فیلم Touch of Evil 1958

در مرز تگزاس، یک کارآگاه مکزیکی (چارلتون هستون) به تحقیقات آمریکایی‌ها در مورد یک قتل شوکه‌کننده از یک مقام آمریکایی در مرز کمک می‌کند، اما به زودی متوجه می‌شود که کلانتر تحمیل‌کننده و کثیف (اورسون ولز) با تمایل به فریبکاری، در این ماجرا نقش دارد. جانت لی به عنوان عروس جدید کارآگاه، یک آمریکایی، در این داستان حضور دارد. "لمسه‌ای از شر" (1958) توسط ولز نوشته...

در مرز تگزاس، یک کارآگاه مکزیکی (چارلتون هستون) به تحقیقات آمریکایی‌ها در مورد یک قتل شوکه‌کننده از یک مقام آمریکایی در مرز کمک می‌کند، اما به زودی متوجه می‌شود که کلانتر تحمیل‌کننده و کثیف (اورسون ولز) با تمایل به فریبکاری، در این ماجرا نقش دارد. جانت لی به عنوان عروس جدید کارآگاه، یک آمریکایی، در این داستان حضور دارد. "لمسه‌ای از شر" (1958) توسط ولز نوشته و کارگردانی شده و به طور آزادانه بر اساس یک کتاب است. این فیلم به عنوان یک اثر کلاسیک سیاه و سفید با شهرتی بزرگ شناخته می‌شود. جنبه‌های فنی جالبی در این فیلم وجود دارد، از جمله زوایای دوربین، نورپردازی و برداشت‌های طولانی چشمگیر (مثل صحنه ابتدایی). همچنین، بازیگران مشهوری در این فیلم حضور دارند که جانت لی درخشش خاصی دارد و به همراه جوآن مور، مارلین دیتریچ، جوی لنسینگ و یک cameo از زسا زسا گابور در نقش‌های زنانه، درخشیده‌اند. با این حال، من فیلم را پرگفتگو، نزدیک به سوررئالیسم و به وضوح ناامیدکننده یافتم، داستانی که گیرا نیست و بازیگری مشکوک دارد. به عنوان مثال، شخصیت‌های مکزیکی بی‌ادب و دیوانه شکسپیری "مرد شب" (دنيس ویور) به شدت غیرقابل باورند. واقعاً تماشای این فیلم شبیه ورود به ذهن ولز در یک سفر اسیدی است. با این حال، فیلم چیزهای زیادی برای هضم ارائه می‌دهد و می‌توانم ببینم که با تماشای بیشتر، تاثیر بهتری خواهد داشت، که این توضیح‌دهنده وضعیت فرهنگی آن است، اما من علاقه‌ای به این موضوع ندارم. در این دوره، درام‌های سیاه و سفید جذاب و جالب‌تری با بازیگران برجسته وجود دارد، مانند "مردان نامناسب" (1963). من نسخه طولانی بازسازی‌شده، که به عنوان "نسخه کارگردان" شناخته می‌شود، را تماشا کردم که حدود 110 دقیقه طول دارد، در حالی که نسخه اصلی که توسط استودیو به هم ریخته شده، 93 دقیقه است. جالب است که این فیلم در هیچ نقطه‌ای نزدیک به مرز فیلم‌برداری نشده است، بلکه در ونیز، لس آنجلس فیلم‌برداری شده است. این فیلم یک جنایت و دو مرد کاملاً متفاوت را به تصویر می‌کشد: این جمله تقریباً تمام فیلم را خلاصه می‌کند. کارگردان اورسون ولز یکی از آن شخصیت‌های بزرگی است که ما عادت داریم او را مانند "گوساله مقدس" ببینیم، کسی که هر چیزی که به آن دست می‌زند را به طلا تبدیل می‌کند. او واقعاً مسئول فیلم‌های بزرگ و هنرمندی عالی است که سینما را همچون هیچ‌کس دیگری درک کرده است. با این حال، در این فیلم، کار او به شدت تحت تأثیر مدیران احمق استودیو قرار گرفته و نتیجه این است که تنها به تازگی نسخه‌ای از این فیلم در دسترس قرار گرفته که شبیه به دیدگاه خلاقانه کارگردانش است. این فیلم به ما این امکان را می‌دهد که درخشش ولز را ببینیم، کسی که همچنین مسئول دیالوگ‌ها و فیلمنامه‌ای است که پر از پیچیدگی‌های داستانی است که می‌تواند کار را برای ما کمی دشوار کند اگر توجه نکنیم. همچنین بازیگران خوبی در یک تمرین دراماتیک مناسب حضور دارند. چارلتون هستون یک گزینه مطمئن است، اما همچنین یک اشتباه بزرگ در انتخاب بازیگر است: او برای اینکه به عنوان یک لاتین قابل باور باشد، خیلی آنگلوساکسون به نظر می‌رسد! ولز شخصیت دیگر را به تصویر کشیده و در این نقش مؤثر و غالب است. به گونه‌ای که او هرگز به عنوان یک پلیس به نظر نمی‌رسد، بلکه بیشتر به عنوان یک جنایتکار در دنیایی که در آن افراد قوی با خشونت به قدرت می‌رسند، به نظر می‌رسد. با این حال، من متوجه شدم که او مردی خسته و فرسوده است و این ضعف تأثیر مورد نظرش را خراب می‌کند. از نظر فنی، فیلم دارای کیفیت‌های زیادی است، از جمله فیلمبرداری که در فیلم‌های ولز تقریباً همیشه یکی از امضای کارگردان است. علاوه بر استفاده از جلوه‌های بصری هوشمندانه، کارگردان به کار دوربین و انتخاب هر زاویه، هر قاب و همچنین در ویرایش که به دلیل دخالت استودیو خراب شده است، توجه کرده است. مکان‌های فیلم‌برداری و دکورها واقع‌گرایانه هستند و کاملاً ما را قانع می‌کنند و موسیقی متن نیز مؤثر است.