فیلم Birdman or 2014

این فیلم «پرنده» داستان یک بازیگر فراموش‌شده به نام ریگان تامسون (با بازی فوق‌العاده مایکل کیتون) را روایت می‌کند که روزگاری ستاره یک مجموعه فیلم‌های ابرقهرمانی معروف به نام «پرنده» بود. ما سفر او به سوی تولید یک نمایش برادوی را مشاهده می‌کنیم که با تمرینات و خوانش‌های اولیه آغاز می‌شود. آنچه در ادامه می‌آید، کاوشی در فرهنگ سلبریتی‌ها به روشی جذاب و کنایه‌آمیز است. «پرنده»...

این فیلم «پرنده» داستان یک بازیگر فراموش‌شده به نام ریگان تامسون (با بازی فوق‌العاده مایکل کیتون) را روایت می‌کند که روزگاری ستاره یک مجموعه فیلم‌های ابرقهرمانی معروف به نام «پرنده» بود. ما سفر او به سوی تولید یک نمایش برادوی را مشاهده می‌کنیم که با تمرینات و خوانش‌های اولیه آغاز می‌شود. آنچه در ادامه می‌آید، کاوشی در فرهنگ سلبریتی‌ها به روشی جذاب و کنایه‌آمیز است. «پرنده» را می‌توان به‌عنوان یک شات طولانی مداوم در نظر گرفت. دوربین مدام در اطراف بازیگران و صحنه‌ها حرکت می‌کند و به همین دلیل تماشاگران به‌طور کامل در دیدگاه‌های شخصیت‌های مختلف (عمدتاً ریگان) غرق می‌شوند. شات ابتدایی به‌خوبی روایت را به‌صورت روان و صیقل‌خورده برقرار می‌کند و در حین معرفی بازیگران، تعاملات سرگرم‌کننده آن‌ها را در حین تمرین به نمایش می‌گذارد. ویرایش فیلم تقریباً بی‌نقص است و انتقال از صحنه‌ای به صحنه دیگر تأثیری گیج‌کننده دارد. «پرنده» همچنین از جلوه‌های ویژه شگفت‌انگیزی برخوردار است، مانند زمانی که ریگان (کیتون) تنهاست و توسط خودِ خودخواهش مورد تمسخر قرار می‌گیرد. این فیلم به‌طرز هوشمندانه‌ای فیلم‌های اکشن معمول را به چالش می‌کشد و از تماشاگران می‌پرسد که چه می‌خواهند و آن را به شیوه‌ای ارائه می‌دهد که هیجان و عظمت این ژانر را در بر می‌گیرد در حالی که به کنوانسیون‌ها می‌خندد. موسیقی accompanying فیلم در بسیاری از جاها کمیاب است و بر دیالوگ‌ها و موقعیت‌های پیش‌آمده تأکید می‌کند، اما در برخی موارد، ریف درام نامنظم و بداهه‌ای به گوش می‌رسد که به جنبه‌های عجیب و غریب و ناگهانی فیلم اضافه می‌کند. فیلمنامه به‌طرز پیچیده‌ای نوشته شده و شامل سخنرانی‌های فلسفی عمیقی درباره هنر، سلبریتی و نقد است. شخصیت‌ها در منولوگ‌ها و مباحثاتی به بررسی باورهای اصلی فیلم می‌پردازند، مانند سخنرانی ریگان در حین اجرای نمایشی از کارهای ریموند کارور با عنوان «زمانی که درباره عشق صحبت می‌کنیم، درباره چه صحبت می‌کنیم». کل روایت فیلم بسیار جذاب و جالب است. ترکیبی کامل از کمدی و احساسات عمیق وجود دارد. پیچش‌ها و ابهامات زیادی در سراسر فیلم وجود دارد که می‌تواند برای مدت طولانی مورد تجزیه و تحلیل و تفسیر قرار گیرد. مایکل کیتون در نقش شخصیت اصلی فوق‌العاده است و اجرایی را ارائه می‌دهد که می‌تواند به احیای شغف او منجر شود. شباهت‌های بین مسیر شغلی شخصیت و کیتون نمی‌تواند تصادفی باشد و به اجرایش عمق بیشتری می‌بخشد. ادوارد نورتون نقش بازیگر سخت‌گیر (مایک شاینر) را ایفا می‌کند. او آزاردهنده، متکبر و مغرور است و به‌خوبی توسط نورتون بازی می‌شود که در زشتی و خودپرستی شخصیت به خوبی عمل می‌کند. این فیلم به‌شدت درباره بازیگران است. طبیعت خودشیفته بازیگری به‌طرز واضحی توسط دو اجرای اصلی به تصویر کشیده می‌شود، اما بازیگران دیگری نیز هستند که به انتقال مفهوم فیلم کمک می‌کنند، مانند اما استون، زک گالیفیاناکیس، آندریا ریزبرو و نائومی واتس. در کل، «پرنده» فیلمی فوق‌العاده است. پر از احساسات و تصاویر عمیق است و در عین حال تماشاگر را به‌طور کامل سرگرم می‌کند.