فیلم The Magician 1958

فیلم‌های سه‌گانه‌ای که اینگمار برگمن در اواخر دهه 1950 تولید کرد - Det sjunde inseglet، Smultronstället و Jungfrukällen - به قدری در کارنامه‌اش برجسته هستند که ممکن است فراموش کنیم این‌ها تنها آثار او در آن زمان نیستند. فیلم Ansiktet (که در بازارهای انگلیسی‌زبان به عنوان The Magician منتشر شده) از سال 1958 یکی از فیلم‌های کمتر شناخته‌شده اوست. در میانه قرن نوزدهم در سوئد، جادوگر...

فیلم‌های سه‌گانه‌ای که اینگمار برگمن در اواخر دهه 1950 تولید کرد - Det sjunde inseglet، Smultronstället و Jungfrukällen - به قدری در کارنامه‌اش برجسته هستند که ممکن است فراموش کنیم این‌ها تنها آثار او در آن زمان نیستند. فیلم Ansiktet (که در بازارهای انگلیسی‌زبان به عنوان The Magician منتشر شده) از سال 1958 یکی از فیلم‌های کمتر شناخته‌شده اوست. در میانه قرن نوزدهم در سوئد، جادوگر آلبرت امانوئل وگلر (ماکس ون سیدو) از شهری به شهر دیگر می‌رود و به مردم وعده می‌دهد که بیماری‌هایشان را درمان کند و ترفندهای جادویی اجرا کند، از جمله هیپنوتیزم که در آن زمان یک حس خاص بود. او به همراه همکارش (آکه فریدل)، تحت سرپرستی‌اش آقای آمان (اینگرید ثولین) و "مادربزرگ" و سازنده داروهای پتنت گروه (نایما ویفستراند) سفر می‌کند. پس از فرار از قانون در یکی از شهرها، آنها از طریق جنگل عبور کرده و وارد یک جامعه دیگر می‌شوند. در آنجا توسط مقامات بازداشت می‌شوند تا دکتر ورگرس (گنار بیورن‌استراند) و کنسول اگرمن (ارلند یوزفسون) تصمیم بگیرند که آیا ترفندهای وگلر واقعی است یا توهمات علمی قابل توضیح. هرچند Ansiktet نباید برای طرفداران برگمن نادیده گرفته شود، اما فکر می‌کنم عادلانه است که این فیلم در زمره بزرگ‌ترین دستاوردهای برگمن قرار نگیرد. شخصیت‌پردازی در این فیلم بسیار ضعیف است - ما هیچ تصوری از اینکه چرا وگلر و همراهانش این زندگی را انتخاب کرده‌اند، نداریم و ورگرس به قدری سطحی است که به نظر می‌رسد گنار بیورن‌استراند در این نقش هدر رفته است. اگر فیلم سه دقیقه زودتر تمام می‌شد، می‌توانست یکی از پایان‌های قدرتمند برگمن باشد، اما در عوض، ما یک پایان خوشایند کاملاً غیرمنتظره را مشاهده می‌کنیم که به نظر می‌رسد بی‌معنی است. بخش زیادی از قسمت میانی فیلم به شوخی‌های جنسی وابسته است که گاهی خنده‌دار هستند، اما به نظر می‌رسد هر کسی که با آثار بزرگ برگمن آشنا باشد، به طور مداوم فکر می‌کند که او می‌تواند بسیار بیشتر از اینها باشد. با این حال، Ansiktet از یک زاویه درام‌محور تفکر برانگیز بهره‌مند است و برخی لحظات آن به یاد ماندنی خواهد بود. من به ویژه از نبرد بین ورگرس و وگلر و فروپاشی جادوگر لذت بردم (جالب است که خلق و خوی او در این صحنه به طرز مناسبی با لباس‌هایش تغییر می‌کند). در اجرای ماکس ون سیدو، حس تهدید کمی شبیه جان کارادین وجود داشت، به عنوان فروشنده‌ی گیج کننده. گروه او به یک شهر کوچک سوئدی که پر از شک و تردید درباره‌ مهارت‌ها و کالاهای "وگلر" است، می‌رسند. ماکس ون سیدو جادوگر اصلی است، با همسرش "واندا" (اینگرید ثولین)، عمه/مادربزرگش که داروی ضد زگیل می‌سازد (نایما ویفستراند که در این صحنه می‌درخشد) و "توبال" مرموز (آکه فریدل) که همه به سهم خود در این کسب و کار خانوادگی همکاری می‌کنند. کمیسر پلیس محلی (توئیو پائولو) به شدت مشکوک است و خواستار این می‌شود که قبل از اینکه آنها "هدیه‌های" خود را بر روی جمعیت‌های بیشتر زودباور آزمایش کنند، به یک سه‌نفره شامل خودش، "اگرمن" (ارلند یوزفسون) و وزیر بهداشت به شدت خصمانه "ورگرس" (گنار بیورن‌استراند) نشان دهند. هرچند که این منتقدان هر تلاشی کنند، نمی‌توانند آنچه را که می‌بینند، رد کنند. آیا این واقعی است یا علم "وگلر" بیش از حد هوشمندانه است؟ در ادامه، سری از نبردهای هوشمندانه و به شدت خنده‌دار بین متهمان و بازدیدکنندگان شکل می‌گیرد. نه تنها بین متهمان و مهمانان، بلکه به زودی شاهد یک دینامیک متزلزل در میان خانواده هم هستیم که ترک‌هایی شروع به ظهور می‌کند و نگاه‌ها (و دستان) شروع به سرگردانی می‌کند. پایان‌بندی هوشمندانه‌ای که هنوز هم خوب عمل می‌کند و اجازه می‌دهد این نیش زبان‌آمیز به علم و ترس به یک روش تقریباً کارمندی ختم شود. همان‌طور که همیشه در آثار برگمن، عکاسی نیز حائز اهمیت است - و برخی از شدت اینجا، به ویژه در اطراف همسر نسبتاً مبهم جنسی، بر روی چشم‌ها تمرکز دارد. همیشه چشم‌ها. این کار به خوبی برای ساخت و حفظ hint از رمز و راز و جذابیت عمل می‌کند. حتی ما هم کاملاً مطمئن نیستیم که چه اتفاقی در حال وقوع است و قطعاً باید با آنچه که باید تقلب آنها باشد، آشنا شویم؟ چیزهای خوب!