فیلم Everest 2015

کارگردان بالتاسار کُرماکور در این فیلم، با نگاهی وسیع و جامع، به انگیزه‌های وجودی که کوهنوردان افراطی را در برمی‌گیرد، پرداخته و همزمان به قهرمانی خشن و سرنوشت‌گرایی ذاتی کسانی که تلاش می‌کنند این قله‌های سخت را فتح کنند، سوال می‌افکند. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی، روایت‌گر یک اکسپدیشن کوهنوردی در کوه اورست است که به دلیل یک طوفان برفی شدید، ویران می‌شود. اورست،...

کارگردان بالتاسار کُرماکور در این فیلم، با نگاهی وسیع و جامع، به انگیزه‌های وجودی که کوهنوردان افراطی را در برمی‌گیرد، پرداخته و همزمان به قهرمانی خشن و سرنوشت‌گرایی ذاتی کسانی که تلاش می‌کنند این قله‌های سخت را فتح کنند، سوال می‌افکند. این فیلم بر اساس یک داستان واقعی، روایت‌گر یک اکسپدیشن کوهنوردی در کوه اورست است که به دلیل یک طوفان برفی شدید، ویران می‌شود. اورست، به‌عنوان یکی از قله‌های برجسته کوهنوردی، همیشه بر سر ما نظارت دارد و هر ساله گروهی از ماجراجویان آماده‌ می‌شوند تا با او و عناصر طبیعی‌اش روبرو شوند. این فیلم، ماجرای تراژیک صعود 1996 به اورست را به‌خوبی به تصویر می‌کشد. البته، مانند بسیاری از فیلم‌های ژانر فاجعه، با ضعف‌هایی در شخصیت‌پردازی و صحنه‌های غیرواقعی مواجه است، اما سرمایه‌گذاری عاطفی در آن بالا بوده و برای کسانی که مایل به این تجربه هستند، قابل درک است. درام کوهستانی این فیلم بسیار جذاب است و خوشبختانه این درام با داستان‌های موازی و پرتنش درباره خانواده و دوستانی که در پایگاه انتظار می‌کشند، همخوانی دارد. فیلمبرداری این اثر غالباً خیره‌کننده است و بازی‌های بازیگران به‌قدری محکم هستند که مانند دیواره‌های سنگی اورست به نظر می‌رسند. داستان این فیلم به‌خوبی خود را می‌فروشد و در نهایت، مخاطبان باید به یاد داشته باشند که این یک داستان ارزشمند برای مطالعه است. من ده‌ها کتاب درباره اکسپدیشن‌های کوهنوردی خوانده‌ام و چندین کتاب درباره این فصل فاجعه‌بار کوهنوردی، از جمله کتاب پرفروش جان کراکauer. به‌طور کلی، فکر می‌کنم آن‌ها کار خوبی در نمایش رویدادها در این فیلم انجام داده‌اند، زیرا از تخصص گای کاتر، شریک کوهنوردی و تجاری راب هال، یکی از رهبران اکسپدیشن این فاجعه، بهره‌برداری کرده‌اند. آن‌ها کار مناسبی در نمایش عظمت کوه انجام می‌دهند، در حالی که بر تعاملات انسانی و چالش‌های فیزیکی شخصیت‌ها تمرکز دارند. طرح داستان به رویدادها وفادار است و دیالوگ‌ها به‌خوبی نوشته شده‌اند. البته تغییراتی ایجاد کرده‌اند، مانند جزئیات صحنه نجات با هلیکوپتر، اما به نکات مهم وفادار مانده‌اند. به نظر می‌رسد که با گای کاتر هم‌نظر باشم که در یک مصاحبه بیان کرده بود ای‌کاش عمیق‌تر انگیزه‌های کوهنوردان برای خطر کردن در ناحیه "منطقه مرگ" را به تصویر می‌کشیدند. برای برخی از کوهنوردان اورست، دلایلشان عادی است: کسب احترام به‌خاطر این‌که گفته شود آن را فتح کرده‌اند، یا "الهام‌بخش" دیگران برای رسیدن به بهترین خودشان، یا حتی کسب درآمد و بدست آوردن شهرت. اما کوهنوردان واقعی به چیزی عمیق‌تر و نزدیک به هویت خودشان کشیده می‌شوند. آن‌ها نمی‌توانند از کوه‌نوردی دست بکشند. در چالش با محدودیت‌های فیزیکی خود هیجان وجود دارد و در قدردانی از زیبایی نادر در ارتفاعات بالا. اگر آسان بود، شاید کمتر به آن می‌پرداختند و به نوعی به درد، سرما و خطر معتاد می‌شوند. زمانی که در کوه‌ها هستند، به خانه فکر می‌کنند؛ و زمانی که در خانه هستند، به کوه‌ها فکر می‌کنند. این موضوع به یادم می‌آورد قهرمانان مسن بوکس که وقتی باید بازنشسته شوند، هنوز به مبارزه ادامه می‌دهند. آن‌ها به‌وضوح به پول نیاز دارند، اما حتی قهرمانان ثروتمند نیز ممکن است به مبارزه ادامه دهند و درون حلقه به درد و رنج خود ادامه دهند تا تشویق مردم را بشنوند و شهرت بیشتری کسب کنند. این فیلم که بر اساس رویدادهای واقعی ساخته شده است، داستان راب هال (با بازی مناسب جیسون کلارک) را روایت می‌کند که یک آژانس ماجراجویی انحصاری را اداره می‌کرد که کوهنوردان با وضعیت مالی خوب را به قله اورست می‌برد. در سال 1996، او تصمیم می‌گیرد با کوهنورد با تجربه و در عین حال مرموز، اسکات فیشر (جیک جیلنهال) همکاری کند. آنچه در ادامه می‌آید، یک سری از ماجراجویی‌های پیش‌بینی‌پذیر است که در آن کوه تصمیم می‌گیرد که دیگر این موجودات انسانی مزاحم و آلوده‌کننده را بر روی دامنه‌هایش تحمل نکند و به‌طور مؤثر و قاطع به آن‌ها حمله می‌کند. این مسئله به مشکل اصلی فیلم برمی‌گردد: شخصیت‌پردازی‌ها به شدت ضعیف است. من واقعاً حس نمی‌کردم که هیچ‌کدام از آن‌ها را می‌شناسم و همچنین به‌ویژه با جیلنهال، احساس نمی‌کردم که به بقای آن‌ها اهمیت می‌دهم. شاید این نشانه‌ای از توانایی‌های بازیگری آن‌ها باشد - برخی از آن‌ها جوی از اعتماد به نفس و خودپسندی ایجاد می‌کنند که شایسته مجازات خود هستند، اما در بیشتر موارد، فیلمنامه و داستان کمی مسطح به نظر می‌رسند. با این حال، فیلمبرداری خیره‌کننده است، با واقعیت پایگاه‌های نپالی و خود کوه که به‌نظر بی‌خطر می‌آید. در این فیلم بازیگران مکمل قابل توجهی وجود دارند، اما آن‌ها نیز به حس شخصیت‌پردازی و خطر، کار گروهی و دوستی که باید در واقعیت وجود داشته باشد، کمکی نمی‌کنند. این فیلم به خاطر تصاویرش قابل تماشا است و همچنین به ما یادآوری می‌کند که وقتی زمین تصمیم به مقابله با ما می‌گیرد، بشریت تا چه اندازه ناچیز است، اما به‌عنوان یک اثر درام، همه‌چیز کمی کسل‌کننده است.