فیلم Cop Land 1997

شریف فِرِدی هفلین (با بازی سیلوستر استالونه) یک افسر عادی است که زندگی خسته‌کننده‌ای را در شهری که در آن زندگی می‌کند، می‌گذراند. زمان در این شهر کوچک و آرام به آرامی می‌گذرد. این شریف تنومند به جز کنترل ترافیک و تسلیم شدن به اعتیادش به بازی‌های پینبال کار دیگری نمی‌کند. وقتی که یک تیراندازی در شهر رخ می‌دهد، فِرِدی با کمک ستوان مو تیلدن...

شریف فِرِدی هفلین (با بازی سیلوستر استالونه) یک افسر عادی است که زندگی خسته‌کننده‌ای را در شهری که در آن زندگی می‌کند، می‌گذراند. زمان در این شهر کوچک و آرام به آرامی می‌گذرد. این شریف تنومند به جز کنترل ترافیک و تسلیم شدن به اعتیادش به بازی‌های پینبال کار دیگری نمی‌کند. وقتی که یک تیراندازی در شهر رخ می‌دهد، فِرِدی با کمک ستوان مو تیلدن (با بازی رابرت دنیرو) وارد عمل می‌شود. این به نظر می‌رسد که یک جهش بزرگ در مسیر شغلی این شریف گیج است. استالونه به خاطر کنار گذاشتن بدن عضلانی‌اش که سال‌ها به خوبی نگه‌داری شده، و انتخاب نقشی بسیار متفاوت از نقش‌های قهرمانانه و اکشن معمولش، قابل تحسین است. وی در این نقش نسبت به بازی‌هایش در «گت کارتر» یا «دی‌توکس» عملکرد بهتری دارد. عجیب است که با توجه به بازیگرانش، مدت زیادی طول کشید تا این فیلم را ببینم. به هر حال، «کاپ لند» بهترین فیلم در کارنامه هیچ‌یک از بازیگرانش نیست، اما تماشای آن ارزشمند بود و به نوعی راه خوبی برای فاصله گرفتن از فیلم‌های ترسناک بی‌کیفیت اخیر است. این فیلم دارای یک گروه بازیگری بسیار خوب است، اما مجموع این بازیگران به یک کل قابل توجه تبدیل نمی‌شوند. سیلوستر استالونه نقش شریف محلی "فِرِدی" را بازی می‌کند، که مسئول نظارت بر یک شهر کوچک به نام گاریزون در نزدیکی نیویورک است که عمدتاً توسط افسران پلیس ساکن است. گزارش‌های خبری تلویزیونی و حضور مکرر ما در قبرستان به ما نشان می‌دهند که بودن یک افسر پلیس به امری بسیار خطرناک تبدیل شده است. چه کسی پشت این خطر جدید است؟ هاروی کایتل ("ری") به عنوان سرگردی معرفی می‌شود که بسیاری او را به خاطر کمک به افسران برای فرار از نیویورک و تأسیس خانواده‌هایشان در مکان‌های نسبتاً امن و مطمئن تحسین می‌کنند، اما آیا او واقعاً همان‌طور که ادعا می‌کند، انسان نیک‌خواهی است؟ مرگ یک افسر باعث می‌شود "تیلدن" (رابرت دنیرو) یک تحقیقات داخلی را رهبری کند، اما وقتی که این تحقیق به طرز مرموزی توسط شهردار متوقف می‌شود، بر عهده "فِرِدی" است که حقیقت را پیدا کند. تعداد شخصیت‌ها در این فیلم زیاد است، دیالوگ‌ها بسیار زیاد و در بیشتر موارد، اکشن بسیار کم است. این فیلم به فساد پلیس نوری کم‌سوی می‌تاباند، اما به راست‌گویی، بیشتر این شخصیت‌ها چندان خوش‌نام نیستند و برای به دست آوردن پول سریع، حتی به مادر خود نیز خنجر می‌زنند. دنیرو به ندرت در صحنه‌ها حضور دارد و شخصیت "گری" (با بازی ری لیوتا) پس از حدود ده دقیقه برای من غیرقابل قبول به نظر رسید. اگر این فیلم قرار است درباره برادری باشد، خوب، فکر می‌کنم به آن نخواهم پرداخت. این فیلم تقریباً شامل همه بازیگران توانمند دهه 90 است که خود یک نکته مثبت به حساب می‌آید. استالونه واقعاً در نقش یک شریف کوچک و بی‌تجربه که به بن‌بست رسیده، کار فوق‌العاده‌ای انجام می‌دهد. او به ندرت نقش‌هایی را می‌پذیرد که واقعاً نیاز به بازی داشته باشد، بنابراین همیشه شگفت‌زده می‌شوید وقتی که فیلم‌هایی را می‌بینید و متوجه می‌شوید که نه، اسلای واقعاً یک بازیگر برجسته است. این یکی از آن فیلم‌هاست. این فیلم همچنین یکی از آن آثار کلاسیکی است که با شما باقی می‌ماند. نه به اندازه «چاینا تاون» معروف است، اما از آن نوع فیلم‌هایی است که بعد از فراموش کردن آن، دوباره فرصت تماشای آن را پیدا می‌کنید و دوباره متوجه می‌شوید که چقدر عالی بود. «کاپ لند» (1997) یک درام جنایی با یک گروه بازیگری متنوع است و دومین فیلم نویسنده/کارگردان جیمز منگولد محسوب می‌شود. شخصیت‌های زیادی در این فیلم حضور دارند و بنابراین عاقلانه است که از زیرنویس‌ها استفاده کنید تا بدانید چه کسی کیست. این یکی از فیلم‌هایی است که باید به دقت به آن توجه کنید وگرنه نمی‌توانید آنچه در حال وقوع است را دنبال کنید و دچار ناامیدی می‌شوید. نقد سیسکِل و ابرت (که در یوتیوب موجود است) به خوبی نقاط قوت و ضعف فیلم را بیان می‌کند: سیسکِل با دقت آنچه در حال وقوع بود را دنبال کرد و به همین دلیل فیلم را تحسین کرد در حالی که ابرت از تولید بیش از حد پرشلوغ ناراحت شد. اولین باری که آن را دیدم، احساس مشابهی به ابرت داشتم، اما با دیدن دوباره آن به تازگی، بیشتر به سمت نظر سیسکِل گرایش پیدا می‌کنم. نسخه کارگردان که در سال 2008 منتشر شده، حدود 14 دقیقه صحنه اضافی دارد و آنچه در حال وقوع است را منطقی‌تر می‌کند. در حالی که این عالی است و می‌خواهم آن را ببینم، نسخه سینمایی هم اگر به آن توجه کنید و پیگیری کنید، خوب است. این فیلم در سنت نوآر «در کنار آب» قرار دارد و شبیه به «فاصله‌ای خطرناک» با بازی بروس ویلیس است، اما کمتر کمیک‌بوکی و زبرتر است و علاوه بر این، پیچیدگی بیشتری دارد. با این حال، به نظر من، از هر دوی این فیلم‌ها بهتر است. فیلم آینده «تصادف» (2004) به وضوح تحت تأثیر این فیلم قرار گرفته است. استالونه برای نقش خود 40 پوند وزن اضافه کرده و به عنوان شریف ضعیف و تحت فشار، باورپذیر است. در حالی که لیوتا، کایتل، دنیرو و تی-1000 همه با بازی‌های شدید خود به خوبی عمل می‌کنند. در بخش زنانه، آنا بلا شیورا نقش همسر یکی از افسران (پیتر برگ) را بازی می‌کند، زنی که به وضوح شریف هنوز او را دوست دارد. در همین حال، کتی موریارتی نقش همسر خیانتکار "آنکل ری" را بازی می‌کند و جینین گرافالو نقش معاون روز به روز ناامید شریف را ایفا می‌کند. مدت زمان فیلم 1 ساعت و 45 دقیقه است و در اج‌واتر نیوجرسی و پل جورج واشنگتن فیلمبرداری شده و برخی صحنه‌ها در آن سوی رودخانه در منهتن انجام شده است. امتیاز: B+