فیلم Laura 1944

فیلم «لاورا» به کارگردانی Otto Preminger به طور شگفت‌انگیزی ساخته شده و در طول سال‌ها به محبوبیت زیادی دست یافته است و به‌خوبی هم سزاوار این محبوبیت است. اما چه چیزی این فیلم را پس از این همه سال تماشایی می‌کند؟ البته که بازیگران در این فیلم قوی هستند، اما من شخصاً نمی‌توانم بگویم که فوق‌العاده‌اند. Gene Tierney به خوبی در نقش خود درخشیده و آن...

فیلم «لاورا» به کارگردانی Otto Preminger به طور شگفت‌انگیزی ساخته شده و در طول سال‌ها به محبوبیت زیادی دست یافته است و به‌خوبی هم سزاوار این محبوبیت است. اما چه چیزی این فیلم را پس از این همه سال تماشایی می‌کند؟ البته که بازیگران در این فیلم قوی هستند، اما من شخصاً نمی‌توانم بگویم که فوق‌العاده‌اند. Gene Tierney به خوبی در نقش خود درخشیده و آن را حفظ می‌کند، در حالی که Clifton Webb، Dana Andrews و Vincent Price هم به‌خوبی در نقش‌های خود به‌عنوان مردانی که به شخصیت زنده Tierney علاقه‌مندند، عمل می‌کنند. شاید موفقیت این فیلم به فیلمنامه‌اش برگردد؟ فیلمنامه‌ای که از رمان Vera Caspary به‌وسیله حداقل "پنج" نویسنده معروف اقتباس شده و واقعاً بسیار جذاب و دیوانه‌وار است! در این فیلم، نشانه‌هایی از نِکرُفیلیا، خواستگاران بالقوه همجنس‌گرا و دختری که همه مردان به او علاقه‌مندند، وجود دارد که پس از یک حمله با شلیک گلوله، بدون صورتش مرده است. همچنین Laura با معیارهای ژانرهایی که ممکن است در آن قرار بگیرد، نقض می‌کند. آیا این فیلم نوار است؟ داستان معماست؟ داستان ارواح است یا فقط یک داستان کارآگاهی ساده است؟ آیا مهم است؟ نه، واقعاً مهم نیست، زیرا ابهام یکی از نقاط قوت فیلم است. Laura Hunt خود به هیچ‌وجه یک زن فریبنده نیست؛ بلکه او یک زن عادی است، اما مردان از او شگفت‌زده‌اند. این باید در ابتدا کار نکند، اما واقعاً کار می‌کند. این فیلم در حین تولید مشکلاتی داشت، تغییرات مکرر کارگردان و پایان‌های متغیر. Preminger در ابتدا تهیه‌کننده فیلم بود، اما پس از اخراج Rouben Mamoulian توسط دارل زانوک، او به کارگردانی منصوب شد. او همچنین فیلمبردار Lucian Ballard را با Joseph LaShelle جایگزین کرد که به خاطر تلاش‌هایش جایزه اسکار را دریافت کرد. با این حال، نتیجه نهایی یک داستان جذاب و گاهی پیچیده از وسواس است. فیلمی که هرگز نمی‌توان مطمئن بود چه چیزی در حال توسعه است، تا پایان داستان. از همان ابتدا می‌دانیم که شخصیت اصلی (Gene Tierney) کشته شده و مأمور پلیس «مک‌فرسون» (Dana Andrews) کار دشواری برای کشف حقیقت خواهد داشت. داستان سعی می‌کند رشته‌های جداگانه شواهدی که از سوی نامزد بدجنسش (Vincent Price)، خدمتکارش «بسی» (Dorothy Adams)، عمه ثروتمند و سخت‌گیرش (Judith Anderson) و در نهایت از معلم متکبرش «والدو» (Clifton Webb) ارائه شده را به هم متصل کند. این شخصیت اخیر با روایت خود اطلاعات اضافی را ارائه می‌دهد تا داستان زنی جاه‌طلب اما نقص‌دار را به تصویر بکشد که به راحتی تحت تأثیر قرار می‌گیرد. با ورود یک زن به صحنه، مک‌فرسون واقعاً با چالش‌هایی مواجه می‌شود که نیاز به ارزیابی مجدد وقایع دارد. این فیلم به‌خوبی ساخته شده و هم Tierney و هم Webb بهترین بازی‌های خود را ارائه می‌دهند که واقعاً به عمق شخصیت‌ها نفوذ می‌کند. من همیشه فکر می‌کردم Andrews کمی ضعیف است، اما در اینجا او نیز به خوبی در عمق معما مشارکت می‌کند و تماشاگران را به قضاوت درباره هر گونه گناه - واقعی یا خیالی - دعوت می‌کند، در حالی که حرص و حسد با تمایل برای برتری در میان انگیزه‌های یک خانواده که شاید شما هم نخواهید بخشی از آن باشید، رقابت می‌کند! Preminger به تدریج این رشته‌های جداگانه را به هم می‌آمیزد تا پایانی بسازد که با آنچه در ابتدا انتظار می‌رفت متفاوت است و این فیلم در زمینه نوار از بهترین‌هاست که بر روی داستان، نویسندگی قوی و شخصیت‌هایی تمرکز دارد که تماشای آن را بسیار ارزشمند می‌سازد.