فیلم Corrective Measures 2022

من می‌دانم که نباید انتظار چیزی بیش از تلخی و نیش‌دار بودن از فیلمی داشته باشم که در آن بروس ویلیس شخصیتی را بازی می‌کند که نامش از شخصیت منفی "لوب" در انیمیشن Freakazoid الهام گرفته شده است. اما "Corrective Measures" واقعاً تلاش می‌کند که حتی کمتر از انتظارات عمل کند. داستان، هرچند که بسیار ضعیف است، در یک زندان برای مجرمان با قدرت‌های فوق‌العاده به...

من می‌دانم که نباید انتظار چیزی بیش از تلخی و نیش‌دار بودن از فیلمی داشته باشم که در آن بروس ویلیس شخصیتی را بازی می‌کند که نامش از شخصیت منفی "لوب" در انیمیشن Freakazoid الهام گرفته شده است. اما "Corrective Measures" واقعاً تلاش می‌کند که حتی کمتر از انتظارات عمل کند. داستان، هرچند که بسیار ضعیف است، در یک زندان برای مجرمان با قدرت‌های فوق‌العاده به نام "سان تیبورون" جریان دارد که به معنای "شیر مقدس" است. واقعاً ناراحت‌کننده است که در فیلمی که اینقدر پر از توضیحات است، هیچ وقت فرصتی برای توضیح دادن این که کی و چگونه یک ماهی تقدیس شده پیدا نمی‌شود. سان تیب، همان‌طور که شناخته می‌شود، شامل تعدادی از شخصیت‌های رد شده از "جوخه انتحاری" است، از جمله "کنسرت‌گذار" (تام کاوناگ)، "انتقام" (دن پین) و دیگو دیاز. دو شخصیت اول به وضوح پارودی از الکترو و "مجازاتگر" هستند. سومی هم شبیه "ژان گری" است با نامی که به نظر می‌رسد از بازی‌های ویدیویی الهام گرفته شده است. همچنین شاهد یک نام معنادار هستیم (لوب = لوب). این‌ها چندان بد نیستند؛ در واقع، این نوع بازی با نام‌ها جذاب است — نه به‌صورت تصادفی، بلکه با هدف مشخص، حتی اگر آن هدف واضح باشد. مشکل من این است که فیلم به سمت کمدی کامل نمی‌رود، بنابراین وقتی چیزی واقعاً احمقانه اتفاق می‌افتد، به وضوح جلب توجه می‌کند، به‌خصوص وقتی که به نظر می‌رسد هیچ‌کس جز تماشاگران متوجه آن نمی‌شود. به «نولی‌ها» فکر کنید، اصطلاحی که برای اشاره به چیزی در «نور، آب، غذای [زندانیان]» و همچنین یک دستبند مچ پا استفاده می‌شود؛ همان‌طور که نامش نشان می‌دهد، نولی‌ها قدرت‌های فوق‌العاده شخصیت‌های منفی را خنثی می‌کنند. این همه خوب و پسندیده است، به جز اینکه مفهوم کلی نولی‌ها به نظر می‌رسد مبتنی بر سیستم احترام باشد؛ یعنی، این سیستم تنها در صورتی کار می‌کند که زندانیان توافق کنند آن را حفظ کنند — این البته سوالی را مطرح می‌کند: چرا زندانیان آن را حفظ می‌کنند؟ هیچ‌کدام از این موارد به‌طور واضح بیان نمی‌شود، اما چه نتیجه دیگری می‌توانیم بگیریم با توجه به برخی از رویدادها؟ رویدادهایی مانند این که کنسرت‌گذار با یک چنگال اصلاح‌شده (یعنی یکی که تقریباً تمام دندانه‌هایش شکسته است) دستبند نولی خود را باز می‌کند. منظورم این است که با یک چنگال لعنتی! فراموش نکنید که فکر نمی‌کنم در زندان قاشق و چنگال فلزی داشته باشید، اما به هر حال این یک چنگال لعنتی است. بعداً قرار است یک شوک بزرگ باشد که هر چیزی در «نور، آب و غذا» هیچ کاری انجام نمی‌دهد (لوب: «من از زمان آزادی مشروط‌ام آن غذای زندان را نخورده‌ام.» هوم؟ منظور شما از "آزادی مشروط" چیست؟ پس چه در زندان می‌کنی؟)، اما ناظر (مایکل روکر) باید می‌دانست، صرف‌نظر از اینکه آیا واقعاً "احمق" است یا نه، که چیزی در حال وقوع است به محض اینکه کنسرت‌گذار توانست بدون هیچ مشکلی از قدرت‌هایش استفاده کند. به‌طور کلی، نیاز به یک "مغز فوق‌العاده" نیست تا بفهمیم که حتی پارودی نیز به نوعی ساختار نیاز دارد — به عبارتی روش و منطقی برای جنون، به قول معروف؛ در نهایت، نمی‌توان قوانین را شکست اگر اصلاً قانونی برای شکستن وجود نداشته باشد.