فیلم The Divergent Series: Insurgent 2015

در نقدی که در مورد قسمت اول این سری فیلم‌ها نوشتم، اشاره کرده بودم که کتاب‌ها را نخوانده‌ام. برخی افراد ادعا می‌کنند که این فیلم با کتاب‌ها مطابقت ندارد، اما واضح است که نمی‌توانم در این مورد نظری بدهم. بنابراین نقد من فقط بر اساس فیلم و نه چیز دیگری است. باید اعتراف کنم که بیشتر به خاطر این فیلم را تماشا کردم که قسمت...

در نقدی که در مورد قسمت اول این سری فیلم‌ها نوشتم، اشاره کرده بودم که کتاب‌ها را نخوانده‌ام. برخی افراد ادعا می‌کنند که این فیلم با کتاب‌ها مطابقت ندارد، اما واضح است که نمی‌توانم در این مورد نظری بدهم. بنابراین نقد من فقط بر اساس فیلم و نه چیز دیگری است. باید اعتراف کنم که بیشتر به خاطر این فیلم را تماشا کردم که قسمت اول را دیده بودم و احساس می‌کردم باید ببینم داستان به کجا می‌رود. این فیلم دارای جلوه‌های ویژه جالبی است، به‌ویژه زمانی که تریس در دنیای واقعیت مجازی تلاش می‌کند مکعبی را که پیامی برای ساکنان شهر بسته دارد، باز کند. متأسفانه، این تقریباً تنها نقاط قوت فیلم را شامل می‌شود. مانند «دیورژن» این فیلم را نیز متوسط یافتم. یکی از منتقدان گفته بود که این فیلم برای مخاطب نوجوان ساده‌سازی شده است و متأسفانه احساس می‌کنم که او درست گفته است. همچنین متأسفانه فکر می‌کنم بسیاری از نوجوانان به مراتب باهوش‌تر از آن چیزی هستند که هالیوود تصور می‌کند. داستان، خوب، متوسط است. بازیگری چندان جالب نیست. شخصیت اصلی، تریس، واقعاً فاقد هر گونه کاریزما است و بیشتر فیلم را در حالتی از غم و اندوه می‌گذرانید و برای خود و هر چیزی که اطرافش رخ می‌دهد، احساس تأسف می‌کند. به جز «فور»، سایر شخصیت‌ها به طور غیرمؤثر و بی‌خبر رفتار می‌کنند و هرگاه اتفاق بدی می‌افتد، به شدت وحشت‌زده می‌شوند و وفاداری‌شان را به سرعت عوض می‌کنند. زمانی که تریس بالاخره مکعب را باز کرد، انتظار داشتم که چیزی جالب و غیرمنتظره ببینم. آنچه دریافتیم، پیامی نسبتاً خسته‌کننده درباره شهر و «هدف» آن بود. در نقد «دیورژن» شکایت کرده بودم که هیچ اطلاعات زمینه‌ای درباره چگونگی ورود مردم به این وضعیت خنده‌دار با شهر بسته و این گروه‌ها که هنوز نمی‌فهمم چه مشکلی را قرار بود حل کنند، ارائه نشده است. پیام باید این را توضیح می‌داد، اما هیچ چیزی غیر از این توضیح نداد که «دیورژنت‌ها» نوعی هدف یا راه‌حل هستند. پایان؟ خوب، دوباره این یک سری کتاب است و بنابراین جای تعجب نیست که با نوعی پایان نامشخص به پایان می‌رسد، اما واقعاً یک پایان ارزان بود، یکی که از یک قسمت سریال تلویزیونی انتظار می‌رفت. بنابراین نمی‌توانم بگویم که این فیلم را خیلی دوست داشتم. صحنه‌های جلوه‌های ویژه واقعیت مجازی نسبتاً جالب بودند، اما همین. قسمت اول هم خوب نبود، اما این قسمت مسیر باز شده توسط اولی را ادامه می‌دهد. جلوه‌های ویژه به وضوح با کامپیوتر ساخته شده‌اند و بازیگران فاقد کاریزما هستند، به جز این، داستان فقط بد است. فیلم دیگری با نقش‌های تقریبی نوجوانان در آینده‌ای دیستوپیایی که در آن حماقت در میان بشر شیوع پیدا کرده است. ما فقط شاهد تلاش قهرمان‌مان با احساس گناه خودساخته و دشمنان احمق هستیم که به او اجازه می‌دهند در هر لحظه زنده بماند تا او به مسیحایی تبدیل شود که قرار است باشد. فکر می‌کنم تنها جنبه مثبت این فیلم، برتری شخصیت‌های زن قوی و مهم است. به جز این، فقط آن را رد کنید.