که وینستون چرچیل را در چند ماه اول حکومتش در آغاز جنگ جهانی دوم به تصویر می‌کشد. به طرز عجیبی، هرچند که کریستین اسکات-توماس تنها در چند صحنه کوتاه حضور دارد، بقیه بازیگران در این بیوگرافی تاریخی واقعاً چندان قابل توجه نیستند. سخنرانی‌ها به شکلی باشکوه ارائه می‌شوند؛ اما موارد زیادی از شرایط حدسی وجود دارد - نه‌کم‌تر از آنچه که شامل پادشاه جورج ششم است - که اعتبار این موضوع را زیر سوال می‌برد. اسناد دقیقی از این زمان وجود دارد که به آنتونی مک‌کارتن این امکان را می‌دهد که فیلمنامه‌ای سرگرم‌کننده بنویسد که بیشتر بر پایه حقایق این دوره ناپایدار از نخست‌وزیری چرچیل، دانکرک، رابطه او با هالیفاکس و روزولت و غیره استوار باشد تا داستان‌های ساختگی. توجه به جزئیات فوق‌العاده است و اولدمن به‌خوبی مستحق دریافت دومین اسکار خود بود.