فیلم The Laundromat 2019

به یاد دارید که اسناد پاناما چه بودند؟ آن اسناد افشاشده که جزئیات چگونگی ایجاد شرکت‌های صوری در خارج از کشور توسط افراد و شرکت‌های مختلف برای فرار از پرداخت میلیاردها و حتی تریلیون‌ها دلار مالیات در سراسر جهان را مشخص می‌کرد؟ نه؟ من تعجب نمی‌کنم. این یک داستان بزرگ بود که به نظر می‌رسید به سرعت فراموش شد و بسیاری از مردم پس از...

به یاد دارید که اسناد پاناما چه بودند؟ آن اسناد افشاشده که جزئیات چگونگی ایجاد شرکت‌های صوری در خارج از کشور توسط افراد و شرکت‌های مختلف برای فرار از پرداخت میلیاردها و حتی تریلیون‌ها دلار مالیات در سراسر جهان را مشخص می‌کرد؟ نه؟ من تعجب نمی‌کنم. این یک داستان بزرگ بود که به نظر می‌رسید به سرعت فراموش شد و بسیاری از مردم پس از اینکه پوشش خبری آن کاهش یافت، از آن غافل شدند، زیرا به احتمال زیاد شرکت‌های رسانه‌ای تلاش کردند تا آن را پنهان کنند. اما افرادی بودند که فراموش نکردند. عنوان فیلم به کل عملیات به‌عنوان یک طرح پولشویی اشاره دارد. این فیلم به کارگردانی استیون سودربرگ با بازی ستاره‌های هالیوود، به طور کلی مقایسه‌هایی با فیلم «The Big Short» ساخته آدام مک‌کی در موضوع و سبک خود به همراه دارد. راویان، که توسط گری اولدمن و آنتونیو باندراس بازی می‌شوند، اغلب به دوربین مستقیم صحبت می‌کنند. معمولاً این کار باعث می‌شود که تماشاگران احساس کنند که در جریان نقشه هستند، اما این روش به اندازه استفاده از آن در «House of Cards» مؤثر نیست. چرا؟ نمی‌توانم به‌راحتی دلیلش را بگویم، اما احتمالاً به پیچیدگی این طرح مربوط می‌شود. شخصیت‌های آنها فقط راوی نیستند، بلکه واقعاً بازیگرانی در داستان کلی هستند، وکلا که مدارک را تهیه کردند و کارهای لازم را انجام دادند تا این طرح‌ها به واقعیت بپیوندند. به همین دلیل، آنها سعی می‌کنند توضیح دهند، هم به‌صورت ساده و هم با پیچیدگی خاصی که کمی عدم اطمینان به حقیقت را به تماشاگر القا می‌کند. شاید این ایده بود، اما از دیدگاه داستان‌گویی، چندان مؤثر عمل نکرد. این موضوع بخشی از مشکل این فیلم است. علی‌رغم اینکه به‌عنوان یک کمدی برای موضوعی بسیار جدی ساخته شده است (گزارشگری که این داستان را افشا کرد، بعداً با بمب‌گذاری کشته شد)، این فیلم احساس نمی‌کند که در انتقال خشم مؤثر باشد. در واقع، بیشتر شبیه به حالتی است که به‌صورت بی‌ثمر ناراحت هستید. فیلم احساس نمی‌کند که اهمیت وضعیت را به درستی منتقل کند. این بسیار ناامیدکننده است با توجه به استعدادهای درگیر و فرصتی که برای بازگرداندن این موضوع به چشم عموم وجود داشت. اگرچه باید به سازندگان فیلم اعتبار بدهیم که سعی کردند طرح پیچیده پولشویی در اسناد پاناما را برای عموم قابل فهم کنند و آن را در کانون توجه نگه دارند، در نهایت احساس می‌شود که این تلاش‌ها بسیار کم و دیرهنگام بود. من اصلاً از این فیلم لذت نبردم، اما هنوز هم به‌طور عجیبی به آن فکر می‌کنم و احساس می‌کنم بهتر از آن چیزی است که حقش بود. این به خاطر بازیگران «The Laundromat» است. مریل استریپ (الین)، گری اولدمن (موساک) و آنتونیو باندراس (فونseca) دلایل اصلی هستند که من این فیلم را پایین‌تر از این نمی‌زنم. آنها مانع از این می‌شوند که تماشای فیلم آزاردهنده باشد. همچنین جفری رایت، دیوید شویمر و نونسو آنوزی نیز در این فیلم حضور دارند - حتی شارون استون و جیمز کرامول هم هستند. من فقط از نحوه نمایش همه چیز خوشم نیامد، از تلاشی که کردند قدردانی می‌کنم اما برای من کارساز نبود. این قطعاً یکی از آن چیزهایی است که به بیننده بستگی دارد - مطمئن هستم که بسیاری آن را خوب خواهند یافت. کمدی آن به شدت از نظر سلیقه من کم بود. همچنین، با اینکه از خود اولدمن و باندراس تعریف کردم، شخصیت‌های آنها را به‌خصوص آزاردهنده یافتم - همین‌طور در مورد پایان فیلم. احساس می‌کنم که باید امتیاز پایین‌تری دریافت کند و با این حال... یک ۵ ستاره با مهربانی. این فیلم می‌توانست فرصتی روشن‌کننده باشد تا تمام فعالیت‌های شیطانی و اقدامات خارج از کشور که توسط افراد از تمامی ملل انجام می‌شود را به نمایش بگذارد - اما به تازگی با افشاء موساک-فونseca به عموم معرفی شده است. در عوض، یک اثر عمدتاً عادی و خبرنگاری ارائه داد که به‌طور زیادی به نام‌های سه ستاره‌اش تکیه داشت و کمترین مقدار معنای واقعی را داشت. دیالوگ‌های دو نفره بین آقایان اولدمن و باندراس witty و متمرکز است، اما در برابر بی‌معنایی بقیه فیلم تنها به تصویر کشیدن این نکته خدمت می‌کند که چرا گوسفندها نیاز به چوپان دارند. فکر می‌کنم مریل استریپ در تلاش است تا برای «جودی دنچ» جایزه‌ای بگیرد که نشان دهد چقدر زمان نمایش کم می‌تواند داشته باشد و همچنان جزو بازیگران اصلی باشد. چه هدفی روشن؛ چه فرصتی از دست رفته...!