فیلم How the Grinch Stole Christmas 2000

این ساعت واقعاً خوب است، دوباره آن را تماشا خواهم کرد و می‌توانم آن را توصیه کنم، اما برای مخاطبان جوان‌تر کمتر مناسب است. هرگز به یاد نداشتم که در این فیلم چقدر شوخی‌های بزرگسالانه عجیب وجود دارد، معمولاً فقط جذابیت دیوانه‌واری بازی جیم کری است که در ذهنم می‌ماند و شاید هم روح کریسمس ماری لو هو. فیلم به طرز شگفت‌انگیزی بین حفظ روح کتاب (که...

این ساعت واقعاً خوب است، دوباره آن را تماشا خواهم کرد و می‌توانم آن را توصیه کنم، اما برای مخاطبان جوان‌تر کمتر مناسب است. هرگز به یاد نداشتم که در این فیلم چقدر شوخی‌های بزرگسالانه عجیب وجود دارد، معمولاً فقط جذابیت دیوانه‌واری بازی جیم کری است که در ذهنم می‌ماند و شاید هم روح کریسمس ماری لو هو. فیلم به طرز شگفت‌انگیزی بین حفظ روح کتاب (که گاهی اوقات هم قافیه می‌شود) و نوآوری و تازگی تعادل برقرار می‌کند، اما این کار را با تمرکز بر بزرگسالانی انجام می‌دهد که در کودکی کتاب را خوانده‌اند، نه اینکه نسل جدیدی از کودکان را جذب کند. با این حال، فکر می‌کنم که آنها قصد داشتند هر دو را انجام دهند. جیم کری به شکلی شگفت‌انگیز نقش گرینچ را بازی می‌کند (به عقیده من، مایک مایرز این را در "گربه در کلاه" ثابت کرد) و بخش عمده‌ای از این فیلم به او مربوط می‌شود، بنابراین اگر از او لذت نبرید، از این فیلم هم لذت نخواهید برد. فکر می‌کنم که آنها تعاملات شخصیت‌های تازه‌ای اضافه کرده‌اند، هرچند که اجرای برخی از آنها بسیار بهتر از بقیه است. در حالی که این فیلم به دور از کمال است، بزرگترین انتقاد من به بینی‌های احمقانه‌شان است: واقعاً در طول فیلم مرا آزار می‌دهد. این بیشتر از اینکه گرینچ را لباس بپوشانند، مرا آزار می‌دهد، زیرا نشان می‌دهد او خیلی وقت‌ها برهنه است و "همبازی" او یک دختر جوان است. می‌توان دید که این موضوع روح فیلم را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فکر نمی‌کنم که همه از این فیلم خوششان بیاید، اما تصورش سخت است که مردم آن را به شدت بد بدانند. راستش را بخواهم بگویم، این نسخه از گرینچ وقتی کودک بودم، واقعاً مرا ترساند! اما وقتی بزرگتر شدم، عادت کردم. حیله این بود که فقط به کل فیلم گوش دهم بدون اینکه به آن نگاه کنم و به تدریج (هر سال نگاهی بیندازم). در ابتدا از این فیلم خوشم نمی‌آمد. اما این یکی از فیلم‌های مورد علاقه دخترم است. بنابراین او همیشه می‌خواست در زمان کریسمس زیاد آن را تماشا کند. حالا برایم مهم نیست و به نوعی تبدیل به یک سنت کریسمسی برای ما شده است. این نسخه مورد علاقه من است و از کودکی همواره مورد علاقه‌ام بوده است. **فیلمی درباره کریسمس و نحوه روبرو شدن با آن.** برای شروع، باید روشن کنم که هرگز هیچ ماده دیگری درباره گرینچ ندیده‌ام، حتی کتاب اصلی که این شخصیت در آن خلق شده است. این فیلم را بر اساس آنچه هست قضاوت می‌کنم، بدون مقایسه‌های غیرضروری. این فیلم مورد علاقه کریسمس من نیست و هرگز هم نبوده است. حتی فکر می‌کنم برای کودکان کوچک کمی ترسناک است، با توجه به شیطنت‌ها و رفتار گرینچ. اما داستان خوبی دارد، دیالوگ‌های خوبی و سایر ویژگی‌ها. کریسمس چیست؟ بسیاری خواهند گفت که این یک جشن خانوادگی یا کودکان است. قبول دارم، اما در واقع، این تاریخ نمادینی است که کلیسای کاتولیک زادروز عیسی مسیح را مشخص می‌کند. هیچ‌کس نمی‌داند عیسی چه زمانی به دنیا آمد، اما کلیسا به دلیل راحتی، این تاریخ را انتخاب کرد تا با یک جشن قدیمی‌تر، ساتورنالیای بت‌پرستی هم‌زمان شود. برای قرن‌ها، کریسمس فقط یک روز جشن بود که کاتولیک‌ها خود را اعتراف می‌کردند، به مراسم می‌رفتند و ماهی می‌خوردند (مصرف گوشت و شیرینی در روزهای مقدس ممنوع است، حتی اگر نخبگان با پرداخت وجوه نقدی این کار را می‌کردند... در کشور من هنوز هم سنت است که در شب کریسمس کدوی نمک‌زده بخورند). "اختراع" کریسمس مدرن در اواخر قرن نوزدهم، با سرمایه‌داری و ایجاد صنایع اسباب‌بازی و صنایع غذایی که به طبقه متوسط اجازه می‌داد تا یک شام جالب‌تر و هدایا برای کودکان را فراهم کند، شکل گرفت. این هدایا در ابتدا از سوی عیسی نوزاد و بعداً از سوی شخصیت اختراعی پدر ناتال ارائه می‌شد (در اسپانیا، این تبادل هدایا تنها در روز پادشاهان در ژانویه انجام می‌شود که به نظر من کاملاً منطقی است). اینگونه است که در انگلستان، آلمان و ایالات متحده، کریسمس بیشتر تجاری شده، بر مصرف، توزیع هدایا و دورهمی متمرکز شده و جنبه دینی در پس‌زمینه قرار گرفته است. این فیلم، که در دهه 1980 منتشر شد، شخصیتی شرور را به تصویر می‌کشد که به دلیل وسواسش با اسباب‌بازی‌ها، هدایا و غذا، کریسمس را بی‌معنا می‌بیند. او نمی‌داند که چگونه این را به بهترین نحو بیان کند و از این حقیقت بی‌خبر است که پشت این موضوع معنای عمیق‌تری نهفته است، اما آنچه گرینچ رد می‌کند دقیقاً همین "کریسمس تجاری" است. و من با او کاملاً موافقم... بنابراین، از طریق شیطنت‌هایش، گرینچ به مردم کمک می‌کند تا معنای کریسمس را دوباره کشف کنند، حتی اگر این هدف واقعی او نباشد. این زیبایی داستان برای من است: گرینچ به هووها کمک می‌کند در حالی که آنها هم به او کمک می‌کنند تا بفهمد کریسمس بیشتر از هدایا یا غذا است. فیلم به کارگردانی ران هاوارد، کارگردانی که نیازی به معرفی ندارد، به‌خوبی ساخته شده و موفقیت چشمگیری در باکس آفیس و نقدها داشته است. این فیلم به یک کلاسیک کریسمسی تبدیل شده، هرچند که امروز خیلی محبوب نیست. با نداشتن لحظات مرده، ریتم بسیار خوبی دارد، طولانی نمی‌شود و خسته‌کننده نیست و فیلمنامه آنچه را که نیاز است انجام می‌دهد، هرچند با چندین نقص و جوک‌هایی که کار نمی‌کنند. من به‌ویژه از مداخله‌های راوی و قافیه‌ها خوشم آمد، چیزی که ایده اینکه این داستانی برای کودکان است را تقویت می‌کند. سینماتوگرافی فوق‌العاده است، با رنگ‌های زنده و چشم‌نواز، و موسیقی متن، هرچند که به یاد ماندنی نیست، دارای کیفیت‌های خوبی است. جیم کری در پذیرش وظیفه دشوار زنده کردن گرینچ بسیار خوب عمل کرد. فقط می‌توانم تصور کنم که برای او چقدر خسته‌کننده بوده که هر روز تحت آن روال آرایشی قرار بگیرد، اما این زمان و فداکاری کاملاً ارزشش را داشت: او غیرقابل شناسایی است و تحت آن گریم، کاملاً قابل قبول و واقعی به نظر می‌رسد و استعداد طبیعی برای مدلسازی صدا به شکل دلخواه و مناسب با شخصیت دارد. سر آنتونی هاپکینز نیز سزاوار تحسین است که صدایش را به راوی قرض داده است. بقیه نیز کار مثبتی انجام می‌دهند، اما عمدتاً در راستای حمایت از کار جیم کری در ساخت فیلم حول محور او فعالیت می‌کنند.