فیلم The French Connection 1971

هرچند او در این فیلم نقش اصلی را ندارد، اما به نظر من فرناندو ری بهترین عملکرد را در این داستان خشن و واقعی درباره قاچاق مواد مخدر بین قاره‌ای ارائه می‌دهد. «پاپی» (جین هکمن) و دوستش «روسو» (روی اشنایدر) کارآگاهانی در نیویورک هستند که مصمم‌اند شبکه‌ای از واردکنندگان کوکائین را که این پودر گرانبها را از مارسی به آمریکا می‌آورند، به زمین بزنند. آنها...

هرچند او در این فیلم نقش اصلی را ندارد، اما به نظر من فرناندو ری بهترین عملکرد را در این داستان خشن و واقعی درباره قاچاق مواد مخدر بین قاره‌ای ارائه می‌دهد. «پاپی» (جین هکمن) و دوستش «روسو» (روی اشنایدر) کارآگاهانی در نیویورک هستند که مصمم‌اند شبکه‌ای از واردکنندگان کوکائین را که این پودر گرانبها را از مارسی به آمریکا می‌آورند، به زمین بزنند. آنها مشکوک‌اند که «چارنیر» (ری) مغز متفکر کل این عملیات است، اما نمی‌توانند مدرکی علیه او پیدا کنند. او در دیدرس عموم پنهان شده است، با لباس‌های کشمیر و کلاهی متمایز، در رستوران‌های مجلل غذا می‌خورد - اما همیشه از دسترس آنها دور است. او تقریباً کارآگاهان را که به تدریج ناامید می‌شوند، به چالش می‌کشد و آن‌ها را به خط نزدیک‌تر می‌کند در حالی که سعی می‌کنند او را دستگیر کنند. آیا هیچ‌کدام از آن‌ها قادر به شکست او خواهند بود؟ هکمن در نقش کارآگاه خسته و ناامید بسیار خوب ظاهر شده است و پیشرفت داستان به کارگردانی ویلیام فریدکین این احساس را تشدید می‌کند، به ویژه وقتی که با بی‌اعتنایی مشهود او همراه می‌شود. موسیقی قدرتمند دان الیسیس و یکی از بهترین تعقیب‌های خودروی شهری که تاکنون بر روی پرده بزرگ دیده‌اید، این فیلم را جذاب‌تر می‌کند. اشنایدر به اندازه کافی خوب عمل می‌کند و چندین نقش مکمل مؤثر نیز از جمله «آن ربات» در نقش خانم چارنیر و «نیکولی» (مارسل بوزوفی) که یاری تندخو است، وجود دارد. به تدریج با بی‌رحمی هر دو طرف آشنا می‌شویم، در حالی که ریسک‌ها افزایش می‌یابند، زندگی بی‌ارزش می‌شود و پایان داستان دوباره واقع‌گرایی ملموسی را به ما ارائه می‌دهد، چرا که هیچ راه‌حل ساده یا راحتی وجود ندارد. این فیلم نمایشی سریع و خشن از زندگی در میان فرهنگی از اعتیاد و وابستگی است که هنوز هم به قوت خود باقی است، همان‌طور که در سال 1971 بود.