فیلم Richard Jewell 2019

با وجود برخی اشکالات در فیلمنامه، «ریچارد جویل» اثر کلینت ایستوود، فیلمی خوب و با بازی‌های قابل توجه است که سوالات زیادی را مطرح می‌کند. با اینکه ممکن است به نظر بیاید که در سن ۸۹ سالگی، اکثریت افراد فقط خوش شانس هستند که یک حرکت روده‌ای خوب داشته باشند، اما ایستوود توانسته فیلمی بسیار جالب بسازد. «ریچارد جویل» یکی از آن فیلم‌هایی است که نشان...

با وجود برخی اشکالات در فیلمنامه، «ریچارد جویل» اثر کلینت ایستوود، فیلمی خوب و با بازی‌های قابل توجه است که سوالات زیادی را مطرح می‌کند. با اینکه ممکن است به نظر بیاید که در سن ۸۹ سالگی، اکثریت افراد فقط خوش شانس هستند که یک حرکت روده‌ای خوب داشته باشند، اما ایستوود توانسته فیلمی بسیار جالب بسازد. «ریچارد جویل» یکی از آن فیلم‌هایی است که نشان می‌دهد هنر بی‌سن و سال است. کلینت ایستوود ۹۰ ساله هنوز هم در سینما زنده است و می‌تواند فیلم‌های خوبی بسازد. یکی از نقاط قوت اصلی این فیلم، شخصیت‌پردازی قوی آن است. در همان صحنه‌های ابتدایی، ما شناخت خوبی از شخصیت اصلی پیدا می‌کنیم و از ابتدا، ریچارد در قلب ما جا می‌گیرد. این معصومیت جویول که در طول فیلم به فشار تبدیل می‌شود، ما را تا پایان فیلم در کنار او نگه می‌دارد و اجازه نمی‌دهد که بیننده نسبت به او و سرنوشتش بی‌تفاوت باشد. دوربین نیز نقش مهمی در تکمیل این شخصیت‌پردازی دارد و نزدیکی بیننده به شخصیت جویول را افزایش می‌دهد. این شخصیت‌پردازی قوی همچنین برای مادر جویول نیز به خوبی انجام شده، به گونه‌ای که کاملاً قابل درک و باورپذیر است. اما شخصیت وکیل کمی ضعیف‌تر به نظر می‌رسد و دلیل پذیرش پرونده‌اش قابل باور نیست، هرچند با پیشرفت فیلم، تلاش‌های او تا حدی قابل قبول می‌شود. فیلمنامه، که یکی از عناصر بنیادی هر فیلم است، نقش بسیار مهمی در اینجا ایفا می‌کند و شخصیت‌پردازی از آن به وجود می‌آید. انسجام و کیفیت فیلمنامه، ایده‌های ریچارد درباره قانون و پلیس را قابل باور می‌کند و جملات محترم او در آخرین بازجویی را به شعار تبدیل نمی‌کند. بازی خوب «پل والتر هاوزر»، «سام راکول» و البته «کتی بیتس» را نیز نمی‌توان نادیده گرفت. شخصیت کیتی نیز نسبتاً خوب است، اما تغییر ناگهانی و احساسی او در انتهای فیلم چندان قابل باور نیست. ایستوود به خوبی نفرت از رسانه‌ها را در بیننده القا می‌کند، که گاهی حتی خطرناک‌تر از قانون و بی‌عدالتی آن است. یکی از نقاط ضعف فیلم این است که روند تحقیقات پلیس فدرال کمی مبهم است و مشخص نیست که دقیقاً چگونه و با چه شواهدی می‌توانند پرونده را تا این حد پیش ببرند. اما این فیلم به قدری خوب است که این نکات منفی تأثیر چندانی بر کیفیت آن ندارد. در نهایت، «ریچارد جویل» فیلم خوبی است که به اندازه کافی سرگرم‌کننده و رضایت‌بخش است. این فیلمی عالی از کلینت ایستوود است! نخست، چه عملکرد فوق‌العاده‌ای از پل والتر هاوزر! او نقش اصلی را به‌خوبی ایفا می‌کند و غیرممکن است که برای شخصیت اصلی که نامش در عنوان فیلم آمده، طرفداری نکنید. سام راکول نیز در کنار هاوزر بسیار خوب عمل می‌کند و کتی بیتس و الیویا وایلد هم به خوبی ایفای نقش می‌کنند. جان هم نیز به عنوان یک بازیگر خوب در این فیلم حاضر است. با به تصویر کشیدن یک رویداد واقعی آشفته، «ریچارد جویل» فیلمی است که قطعاً پیشنهاد می‌کنم آن را تماشا کنید. من به آن نمره ۹ از ۱۰ می‌دهم. من شب بمب‌گذاری آتلانتا در المپیک به عنوان یک خبرنگار در آتلانتا کار می‌کردم و به همین دلیل به یاد دارم که چه اتفاقاتی بعد از آن رخ داد و چه حدس و گمان‌هایی درباره آن وجود داشت. این فیلم نگاهی واقعی به آن روزها دارد و با عملکرد قوی پل والتر هاوزر به عنوان نگهبانی که بمب را پیدا کرد و بعداً متهم به کاشتن آن شد، ارائه می‌شود. سام راکول نیز در نقش وکیل بسیار خوب عمل می‌کند و کتی بیتس نیز به خوبی مادر او را بازی می‌کند. با این حال، فیلم کمی طولانی است و در برخی نقاط افت می‌کند، زیرا حفظ سطح دیالوگ‌های پرتنش تقریباً غیرممکن است. این فیلم خوب است، اما عالی نیست.