فیلم Yesterday, Today and Tomorrow 1963

این فیلم مانند ساندویچی است که نان آن در وسط و مواد پرکننده در دو طرف قرار دارد. سوفیا لورن نقش زن را بازی می‌کند و مارچلو ماسترویانی نقش مرد را. نتیجه این سه سناریوی کوتاه واقعاً خنده‌دار است. در سناریوی اول، او نقش "آدلینا" را بازی می‌کند، زنی که به "کارمینه" بی‌کار متاهل است و مجبور به فروش سیگارهای غیرقانونی در خیابان شده در...

این فیلم مانند ساندویچی است که نان آن در وسط و مواد پرکننده در دو طرف قرار دارد. سوفیا لورن نقش زن را بازی می‌کند و مارچلو ماسترویانی نقش مرد را. نتیجه این سه سناریوی کوتاه واقعاً خنده‌دار است. در سناریوی اول، او نقش "آدلینا" را بازی می‌کند، زنی که به "کارمینه" بی‌کار متاهل است و مجبور به فروش سیگارهای غیرقانونی در خیابان شده در حالی که سعی دارد بهترین تقلید را از ملکه آن انجام دهد و همیشه خود را باردار نشان دهد. چرا؟ چون او متوجه شده است که تا زمانی که باردار باشد، تقریباً از دست کارابینیری‌ها در امان است و این نقطه ضعف را به خوبی مورد سوءاستفاده قرار می‌دهد، به طوری که شوهر بیچاره و بی‌پولش به شدت خسته می‌شود. در سناریوی بعدی، او "آنا" است - همسر کسل‌کننده یک بوروکرات موفق در بروکسل که "رنزو"، هنرمند struggling را با خود به سفر در رولز رویس‌اش می‌برد - که او به طرز عجیبی آن را خراب می‌کند. فقط می‌توان گفت که او دقیقاً برای کمک به تعویض لاستیک نمی‌ایستد. در نهایت، مورد علاقه من از این سه‌گانه، او "مارا" است - زنی که دوست دارد آقایان باکلاس را در آپارتمانش پذیرایی کند. یک بعدازظهر او متوجه می‌شود که جوانی از آپارتمان همسایه او را تماشا می‌کند. تنها با یک ملحفه بر تنش، کمی flirt می‌کند و متوجه می‌شود که وقتی او در کادر دید قرار می‌گیرد، یک کشیش است. "امبرتو" (جیانی ریدولفی) به نظر می‌رسد که مانند کره آب می‌شود اما بلافاصله به این زن باکلاس دل می‌بازد، که موجب خشم شدید مادربزرگش (تینا پیکا) و قرار ملاقاتش "آگوستو" (ماسترویانی) می‌شود. وقتی جوان اعلام می‌کند که در زندگی مذهبی‌اش تغییر عقیده داده، این سه بزرگسال باید راهی برای بازگرداندن او به مسیر درست پیدا کنند - اما آیا موفق خواهند شد؟ ویژگی مرکزی فیلم کمی کوتاه است و قسمت اول ممکن است کمی طولانی باشد - جوک را (بدون کنایه) کمی به زور می‌کشاند، اما قسمت پایانی با شیمی جمع‌شده بین دو ستاره و بازی خوب پیکا به خوبی داستان شرارت را به پایان می‌رساند که معمولاً لورن است که رشته‌ها را در دست دارد. ماسترویانی در اینجا بسیار طبیعی است و نمی‌توانستم احساس همدردی نکنم چون به نظر می‌رسید هر طور که کارت‌ها را بازی کند، در نهایت بازنده است. موسیقی شاداب تروواجولی در برخی از مواقع جایگزین دیالوگ می‌شود و واقعاً یکی از فیلم‌های آسان‌تر دِسیکا است که می‌توان به راحتی از آن لذت برد.