فیلم The Zone of Interest 2023

فضای فیلم "منطقه منافع" - شب آشویتس مکانی است که بدترین جنایت‌های تاریخ بشر در آن رخ داده و انسانیّت در آن گم شده است. منطقه‌ای که همواره با وحشت‌های ناشی از بیگانه‌هراسی و داستانی که فیلمسازان به‌طور مداوم سعی در نمایش آن دارند، نشانه‌گذاری شده است. اگرچه سینمای هولوکاست به‌طور مفرط تکرار نمی‌شود، اما مدتی است که جانی تازه به آن دمیده نشده است. منطقه منافع...

فضای فیلم "منطقه منافع" - شب آشویتس مکانی است که بدترین جنایت‌های تاریخ بشر در آن رخ داده و انسانیّت در آن گم شده است. منطقه‌ای که همواره با وحشت‌های ناشی از بیگانه‌هراسی و داستانی که فیلمسازان به‌طور مداوم سعی در نمایش آن دارند، نشانه‌گذاری شده است. اگرچه سینمای هولوکاست به‌طور مفرط تکرار نمی‌شود، اما مدتی است که جانی تازه به آن دمیده نشده است. منطقه منافع همان جانی است که به آن نیاز داریم. از همان ابتدا، شما را به آشویتس بازمی‌گرداند، با این تفاوت که در این فیلم، خانه‌ای زیبا در کنار اردوگاه کار اجباری قرار دارد. دیوار بزرگ خاکستری که جنایات را پنهان کرده است، در تضاد با باغ زیبا و سرسبز خانواده قرار دارد که مادر خانواده همچنان به بهبود آن ادامه می‌دهد، بدون اینکه به فریادهای مداوم و صدای غرش کوره در آن حوالی توجه کند. آنچه جاناتان گلیزر با طراحی صدا در این فیلم انجام می‌دهد فوق‌العاده است؛ فقط با صدا، حس ترس و دلهره ایجاد می‌کند؛ چطور می‌توان خوابید وقتی که تنها چیزی که می‌شنوید فریادهاست؟ فیلم با یک صفحه سیاه و یک صوت آغاز می‌شود که بلافاصله حال و هوا را مشخص می‌کند. منطقه منافع عناصری را در هم تنیده تا داستانی قابل مشاهده بسازد. داستانی که می‌شناسیم اما با ارائه‌ای کاملاً جدید. این فیلم یکی از به یادماندنی‌ترین و شگفت‌انگیزترین فیلم‌های چند سال اخیر است. جاناتان گلیزر با ایجاد یک تفکیک جذاب بین فضای کلی فیلم و کارهای روزمره خانواده، بی‌احساسی جهانی را در برابر بزرگ‌ترین جنایت تاریخ بشریت به تصویر می‌کشد. تماشای این فیلم بسیار پیچیده و طاقت‌فرساست، مملو از احساسات منفی و نه چندان قابل دسترس برای عموم. سینماتوگرافی جوی و ایستا، به همراه موسیقی قدرتمند و به‌ویژه صداهای پس‌زمینه که هر بیننده‌ای را آزار خواهد داد، استفاده از اصطلاح "شاهکار" را برای توصیف فنی فیلم توجیه می‌کند. اما مهم‌تر از بحث فنی و تم‌های مورد بررسی، یا ارزیابی چنین فیلمی، یادگیری از اشتباهات گذشته است که متأسفانه همچنان ادامه دارد... کریستین فریدل در نقش فرمانده نازی، رودولف هوس، بسیار مؤثر است. او و همسرش هدویگ (ساندرا هولر) یکی از متضادترین تصاویری که تاکنون در صفحه نمایش دیده‌ام را به ما ارائه می‌دهند. باغ زیبا و مرتب یک خانه خانوادگی دلپذیر در کنار همسایه‌ای منحصر به فرد، یعنی اردوگاه کار اجباری آشویتس که او بر آن تسلط دارد. ما انتخاب او برای اداره آنجا، نقش فزاینده‌اش در اجرای فرآیندهای اعدام و سپس به تدریج، با ترفیع‌های بیشتر، درک آنها از اینکه زندگی ایدئالی که برای خود می‌خواهند محکوم به فنا است، را دنبال می‌کنیم. مقایسه‌های خشن در اینجا بهترین کار را می‌کند. ما واقعاً چیز گرافیکی را روی صفحه نمی‌بینیم، تمام آن به تخیل ما واگذار شده است. بی‌خبر بودن خوشحالانه فرزندان، تأمین غذا و نگرش غالب بر اینکه هیچ چیز اشتباهی وجود ندارد، با هولناک‌های واقعی که تنها چند قدم آن‌طرف‌تر، در پشت دیوار بزرگ بتنی قرار دارد، به طرز ترسناکی مقایسه می‌شود. ممکن است که فیلم کمی بیش از حد به تفسیر ما وابسته باشد و گهگاه کمی کند باشد، اما هنوز هم به خوبی نشان می‌دهد که چقدر افراد فکر می‌کردند که کشتارهای جمعی به اندازه‌ای که آیا تخم‌مرغ تمام می‌شود، مهم نیست. این یک درس تاریخ نیست - در برخی از موارد، به‌طور واضحی از واقعیت فاصله دارد، اما هنوز هم نگاهی تأثیرگذار به رفتار انسانی است که تماشای آن ارزشمند است. برخی فیلم‌ها باید دیده شوند، حتی اگر تماشای آن دشوار باشد، و آخرین اثر نویسنده و کارگردان، جاناتان گلیزر، یکی از آن فیلم‌هاست. اگرچه این اثر در برخی مواقع کمی ناهماهنگ است، اما وقتی که به خوبی عمل می‌کند، تأثیر عمیق و فراموش‌نشدنی بر تماشاگران می‌گذارد، تأثیری که در دل و ذهن شما باقی می‌ماند. این فیلم داستان نگران‌کننده خانواده فرمانده آشویتس، رودولف هوس (کریستین فریدل) را روایت می‌کند. آنها درست در کنار اردوگاه کار اجباری نازی زندگی می‌کنند و به طرز عجیبی در سایه این تأسیسات هولناک، زندگی "عادی" به نظر می‌رسد. با این حال، آنچه بیشتر ترسناک است، این است که خانواده به‌طور عمده از جنایات در حال وقوع در آستانه خود بی‌خبر به نظر می‌رسند و بیشتر بر فعالیت‌های اجتماعی و دارایی‌های مادی خود تمرکز دارند، حتی با صدای شلیک گلوله و دیدن دود غلیظی که از کوره‌های جمعی به آسمان می‌رود. در به تصویر کشیدن این وضعیت، کارگردان نیازی به استفاده از تصاویری گرافیکی و غیرضروری ندارد تا پیام خود را درباره اعمال غیرقابل توصیف در حال وقوع نزدیک به خانه برساند؛ به‌طور قابل توجهی تصاویری ساده‌تر از این وقایع (و پیامدهای آن) به شدت بیانگر هستند و برخی از ناراحت‌کننده‌ترین صحنه‌هایی که تاکنون بر روی فیلم ثبت شده‌اند را ایجاد می‌کنند. در نتیجه، این رویکرد واقعاً باعث می‌شود که شما فکر کنید چگونه ممکن است کسی اینقدر بی‌رحمانه و بی‌احساس باشد، و تجربه‌ای واقعی و آزاردهنده ایجاد کند. اما این نوع تصاویری است که باید دیده شوند تا تأثیر کامل آن درک شود. این فیلم نامزد اسکار برای بهترین فیلم – و برنده جوایز متعدد دیگر در طول فصل جوایز – به طور غنی شایسته توجهی است که به آن اختصاص داده شده، حتی اگر تماشای آن به‌طور ذاتی آزاردهنده باشد (بینندگان حساس توجه داشته باشند). مطمئناً، برخی مشکلات مربوط به سرعت وجود دارد که می‌توانند اصلاح شوند و چند خط داستانی نیاز به وضوح بیشتری دارند، اما سینماتوگرافی فوق‌العاده و عملکردهای عالی بازیگران (به‌ویژه ساندرا هولر در نقش همسر خودمحور فرمانده) به‌طور غیرقابل انکار شایسته توجه هستند. ممکن است این فیلمی باشد که هیچ‌کس نمی‌خواهد آن را ببیند – اما در عین حال، همه باید آن را ببینند. حتی در وسط یک جنگ، دو دنیای متفاوت در کنار هم وجود دارند. یکی زندگی روزمره است. بزرگ کردن بچه‌ها. کار کردن. باغبانی. ناهار خوردن با دوستان. اما... در آن‌طرف دیوار، وحشت‌ها وجود دارند. رودولف هوس فرمانده‌ای در آشویتس در طول جنگ جهانی دوم است. همسرش هدویگ، با بازی ساندرا هولر، و فرزندانش همه در خانه‌های خانوادگی بالای دیوار اردوگاه زندگی می‌کنند. آنها زندگی عادی دارند و هدویگ به گل‌های زیبا و استخر شنا افتخار می‌کند. و دقیقاً در آن‌طرف دیوار، یهودیان در حال سوزانده شدن هستند. زمانی که رودولف به یک مأموریت جدید منتقل می‌شود، زندگی هدویگ به خاطر فکر کردن به ترک خانه زیبایی که دوست دارد، به آشفتگی می‌افتد. و در آن‌طرف دیوار، یهودیان در حال سوزانده شدن هستند. یک صحنه ترسناک وجود دارد که نتایج باغبانی هدویگ را نشان می‌دهد. این صحنه نمای نزدیک گل‌ها و گیاهان مختلفی را نشان می‌دهد که با عشق پرورش یافته‌اند. آنها به طرز حیرت‌انگیزی زیبا هستند. در پس‌زمینه، صداهای سگ‌های پارس‌کننده و فریاد و جیغ به گوش می‌رسد. و دقیقاً در آن‌طرف دیوار، یهودیان در حال سوزانده شدن هستند. این فیلم بسیار چیزهای آزاردهنده‌ای دارد. زاویه‌ای از جنگ و اردوگاه‌های کار اجباری را ارائه می‌دهد که قبلاً ندیده‌ام. ما اغلب فراموش می‌کنیم که زندگی "عادی" همزمان در حال وقوع است. ساندرا هولر فوق‌العاده است، درست مانند زمانی که در "آناتومی یک سقوط" بازی کرد. فیلم آرام و بی‌سر و صداست. ترس‌های آنچه در کنارش در حال وقوع است را نشان نمی‌دهد، اما نیازی به این کار نیست زیرا آن ترس‌ها در هر صحنه نفوذ می‌کنند. یکی از بزرگ‌ترین وحشت‌ها در واقع این است که چگونه مردم می‌توانند به زندگی روزمره خود ادامه دهند در حالی که اعدام‌ها تنها چند یارد فاصله دارند. منطقه منافع یک درام تاریخی است که در سال 2023 نوشته و کارگردانی شده و به‌طور غیررسمی بر اساس رمان 2014 مارتین آمیس ساخته شده است، که به زندگی رودولف هوس، فرمانده نازی اردوگاه کار اجباری آشویتس از 1940 تا 1943 می‌پردازد که در آن زمان در محل اقامت خود، درست در کنار اردوگاه، زندگی می‌کرد. این فیلم در جشنواره فیلم کن 76 به نمایش درآمد و هم جایزه گرند پری و هم جایزه فیپرزکی را دریافت کرد. برای جوایز اسکار 96، این فیلم 5 نامزدی (از جمله بهترین فیلم، بهترین فیلم بین‌المللی، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه اقتباسی و بهترین صدا) دریافت کرد - برای من، بهترین صدا تقریباً یک پیروزی است و شانس‌های خوبی برای بهترین فیلم بین‌المللی و فیلمنامه اقتباسی دارد. کریستین فریدل در نقش رودولف هوس و ساندرا هولر (از آناتومی یک سقوط) در نقش هدویگ هوس، در نقش‌های خود فوق‌العاده هستند. این فیلم بر زندگی ایدئال فرمانده نازی تمرکز دارد، در خانه‌ای با شرایط زندگی بسیار عادی، در حالی که هولوکاست و دستگاه کشتاری که او ایجاد کرده، تنها چند متر فاصله دارند. دوربین بر روی نماهای میانه و بزرگ تمرکز دارد و اغلب زندگی رویایی را نشان می‌دهد، اما در افق، نشانه‌هایی از ترس مانند دود از لوکوموتیوها و دودکش‌های بزرگ در دور دست دیده می‌شود. همچنین نشانه‌های دیگری وجود دارد، بسیار ظریف، مانند صدای فریادها و شلیک‌ها در پس‌زمینه، که فقط در صحنه‌های نادر به‌طور نزدیک‌تر نشان داده می‌شوند. صحنه‌های دیگر مانند دختری که در شب سیب و میوه‌هایی برای کارگران اردوگاه می‌گذارد، به شدت آزاردهنده است (و دلیل یکی از صحنه‌های فریاد تند که در بالا به آن اشاره کردم). جالب است که چقدر نزدیک به تصویر اردوگاه کار اجباری در فیلم در گذشته و حال به‌عنوان یک یادبود، به تصویر کشیده شده است. هر دو غیرقابل انکار هستند، اما در هر دو تصویر، فاصله‌ای از آنچه واقعاً باید در داخل آنها می‌بود وجود دارد. امتیاز من به این فیلم 8.6 از 10.0 / A- است و باید در سال 2024 دیده شود. منطقه منافع مفهوم "خودداری شر" را به ریشه‌های واقعی‌اش، یعنی خانه، بازمی‌گرداند. همه شرورهای انسانی از یک خانه آغاز می‌شود. در این مورد، خانه یک فرمانده اردوگاه کار اجباری، رودولف هوس، در آشویتس و خانواده‌اش است. آرامش زندگی خانوادگی طبقه متوسط، در کنار درد و رنج مردم (یهودیان، کولی‌ها، همجنس‌گرایان، مخالفان سیاسی، اقلیت‌های مذهبی و بله حتی برخی از سربازان هم‌پیمان که اسیر جنگ هستند)، که به‌طور واقعی در اردوگاه کار اجباری، در فاصله‌ای نزدیک به آن زندگی می‌کنند. این یک فیلم به‌طور آرام و شگفت‌آور است که در آن یک محیط خانوادگی زیبا و کاملاً آشنا، با صداهای گاه و بی‌گاه از رنج و مرگ که از اردوگاه مرگ مجاور به گوش می‌رسد، در هم می‌آمیزد. دودکش‌ها، بقایای انسانی که می‌سوزند، بالای خط fence خانواده به آسمان می‌روند. در یک صحنه جذاب دیگر، یک روز خانوادگی در کنار رودخانه هوس با خاکستر انسانی که با جریان آب در حال شناور است، مختل می‌شود. منطقه منافع یک فیلم به‌طور قابل توجهی خالی از خشونت است. خشونت به‌طور ضمنی وجود دارد و همان‌طور که می‌بینیم، از زندگی آرام و صلح‌آمیز هوس و خانواده‌اش به‌طور روانی و فیزیکی جدا شده است. این فیلم جذاب است اما احساس می‌کنم که کمی در استفاده از موسیقی نامنظم و صحنه‌های شب‌نما با دختری که ظاهراً در تلاش است به قربانیان اردوگاه‌ها کمک کند، با گذاشتن غذا برای آنها در کنار ابزار کارشان، زیاده‌روی کرده است. در خلاصه، این یک فیلم به‌طور آزاردهنده تأثیرگذار است که به‌صورت صادقانه و راستگو به جایی که شر وجود دارد، نگاه می‌کند. روایت تاریخی ظریف و وحشتناکی از هولوکاست. چقدر پتانسیل داشت اما بسیار ناامیدکننده بود. این فیلم به‌ویژه سبک من نیست، زیرا بیشتر "هنری" است، اما هنوز می‌توانم به خوبی آن را بشناسم. این فیلم از نظر من بسیار بهتر است، حتی برای کسی مثل من که این را ذکر کرده‌ام، از آنچه حق دارد به نظر برسد. با این حال، به نظر من شروع آن کمی کند است، هرچند با پیشرفت زمان بیشتر می‌توانم آن را تحسین کنم - به‌ویژه از منظر filmmaking. همان‌طور که با موضوع مورد بحث انتظار می‌رود، منطقه منافع تماشای ناراحت‌کننده اما مهمی را ایجاد می‌کند. ساندرا هولر نسبتاً کار کمی برای انجام دارد، اما هنوز هم موفق می‌شود که نمایش برجسته‌ای ارائه دهد. من به یاد دارم که او را در طول فصل جوایز هنگام اکران این فیلم دیدم و بر اساس این، انتظار دارم که در آناتومی یک سقوط عملکرد بهتری داشته باشد - باید زودتر آن را ببینم! به‌طور فوق‌العاده‌ای آزاردهنده، با زیرمتن وحشت و دلهره‌ای که نمی‌توانید به‌راحتی مشخص کنید. در هر لحظه، این فیلم واقعاً توجه شما را از آنچه معمولاً به‌عنوان شخصیت‌های اصلی در نظر گرفته می‌شود، به پس‌زمینه می‌برد. گاهی اوقات این یک نمای پس‌زمینه از دیوار آشویتس است، یا صدایی که از آن دیوار به گوش می‌رسد. اما اغلب، این موارد بسیار جزئی‌تر است، اشیاء و اقداماتی که معمولاً نادیده گرفته می‌شوند - مثل رژ لب. سازندگان واقعاً کار حرکتی فوق‌العاده‌ای انجام داده‌اند تا احساس ضربه روحی و نفرت از آن زمان را بدون نشان دادن خشونت بصری واقعی توضیح دهند. در عوض، آنها به ذهن شما اجازه می‌دهند که سرگردان شود، که من این را از نظر عاطفی چالش‌برانگیزتر می‌یابم.