انیمیشن Trolls 2: World Tour 2020

فرانچایز "ترول‌ها" می‌توانست به یک فیلم ارزان‌قیمت با نام تجاری شناخته‌شده تبدیل شود، مانند "گرینچ" یا "اسکوب!" که به زودی منتشر می‌شود، اما وقتی یک تیم به پروژه در هر سطح اهمیت می‌دهد، نتیجه نه تنها یک فیلم سرگرم‌کننده برای کودکان است، بلکه پیامی قدرتمند نیز دارد. - کریس دوس سانتوس "ترش" و "بارب" به لطف "پاپی" و "برنچ" متوجه می‌شوند که در سرزمین ترول‌ها، تنها راک...

فرانچایز "ترول‌ها" می‌توانست به یک فیلم ارزان‌قیمت با نام تجاری شناخته‌شده تبدیل شود، مانند "گرینچ" یا "اسکوب!" که به زودی منتشر می‌شود، اما وقتی یک تیم به پروژه در هر سطح اهمیت می‌دهد، نتیجه نه تنها یک فیلم سرگرم‌کننده برای کودکان است، بلکه پیامی قدرتمند نیز دارد. - کریس دوس سانتوس "ترش" و "بارب" به لطف "پاپی" و "برنچ" متوجه می‌شوند که در سرزمین ترول‌ها، تنها راک نیست که دنیای موسیقی را حرکت می‌دهد. آنها تحت تأثیر قرار نمی‌گیرند و بنابراین به تلاشی برای اتحاد دست می‌زنند که تقریباً همه چیز از تکنو تا پاپ را حذف کند تا فقط موسیقی مورد علاقه‌شان باقی بماند. "پاپی" از نقشه نه چندان زیرکانه آنها باخبر می‌شود و تصمیم می‌گیرند که باید همه ترول‌ها را برای مقابله با این طرح سلطنتی بسیج کنند. این دنباله کمی بی‌روح است، اما هنوز هم موارد قابل تماشا برای نشاندن بچه‌ها در برابر تلویزیون ارائه می‌دهد. در غیر این صورت، همه چیز کمی ناامیدکننده و بی‌حوصله است، با چند بالاد و آهنگ‌های متوسط که در سرتاسر موسیقی‌اش پخش شده و نبرد ژانرها را به یک درگیری بی‌رمق تبدیل می‌کند. انیمیشن از ابتدا تا انتها به طرز قابل توجهی ساختگی به نظر می‌رسد و هرچند که در اینجا شباهتی به داستان وجود دارد، شخصیت‌ها به خوبی شکل نگرفته‌اند و چیزی فوق‌العاده بی‌روح به جا می‌گذارند - با وجود رنگارنگی‌اش. من واقعاً جزو گروه هدف نیستم، اما به نظر می‌رسد دریم‌ورکس به شدت مصمم است تا از این برند بهره‌برداری کند و پیامی ناواضح درباره برابری و فردگرایی را ارائه دهد، به جای اینکه چیزی به یاد ماندنی یا مرتبط با مخاطب جوان‌تر خلق کند که احتمالاً از بالای سرشان می‌گذرد. "تور جهانی ترول‌ها" عمدتاً همان چیزی است که انتظار داشتم فیلم اول باشد: داستانی خسته‌کننده که با موسیقی بی‌روح ترکیب شده است. من واقعاً از فیلم اول لذت بردم، اما این یکی را نه. داستان تمام ترول‌ها یک افت بزرگ است، کی می‌دانست که برگن‌ها چسبی هستند که همه چیز را به هم متصل می‌کند؟ این دنباله عملاً یک دنباله مستقل است، نویسندگان این داستان را به سادگی از ذهنشان بیرون کشیده‌اند. این به این معنا نیست که داستان بد است، بلکه واقعاً توجه من را جلب نکرد و شوخی‌های کمتر و موسیقی کمتر جذاب در این موضوع تأثیر دارد. از نظر شخصیت، به برخی از آن‌ها زمان زیادی اختصاص داده شده است. جیمز کوردن و ران فانچس در مقایسه با دفعه قبل نقش‌های برجسته‌تری دارند، اما نمی‌دانم چرا؛ هیچ کدام برای من جالب نبودند و در این یکی هم به همان اندازه کسل‌کننده‌اند. آنا کندریک و جاستین تیمبرلیک حداقل هنوز رهبری داستان را بر عهده دارند و این دو در این زمینه قوی هستند. هیچ یک از بازیگران جدید از نظر شخصیت‌هایی که ایفا می‌کنند، برجسته نبودند، هرچند که صدای آنها به خوبی شناخته‌شده است. سم راکول، ماری جی. بلیج، جی بالوین و اوزی آزبورن از جمله نمونه‌ها هستند، هرچند که افراد آشنا دیگری نیز در طول فیلم حضور دارند. من فیلم اول را خوب یافتم، اما دومی را نه. همه چشم‌ها به سمت سوم، "ترول‌ها: باندی که به هم پیوستند"...