فیلم The Naked Gun: From the Files of Police Squad! 1988

یکی از خنده‌دارترین و سیاسی‌ترین فیلم‌هایی که تا به حال ساخته شده است. بله، این فیلم کمی بی‌ادبانه است... خنده‌ها به سرعت و بدون وقفه ادامه دارند. لزلی نیلسن فوق‌العاده است و در کمتر از ۱۵ دقیقه شما احساس می‌کنید که فرانک درِبِین را به خوبی می‌شناسید. بازیگران مکمل نیز فوق‌العاده‌اند، به ویژه ریکاردو مontalban و پریسیلا پریسلی. صحنه‌های خنده‌دار زیادی وجود دارد که حتی...

یکی از خنده‌دارترین و سیاسی‌ترین فیلم‌هایی که تا به حال ساخته شده است. بله، این فیلم کمی بی‌ادبانه است... خنده‌ها به سرعت و بدون وقفه ادامه دارند. لزلی نیلسن فوق‌العاده است و در کمتر از ۱۵ دقیقه شما احساس می‌کنید که فرانک درِبِین را به خوبی می‌شناسید. بازیگران مکمل نیز فوق‌العاده‌اند، به ویژه ریکاردو مontalban و پریسیلا پریسلی. صحنه‌های خنده‌دار زیادی وجود دارد که حتی نمی‌توان به لیست کردن آن‌ها فکر کرد، اما اگر به راحتی آزرده نمی‌شوید، با این فیلم زمان فوق‌العاده‌ای خواهید داشت. حتماً دنباله‌های آن و همچنین سریال ناموفق "پلیس گارد" که الهام‌بخش این شاهکار کمدی بود را تماشا کنید. لزلی نیلسن در اینجا به عنوان "لفتنانت درِبِین" که مسئول امنیت ملکه الیزابت در سفر رسمی‌اش به لس آنجلس است، فوق‌العاده عمل می‌کند. متأسفانه، مغز متفکر جنایتکار "لودویگ" (ریکاردو مontalban) ۲۰ میلیون دلار پیشنهاد داده است تا او را به قتل برساند. آیا "درِبِین" و رئیسش "هاکن" (جرج کندی) می‌توانند این نقشه پیچیده و شرورانه را خنثی کنند؟ خب، ملکه به تازگی دهمین سالگرد پادشاهی‌اش را جشن گرفته، بنابراین فکر نمی‌کنم نیازی به نگرانی در این مورد باشد. آنچه از ابتدا داریم، چندین صحنه کمدی خنده‌دار است که قهرمان تصادف‌زده ما باعث هرج و مرج و آشفتگی می‌شود و تقریباً هر رویداد رسمی که به خاطر بازدیدکننده‌شان توسط شهردار نانسی مارچند برنامه‌ریزی شده را خراب می‌کند، در حالی که به دوست دختر شرور "جین" (پریسیلا پریسلی) شیفته می‌شود. دیالوگ‌ها جذاب و سرگرم‌کننده‌اند - اگرچه گاهی کمی بچگانه به نظر می‌رسند - و هم نیلسن و هم پریسلی زمان‌بندی خوبی دارند در این سری از صحنه‌های فاجعه‌بار که به یک نتیجه مناسب و احمقانه با بازی خوب مontalban می‌رسد. در این بین، موسیقی و فیلمنامه توانسته‌اند به طعنه به چند فیلم دیگر بپردازند که این نیز لبخند را به لب می‌آورد. در برخی مواقع، شوخی‌ها کمی به خط قرمز سیاسی نزدیک می‌شوند - حتی بی‌شرمانه - بنابراین بسیار تردید دارم که امروزه نیز ساخته شوند - اما در زمان خودش، واقعاً قابل لذت بردن است. این فیلم یکی از کمدی‌هایی است که حس شوخ‌طبعی لزلی نیلسن را شکل داده است، بازیگری که یکی از مهم‌ترین چهره‌های کمدی آمریکای شمالی در دهه‌های ۸۰ و ۹۰ خواهد شد. نوع کمدی او ممکن است مورد پسند همه نباشد، با دنباله سریع جوک‌ها و انتخاب مکرر کمدی‌های بی‌معنی یا "اسلپ‌استیک". اما باید حقیقت را بپذیریم که فیلم کار می‌کند و به اثر مورد نظر خود می‌رسد: سرگرم کردن ما. فیلمنامه به طور کلی بسیار ضعیف است و بر تهدید به جان ملکه الیزابت دوم تمرکز دارد که به ایالات متحده سفر می‌کند. دیدن ملکه در یک بازی بیسبال عجیب بود، کاری که هیچ ملکه واقعی هرگز انجام نمی‌دهد زیرا این فعالیتی نیست که به منافع دیپلماسی بین‌المللی خدمت کند. این یک بی‌معنایی است. حتی عجیب‌تر این بود که یک "محور شر" واقعی (که شامل دیکتاتورهای آفریقایی مانند عیدی امین و معمر قذافی، رهبر فلسطینی یاسر عرفات، روحانی افراطی ایرانی آیت‌الله خمینی و آقای گورباچف، آخرین رئیس‌جمهور اتحاد جماهیر شوروی بود) تصمیم می‌گیرد که مناسب‌ترین راه برای آموزش آمریکایی‌ها این است که ملکه بریتانیا را بکشند. از طرف دیگر، این میز گرد درباره آنچه در آن زمان درباره هر یک از این رهبران بین‌المللی فکر می‌شد، چیزهای زیادی می‌گوید و آن‌ها را در یک گروه جامع از "تروریست‌ها" بدون هیچ تفکری قرار می‌دهد. در میان این دنباله دیوانگی و احمقانه، واقعاً نیلسن است که برجسته می‌شود و شایسته تشویق است، زیرا دوباره نقش اصلی محکم را به دست می‌آورد و به عنوان یک استاد در این سبک کمدی معرفی می‌شود، کسی که به طور معجزه‌آسا می‌تواند آن را کمتر مبتذل و ارزان نشان دهد. البته، بیشتر جوک‌ها ضعیف هستند یا به خاطر اشاره‌های مداوم جنسی خسته‌کننده می‌شوند. با این حال، این بازیگر توانسته است بر این مشکلات غلبه کند و ارزش خود را نشان دهد. "تفنگ برهنه: از پرونده‌های پلیس گارد!" به خوبی ساخته شده است. تماشای سرگرم‌کننده‌ای است! نیلسن در نقش اصلی فوق‌العاده عمل می‌کند و شنیده‌ام که لیام نیسون سال آینده بازسازی آن را انجام می‌دهد و می‌دانید، می‌توانم آن را ببینم. او. جی. سیمپسون و پریسیلا پریسلی نیز اعضای جذاب دیگری از بازیگران هستند، در حالی که جرج کندی در کنار نیلسن برای نقش خود مناسب است. ریکاردو مontalban نیز خوب عمل می‌کند. من این نوع کمدی خشک و اسلپ‌استیک را دوست دارم، جایی که شوخی‌ها به طور مداوم پخش می‌شوند بدون اینکه به طور واضح توسط شخصیت‌های روی صحنه مشخص شوند. من همچنین این فیلم را به کارهای "ZAZ" از هشت سال پیش در "هواپیما!" ترجیح می‌دهم. می‌گویم این یکی شوخی بهتری دارد و داستان بهتری برای همراهی با آن. امیدوارم دنباله‌ها نیز به همین خوبی باشند! "تفنگ برهنه: از پرونده‌های پلیس گارد!" سنتی را که "هواپیما!" (۱۹۸۰) به شدت موفق ایجاد کرده بود، ادامه می‌دهد و این یک کمدی پرسرعت است که جریان بی‌وقفه‌ای از شوخی‌های عجیب و غریب و غیرمعمول به خوبی عمل می‌کند. فیلم‌سازان این بار به فیلم‌های پلیسی توجه کرده‌اند و به جای تمسخر این نوع فیلم‌ها، صحنه‌های مضحک و بزرگ‌تری ارائه می‌دهند که به هیچ‌وجه به هیچ فیلمی از آن دوره اشاره نمی‌کنند، اما این چندان مهم نیست زیرا مجموعه وسیعی از شوخی‌های بصری و کلامی به قدری با سرعت ارائه می‌شوند که شما واقعاً هیچ فرصتی برای تحلیل این که آیا به هدف مورد نظر برخورد کرده‌اند یا نه ندارید و یک تماشای دوم تأیید می‌کند که واقعاً اینگونه است.