فیلم Miller’s Crossing 1990

برادران کوئن با ایجاد homage‌ای عاشقانه به فیلم‌های گانگستری گذشته، نتیجه‌های فوق‌العاده‌ای به دست آورده‌اند. داستان به طور اساسی حول محور گابریل برن به‌عنوان یک شخصیت خوب - بد می‌چرخد که در میان دو فکشن گانگستری رقیب گرفتار شده است. این یک داستان استاندارد است که هنوز هم برای بسیاری از فیلم‌سازان امروزی الهام‌بخش است، اما وقتی از دیدگاه کوئن‌ها روایت می‌شود و با هوش...

برادران کوئن با ایجاد homage‌ای عاشقانه به فیلم‌های گانگستری گذشته، نتیجه‌های فوق‌العاده‌ای به دست آورده‌اند. داستان به طور اساسی حول محور گابریل برن به‌عنوان یک شخصیت خوب - بد می‌چرخد که در میان دو فکشن گانگستری رقیب گرفتار شده است. این یک داستان استاندارد است که هنوز هم برای بسیاری از فیلم‌سازان امروزی الهام‌بخش است، اما وقتی از دیدگاه کوئن‌ها روایت می‌شود و با هوش ادبی همراه است، به یک اثر با کلاس و قابل توجه تبدیل می‌شود. در واقع، این فیلم با تماشای بیشتر بهتر و بهتر می‌شود. زمانی که کوئن‌ها در فرم هستند، مهارت لازم برای ساخت یک تریلر درجه "A" و ترکیب آن با نوعی طنز خشک را دارند. این مانند آن است که دست‌فروشی که به آن وابسته‌اند را گاز می‌زنند در حالی که تأثیرات این ژانر را به شدت ستایش می‌کنند، اما در نهایت این ترکیب به عنوان سرگرمی فوق‌العاده‌ای عمل می‌کند. از نظر روایت، "Miller's Crossing" به خوبی پیچیدگی‌های داستان را به هم می‌پیوندد و این پیچیدگی‌ها را در مرز هنر برای هنر نگه می‌دارد. از نظر بصری، فیلم فوق‌العاده است و زحمت‌های سخت کارگران شهر با زیبایی طبیعی "Miller's Crossing" به طرز بی‌پروا و زیبایی ترکیب می‌شود، جایی که نشانی از رنج و شاهدی بر جنبه تاریک انسان است. در همین حین، برن، آلبرت فینی، جان تورتورو و جان پولیتو هر یک شخصیت‌های منحصر به فردی را به داستان اضافه می‌کنند، که هر یک به نحوی حماقت انسان را نشان می‌دهند. مارشیا گی هاردن، در یکی از نخستین نقش‌های اصلی خود، به طرز جذابی در اطراف جولان می‌دهد و واقعاً فوق‌العاده است. در حالی که کارتر بورول موسیقی متن را به گونه‌ای ارائه می‌دهد که آگاهی از خود را به خوبی نشان می‌دهد. آیا این فیلم بیشتر بر سبک تأکید دارد تا محتوا؟ بله، در تماشای اولیه به نظر می‌رسد. اما دوباره به آن نگاه کنید، ببینید و نمونه‌هایی از آنچه گفته نشده را درک کنید. مطمئناً طرفداران فیلم‌های نوآر و پُلپ به خوبی این موضوع را درک خواهند کرد. نمره: ۸/۱۰ گابریل برن در نقش "ریگان"، مامور گانگستر بی‌رحم "لئو" (آلبرت فینی) ظاهر می‌شود. او در وسط نبردی بین رئیسش و مردی که می‌خواهد جای او را بگیرد، "کاسپر" (جان پولیتو) قرار دارد، بر سر شیطنت‌های یک قمارباز سرکش "برنی" (جان تورتورو) که همچنین برادر "ورنا" (مارشیا گی هاردن) - دوست دختر لئو و همچنین معشوقه "ریگان" نیز هست. "ریگان" سعی می‌کند به نوعی میانجی صادقانه بین آن‌ها باشد، اما زمانی که تلاش‌هایش شکست می‌خورد، توسط رئیس سابقش کنار گذاشته می‌شود و مجبور می‌شود به تنهایی از خود دفاع کند... از نظر ظاهری، این یک فیلم گانگستری معمولی است. افراد کشته می‌شوند و چرخه انتقام به طرز وحشتناکی ادامه می‌یابد. با این حال، برادران کوئن به طرز هوشمندانه‌ای کارهای زیادی انجام داده‌اند تا شخصیت‌های پیچیده‌تری را ارائه دهند و به داستان کمی خاصیت عجیب و غریب بدهند - و این باعث می‌شود که تماشای این فیلم برای دو ساعت جالب باشد. لهجه فینی کمی ناپایدار است و متأسفانه برن به اندازه کافی بازیگر قوی نیست که نقش قابل توجه خود را به خوبی ایفا کند - او به اندازه ادوارد جی. رابینسون یا جورج رافت قوی نیست، اما این فیلم همچنان یک سفر عالی به دنیای تاریک جرم سازمان‌یافته است که ارزش تماشا را دارد.