فیلم Flashback 2020

ایده‌های جالب و گاهی اوقات کمی خودنما در دیالوگ‌ها، این فیلم مرا یاد "اثر پروانه‌ای" می‌اندازد. در کل، در تمام مدت گیج بودم، اما حداقل می‌توانم بازی‌های دیلن اوبرایان و مایکا مونرو را تحسین کنم، هرچند که هر شخصیت عمق زیادی ندارد. من معمولاً از معماها لذت می‌برم، اما این یکی برایم خیلی پیچیده بود که بتوانم آن را دنبال کنم یا به آن اهمیتی...

ایده‌های جالب و گاهی اوقات کمی خودنما در دیالوگ‌ها، این فیلم مرا یاد "اثر پروانه‌ای" می‌اندازد. در کل، در تمام مدت گیج بودم، اما حداقل می‌توانم بازی‌های دیلن اوبرایان و مایکا مونرو را تحسین کنم، هرچند که هر شخصیت عمق زیادی ندارد. من معمولاً از معماها لذت می‌برم، اما این یکی برایم خیلی پیچیده بود که بتوانم آن را دنبال کنم یا به آن اهمیتی بدهم. با این حال، باید بگویم که این فیلم منحصر به فرد است... **3.0/5** فیلم "فلاشبک" فراتر از یک تریلر ذهن‌انگیز است؛ این فیلم به بررسی عمیق واقعیت، انتخاب و روشنگری می‌پردازد و ریشه در فلسفه گنوسی دارد. داستان فیلم حول فرد می‌چرخد، کسی که زندگی‌اش با تصمیم به تخطی از مسیر convencional به شدت تغییر می‌کند—به معنای واقعی کلمه در یک خیابان یک‌طرفه به سمت نادرست می‌راند. این عمل نماد شکستن از هنجارهای اجتماعی و آغاز سفر او به سمت درک بالاتر است. در قلب فیلم مفهوم دمی‌اژ وجود دارد—نیروی فریبنده‌ای از آموزه‌های گنوسی که به عنوان یالدابائوت شناخته می‌شود. این موجود مداخله‌گر تلاش می‌کند تا آگاهی را با تحمیل توهم دنیای مادی کنترل کند، با استفاده از ساختارهایی نظیر زبان، اعداد، رنگ و شکل برای نگه‌داشتن ما در قید و بند. این موجود برداشت ما از زمان را دستکاری می‌کند و باعث می‌شود که به یک پیشرفت خطی از علت و معلول ایمان بیاوریم و در نتیجه توانایی ما برای دیدن ماهیت واقعی واقعیت را محدود می‌کند. تجربیات فرد تنها یادآوری نیستند؛ بلکه کشف‌هایی هستند که نشان می‌دهند تمام لحظات به طور همزمان وجود دارند. روایت غیرخطی این حقیقت را منعکس می‌کند و ایده‌ای که زمان یک خط مستقیم است را به چالش می‌کشد. وقتی فرد شروع به مصرف "مرک" می‌کند، این تنها یک دارو نیست—بلکه نمادی از "موناد" گنوسی، منبع نهایی یگانگی و حقیقت است. این ماده به طور موقت او را از تأثیر دمی‌اژ آزاد می‌کند و به او اجازه می‌دهد واقعیت را بدون فیلترهای معمول مشاهده کند. سندی، شخصیت مرموز در زندگی فرد، نمایانگر گنوسیس—دانش اسرار معنوی است. او او را به چالش می‌کشد که تمام چیزهایی که آموخته است را زیر سوال ببرد. وقتی او می‌گوید: "نمی‌خواهم مانند آنها باشم—تنها برچسب‌گذاری به چیزها، برچسب‌گذاری به چیزهایی که بی‌نهایت و ناشناخته‌اند"، او فرد را به دیدن فراتر از لایه‌های سطحی تحمیل شده توسط دمی‌اژ ترغیب می‌کند. لحظه‌ای حیاتی زمانی به وجود می‌آید که فرد پیامی را که بیداری‌اش را در بر می‌گیرد، جمع‌آوری می‌کند: *"سیستمی که در حال استفاده برای تفسیر واقعیت هستید، یکی از انتخاب‌های شما نیست. اعداد. زبان. رنگ. شکل. همه اینها تفسیر نادرستی از اطلاعات اطراف شما هستند—تفسیر نادرستی که توسط یک موجود مداخله‌گر که سعی در کنترل آگاهی شما دارد، به شما تحمیل شده است. ماده‌ای که مصرف کرده‌اید به طور موقت تأثیر این موجود مداخله‌گر را خنثی می‌کند که شما را مجبور به درک اطلاعات به صورت خطی می‌کند. تا گزینه‌ها را به عنوان داشتن نتایج غیرقابل اجتناب—نتایجی که خود تعیین کرده است، درک کنید و در نتیجه تمام گزینه‌های شما را کنترل کرده و به نوعی آنها را حذف کند. این کار را با تأثیرگذاری بر شما برای درک پیچیده‌ترین تفسیر نادرست... زمان انجام می‌دهد."* این درک، مواجهه‌ای مستقیم با فریب دمی‌اژ است. فرد متوجه می‌شود که واقعیت درک شده‌اش، ساختاری است که برای محدود کردن او طراحی شده است. با شکستن از این توهم، او قدرت انجام انتخاب‌های واقعی را به دست می‌آورد. در طول سفرش، فرد شروع به بازپس‌گیری زندگی‌اش می‌کند. او در امتحاناتش موفق می‌شود، ارائه‌ای فوق‌العاده ارائه می‌دهد، عشق واقعی را پیدا می‌کند و با مرگ مادرش صلح می‌کند. با این کار، او تمام جنبه‌های وجودش را یکپارچه می‌کند و از موانع تحمیل شده توسط واقعیت کاذب فراتر می‌رود. هم‌پیوندی زیبا در روابطش وجود دارد—شاید به این دلیل که سندی و مادرش بازتاب‌های یک نیروی راهنما به سمت روشنگری هستند. در نهایت، "فلاشبک" منتقل می‌کند که ما به محدودیت‌هایی که دیگران بر ما تحمیل می‌کنند یا آنهایی که خود پذیرفته‌ایم، وابسته نیستیم. این فیلم ما را تشویق می‌کند تا به ساختارهایی که واقعیت ما را تعریف می‌کنند، سؤال کنیم و قدرت ذاتی خود برای انتخاب را بشناسیم. با دیدن فراتر از توهم زمان خطی و ساختارهای دنیای مادی، می‌توانیم به پتانسیل واقعی خود بیدار شویم. به طور کلی، این فیلم بازتابی مدرن از آموزه‌های گنوسی است—دعوتی به کنار گذاشتن توهمات ساخته شده توسط دمی‌اژ و در آغوش گرفتن آزادی عمیقی که با دانش واقعی به همراه می‌آید. این یادآوری است که روشنگری تنها در مورد فرار از واقعیت نیست، بلکه در مورد دیدن آن به آنچه که واقعاً هست و بازپس‌گیری قدرت خود در آن است.