فیلم Hypnotic 2023

این فیلم تلاشی است برای خلق اثری مشابه "تلقین" و اینکه آیا شما از آن فیلم خوش‌تان آمده یا نه، می‌تواند نشانه خوبی باشد که آیا از این فیلم نیز خوشتان خواهد آمد یا خیر. داستان درباره یک کارآگاه است که چهار سال پیش فرزندش ربوده شده است. او شروع به کار بر روی پرونده‌ای از سرقت بانکی چندگانه می‌کند و به زودی مشخص می‌شود...

این فیلم تلاشی است برای خلق اثری مشابه "تلقین" و اینکه آیا شما از آن فیلم خوش‌تان آمده یا نه، می‌تواند نشانه خوبی باشد که آیا از این فیلم نیز خوشتان خواهد آمد یا خیر. داستان درباره یک کارآگاه است که چهار سال پیش فرزندش ربوده شده است. او شروع به کار بر روی پرونده‌ای از سرقت بانکی چندگانه می‌کند و به زودی مشخص می‌شود که دزد قدرت‌های هیپنوتیک دارد. علاوه بر این، دختر گمشده‌اش به نظر می‌رسد که ارتباطی با این پرونده دارد. اگرچه کارآگاه مقاومت طبیعی در برابر دستکاری ذهن دارد، واقعیت میان لایه‌های زیادی از توهمات محصور شده است و تشخیص اینکه چه چیزی و چه کسی واقعی است، دشوار است. نویسندگان در ساخت داستان به خوبی عمل کرده‌اند و به گونه‌ای پیش می‌روند که پیش‌بینی چرخش‌های داستان بسیار سخت است. بازیگری نیز خوب است. تنها احساسی که داشتم این بود که فیلم در چرخش‌های داستانی به قدری عمیق می‌شود که بیشتر آنچه در طول فیلم به نمایش در می‌آید، اهمیت چندانی ندارد. فیلم خوب است، اما تعجب می‌کنم اگر به عنوان فیلمی به یاد ماندنی شناخته شود. در ادامه، "هیپنوتیک" پتانسیل روایت‌گری برای تبدیل شدن به فیلمی پیچیده و پر از چرخش‌های شگفت‌انگیز و داستان‌سرایی جذاب را دارد. متأسفانه، با وجود لحظات جالب و بازیگران عالی، رابرت رودریگز و مکس بورنشتاین یک مجموعه نامنظم، فوق‌العاده گیج‌کننده از ایده‌ها را ارائه می‌دهند که به اندازه‌ای که سازندگان سعی در هوشمند جلوه دادن آن دارند، هوشمند نیست. من آخرین فیلمی که این‌قدر به طور بی‌رحمانه‌ای از توضیحات خسته‌کننده برای توضیح هر نقطه داستان یا توسعه شخصیت استفاده کرده باشد را به خاطر نمی‌آورم. این فیلم کاملاً ناامیدکننده است. در نهایت، داستانی جدا از هم، شخصیت‌پردازی ضعیف و اکشن متوسط، احساسات من را از این فیلم تشکیل می‌دهد. به طور خلاصه، این یک اثر سینمایی فراموش‌شدنی است که عمدتاً تحت تأثیر توضیحات قرار دارد و چیز دیگری ندارد. استفاده از یک بازیگر معروف مانند بن افلک حداقل برای من نمی‌تواند کمبودهای این فیلم را جبران کند. در بخش‌های پایانی فیلم، لباس‌های شخصیت‌ها به گونه‌ای است که شبیه کارمندان اجاره خودرو به نظر می‌رسند که برایم سوال‌برانگیز است. به طور کلی، این فیلم به سطحی قابل مشاهده و در عین حال به سرعت فراموش‌شدنی محدود می‌شود. در نیم ساعت اول، من فکر می‌کردم که این فقط یک بازسازی از "مومیایی" (۱۹۹۹) است. "دنی" (بن افلک) و "دیانا" (آلیس براگا) در تلاشند تا دخترش را پیدا کنند که به نظر می‌رسد توسط "دلرین" (ویلیام فیشتنر) ربوده شده است. این مرد می‌تواند از قدرت‌های کنترل ذهن "ایمهوتهپ" استفاده کند تا آدم‌ها را به اراده خود bend کند و دوستانش را به جمعیتی خشمگین تبدیل کند. در نهایت، داستانی نه چندان جالب پیش می‌رود که توضیح می‌دهد که افرادی به نام "هیپنوتیک‌ها" در بین ما وجود دارند. این موجودات با قدرت‌های متفاوت می‌توانند اطرافیان خود را تحت تأثیر قرار دهند و به نظر می‌رسد دختر او می‌تواند معادل یک ابر انسان باشد. "دنی" بیچاره هیچ ایده‌ای ندارد که به چه کسی می‌تواند اعتماد کند یا واقعاً چه در حال وقوع است، او فقط می‌داند که باید از افتادن فرزندش به دست آن‌ها جلوگیری کند. این ما را به مرحله سوم داستان می‌برد که واقعاً هر نشانه‌ای از نوآوری را از بین می‌برد و قهرمان ما تنها یک قدم جلوتر از ارتش مسلحی از کارکنان اردوگاه تعطیلات است. افکت‌های بصری رضایت‌بخش هستند، اما بقیه فیلم فقط تکراری است و داستان بیش از حد پیچیده می‌شود. به نظر می‌رسد این فیلم در تلویزیون در کریسمس خوب عمل کند، اما همین و بس، متأسفم.