فیلم The Godfather: Part III 1990

این فیلم واقعاً نسبت به دو فیلم اول بسیار ضعیف است. داستان حول زندگی بعدی "مایکل" (آل پاچینو) می‌چرخد و حال و هوای آن بیشتر به صورت اپیزودیک و شبیه به سریال‌های تلویزیونی است. او مصمم است که کارهایش را قانونی کند، از خانواده‌اش مراقبت کند و زنده بماند؛ با وجود توطئه‌های "دون آلتوبلو" (الی والاک) و برخی از همدستانش که قصد دارند او را...

این فیلم واقعاً نسبت به دو فیلم اول بسیار ضعیف است. داستان حول زندگی بعدی "مایکل" (آل پاچینو) می‌چرخد و حال و هوای آن بیشتر به صورت اپیزودیک و شبیه به سریال‌های تلویزیونی است. او مصمم است که کارهایش را قانونی کند، از خانواده‌اش مراقبت کند و زنده بماند؛ با وجود توطئه‌های "دون آلتوبلو" (الی والاک) و برخی از همدستانش که قصد دارند او را به قتل برسانند و تاج و تخت کوره‌لئونه را تصاحب کنند. "تالیا شایر" به خوبی نقش خواهرش "کانی" را ایفا می‌کند، اما "اندی گارسیا" با بازی خود در نقش "وینسنت" (پسر "سانی" که به قتل رسیده) واقعاً من را ناراحت کرد. این فیلم واقعاً از بازیگران پشتیبان قوی قبلی نیز بی‌بهره است. خبری از "رابرت دووال" نیست؛ "دیان کیتون" (با جواهرات واقعاً زشت) به صورت کم‌فروغی ظاهر می‌شود و در نهایت، داستان به سمتی می‌رود که پایانی غم‌انگیز دارد که به خوبی به داستان عالی "پوزو" یا شخصیت‌های جذاب قبلی ادای احترام نمی‌کند. فیلم از نظر بصری فوق‌العاده است و تولید آن در سطح بالایی قرار دارد، اما این داستان قابل مقایسه با دیگر فیلم‌ها نیست. **_مایکل کوره‌لئونه به دنبال رستگاری است در حالی که جوانی به کارهای مشکوک دست می‌زند_** این فیلم که در سال 1990 منتشر شد و به کارگردانی "فرانسیس فورد کاپولا" ساخته شده، "پدرخوانده: قسمت سوم" نام دارد و "آل پاچینو" در نقش مافیا دون پیر "مایکل کوره‌لئونه" در سال 1979 به بازی پرداخته است. او به دنبال قانونی کردن کارهای خود در نیویورک و ایتالیا و اعتراف به گناهانش است. او برادرزاده‌اش، "وینسنت مانچینی" (اندی گارسیا) را راهنمایی می‌کند در حالی که سعی دارد دختر نوجوانش، "مری" (سوفیا کاپولا) را از او دور نگه دارد. **بازیگران اصلی:** "دیان کیتون" به عنوان همسر سابق مایکل، "کی" بازمی‌گردد و "تالیا شایر" نقش خواهرش، "کانی" را دوباره ایفا می‌کند. "فرانک دآمبروسیو" در نقش پسر مایکل، "آنتونیو" که می‌خواهد از دانشکده حقوق خارج شود و خواننده اپرا شود، ظاهر می‌شود. "جورج همیلتون" در نقش "بی.جی. هریسون" به عنوان مشاور مالی و وکیل مایکل هم‌بازی است. "الی والاک" در نقش یک دون پیر و "جو مانتگنا" به عنوان گنگستری که مایکل او را مسئول "لیتل ایتالیا" کرده، به ایفای نقش می‌پردازند. "راف والونه" در نقش کاردینالی مشکوک و "بریجت فاند" در نقش یک خبرنگار بی‌پروا در یک نقش کوچک حضور دارند. قسمت سوم از نظر لحن و کیفیت در سطحی مشابه قسمت دوم قرار دارد، اما من این یکی را از نظر ارزش سرگرمی برتر می‌دانم. مایکل (پاچینو) در اینجا ابعاد انسانی بیشتری دارد در مقایسه با تصویر یک‌بعدی و تاریک او در قسمت دوم. صحنه‌های اعتراف او به گناهانش در باغی در شهر واتیکان و بعداً با "کی" در سیسیل نمونه‌های خوبی هستند. چندین نکته قوت دیگر نیز در میان درام وجود دارند، مانند صحنه ورود به خانه وینسنت، کشتار آتلانتیک سیتی، حمله به جشن خیابانی و کل صحنه اپرای پایانی که اجراهای نمایش را با حملات خشونت‌آمیز مختلف و عواقب آن ترکیب می‌کند. اندی گارسیا در یک نقش نسبتاً مهم، خون تازه و زندگی به این سه‌گانه می‌آورد، و سوفیا نیز در یک نقش نسبتاً کوچک عملکرد خوبی دارد. "وینونا رایدر" در ابتدا برای این نقش انتخاب شده بود، اما به دلیل بیماری نتوانست بازی کند و بنابراین "فرانسیس" در آخرین لحظه دخترش را انتخاب کرد و او در این نقش خوب عمل کرد. آیا واقعاً کسی فکر می‌کند که وینونا رایدر می‌توانست این نقش حاشیه‌ای را بهتر از او بازی کند؟ من قبل از دیدن فیلم تمام انتقادات بی‌معنی درباره عملکرد سوفیا را شنیدم و بنابراین منتظر یک فاجعه جدی بودم، اما چنین چیزی هرگز اتفاق نیفتاد. او کار خوبی انجام داد برای یک شخصیت فرعی که نوجوانی ناپخته و کمی خودآگاه (یعنی چوبی) و فریبنده است. به آن‌هایی که در این انتقادات احمقانه پیوسته‌اند: لطفاً ساکت شوید و به زندگی‌تان بپردازید! پیام اخلاقی داستان به وضوح به گوش می‌رسد: انتخاب زندگی در دنیای جرم سازمان‌یافته، به زندگی غم‌بار و پر از درد و مرگ زودرس منجر می‌شود. لازم به ذکر نیست که زندگی به اندازه کافی سخت است بدون اینکه این مسیر احمقانه را انتخاب کنید. خلاصه: این یک درام جنایی ارزشمند با چندین نکته قوت است، اما به پای فیلم اول نمی‌رسد که به تنهایی ایستاده است. اگر طرفدار دو فیلم اول هستید، تماشای این یکی تقریباً الزامی است. این فیلم از عظمت هیجان‌انگیز فیلم اول بی‌بهره است، اما تقریباً با دومی برابر است، هرچند من کمی این یکی را بیشتر دوست دارم. **مدت فیلم 2 ساعت و 42 دقیقه (یا 2 ساعت و 50 دقیقه برای نسخه طولانی‌تر) است و در سیسیل و مکان‌های متعدد دیگر در ایتالیا، از جمله شهر واتیکان، منطقه نیویورک، آتلانتیک سیتی، نیوجرسی و دریاچه تاهو، کالیفرنیا فیلم‌برداری شده است. نویسندگان: کاپولا و ماریو پوزو.** **امتیاز: B+**