فیلم The Island 2006

فیلم ۲۰۰۶ Ostrov (جزیره) داستان ایمان مذهبی را در شمال سرد روسیه روایت می‌کند. داستان در سال ۱۹۴۲ آغاز می‌شود و ماجرای ملوان جوان روسی به نام آنتولی است که توسط آلمانی‌ها مجبور می‌شود تا کاپیتان خود، تیخون، را به قتل برساند. پس از اینکه او را به حال خود رها می‌کنند، آنتولی به ساحل جزیره‌ای می‌رسد که یک صومعه در آن واقع شده است....

فیلم ۲۰۰۶ Ostrov (جزیره) داستان ایمان مذهبی را در شمال سرد روسیه روایت می‌کند. داستان در سال ۱۹۴۲ آغاز می‌شود و ماجرای ملوان جوان روسی به نام آنتولی است که توسط آلمانی‌ها مجبور می‌شود تا کاپیتان خود، تیخون، را به قتل برساند. پس از اینکه او را به حال خود رها می‌کنند، آنتولی به ساحل جزیره‌ای می‌رسد که یک صومعه در آن واقع شده است. او به مدت سه دهه در میان راهبان زندگی می‌کند و تلاش می‌کند تا برای قتل دوست و هم‌کشتی‌اش در آن زمان کفاره بپردازد. در نهایت، با اینکه خود را در پایین‌ترین درجه قرار می‌دهد، آنتولی به قدرت پیشگویی و توانایی انجام معجزات دست می‌یابد. بازدیدکنندگان متعددی برای درخواست کمک به جزیره می‌آیند. اما آنتولی نوع خاصی از قدیس در سنت روسی است، یعنی دیوانه مقدس. او کارهایی انجام می‌دهد که برای دیگر راهبان بی‌معنی به نظر می‌آید، به حدی که آن‌ها او را دیوانه می‌پندارند، اما در نهایت هر چیزی که او انجام می‌دهد، به یک نکته روحانی کلیدی اشاره دارد. بین کمک به بازدیدکنندگانی که به او مراجعه می‌کنند و تعامل با برادران خسته‌اش، آنتولی هیچ استراحتی ندارد. فیلم به نوعی زیباست. داستان به اندازه کافی جذاب است و برای تماشاگران خارج از روسیه (و همچنین بسیاری از روس‌ها که تحت کمونیسم بزرگ شده‌اند) این فیلم نمایی آموزنده از واقعیت‌های زندگی صومعه‌ای ارتدکس است. جلوه‌های آرایشی فوق‌العاده هستند - پیوتر مامونوو در واقع این‌قدر پیر به نظر نمی‌رسد، اما در صحنه‌ها به خوبی به عنوان یک استارتس که دهه‌ها در محیطی بی‌رحم زندگی کرده، قانع‌کننده است. با این حال، من Ostrov را کمی سنگین و گاهی اوقات بیش از حد احساسی یافتم و در بدترین حالت، آن را نوعی تبلیغات برای نوعی از ارتدوکس معاصر روسی دیدم که به خوبی نمایانگر این ایمان نیست. زمانی که به ارتدوکس روسی در سینما فکر می‌کنیم، وسوسه می‌شویم که مقایسه‌هایی با آندری تارکوفسکی انجام دهیم، اما حتی وقتی تارکوفسکی به طور مستقیم از مضامین ارتدوکس استفاده نمی‌کرد، هنوز هم حقایق مسیحی را به شکلی قوی‌تر از هر چیزی در این فیلم منتقل می‌کرد (به اوج فیلم Stalker یا پایان Offret فکر کنید). بنابراین در مجموع، Ostrov سرگرم‌کننده است اما چندان عمیق نیست. مکان زیبا و دلگیر. تصویربرداری و کارگردانی عالی این داستان احساس گناه و رستگاری را به خوبی به تصویر می‌کشد. برخی از افراد این را با کمک به دیگران به‌طور بی‌چشم‌داشت یا وفاداری به قدرت بالاتری پیدا می‌کنند. صحنه‌های دعا ممکن است کمی طولانی یا مکرر باشند، اما در کل، فیلم، داستان و نمایش بصری خوبی است.