فیلم Suicide Squad 2016

تابستان ۲۰۱۶ برای شخصیت‌های دنیای دی‌سی که به‌دنبال درخشش مداوم هستند، خیلی مهربان نبوده است. پس از ناامیدی بزرگی که فیلم _بتمن در برابر سوپرمن: صبح عدالت_ به همراه داشت، این فشار زیادی به برادران وارنر وارد می‌کند تا از موفقیت **جوخه انتحاری** اطمینان حاصل کنند و این فیلم با استقبال سردی مواجه نشود. با این حال، با وجود انتظارات بالا برای داستان ابرشروران نوشته...

تابستان ۲۰۱۶ برای شخصیت‌های دنیای دی‌سی که به‌دنبال درخشش مداوم هستند، خیلی مهربان نبوده است. پس از ناامیدی بزرگی که فیلم _بتمن در برابر سوپرمن: صبح عدالت_ به همراه داشت، این فشار زیادی به برادران وارنر وارد می‌کند تا از موفقیت **جوخه انتحاری** اطمینان حاصل کنند و این فیلم با استقبال سردی مواجه نشود. با این حال، با وجود انتظارات بالا برای داستان ابرشروران نوشته و کارگردانی شده توسط دیوید آیر، ترکیب **جوخه انتحاری** به‌نظر می‌رسد که بیشتر شبیه یک نمایش رنگارنگ از شخصیت‌های نامتعارف است که در یک فضای بصری نامنظم و بی‌هدف قرار دارند و هرگز نمی‌تواند با هیجان مورد انتظار همخوانی داشته باشد. به‌نظر می‌رسد که پیش‌زمینه **جوخه انتحاری** باید با جسارت بیشتری به نکات جالب و شیطنت‌آمیز بپردازد، اما به‌طرز عجیبی، این فیلم بیشتر از آنکه یک نمایش پرهیجان باشد، به‌عنوان یک فیلم غمگین و کسل‌کننده به نظر می‌رسد. این گروه پرجنب و جوش از شورشیان باید در یک بلاک‌باستری پرسر و صدا فعال باشند، اما به‌طرز ناامیدکننده‌ای این فیلم احساس می‌شود که انرژی آن به‌طرز غیرقابل‌توجیهی کم است. از آنجایی که اعضای این تیم ترسناک و منحرف به‌نظر می‌رسند، بسیار ناامیدکننده است که **جوخه انتحاری** به‌طرز قابل‌توجهی در بیان تم‌های زیرزمینی خود ناکام است. این فیلم هرگز نتوانسته است تا به‌طور محکم به جستجوی خود برای بی‌احترامی خاص یا بهره‌برداری غیرمعمول برسد. در عوض، **جوخه انتحاری** در اجرای خود احساس فشار می‌کند و ما هرگز واقعاً درگیر تماشای این شخصیت‌های محبوب برای نجات نمی‌شویم، زیرا داستان آن بی‌روح و بی‌انگیزه است. با وجود برخی شخصیت‌های اصلی مانند فلوید لاوتون/ددشات با بازی ویل اسمیت و جوکر با بازی جارد لتو و هارلی کویین با بازی مارگو رابی، که نقش‌های برجسته‌ای دارند، دیگر اعضای **جوخه** به‌طور ناقص و ناراضی باقی می‌مانند و صرفاً به‌عنوان دکور در کنار شخصیت‌های بزرگ‌تر ظاهر می‌شوند. به‌طور کلی، **جوخه انتحاری** به‌طرز ناامیدکننده‌ای غمگین و بی‌هدف است و در تلاش‌های خود برای تبدیل به یک فیلم ابرقهرمانی جذاب ناکام می‌ماند. این فیلم هرگز نتوانسته است از پتانسیل هیجان‌انگیز خود بهره‌برداری کند و به‌جای آن به یک داستان ابرقهرمانی دیگر تبدیل شده که بیشتر شبیه به یک خمیر پچیده و بی‌فروغ است.