فیلم Bewitched 2005

جک وایت (با بازی ویل فرل)، یک ستاره هالیوود که در حال بهبودی از چند فیلم ناموفق است، به بازی در بازسازی سریال تلویزیونی 1964 به نام "جادو شده" ترغیب می‌شود. او که desperate است تا شهرتش را دوباره به دست آورد، اصرار دارد که یک بازیگر ناشناخته برای نقش سامانتا استخدام کند تا خود را تحت‌الشعاع قرار ندهد. وقتی ایزابل را پیدا می‌کند، به...

جک وایت (با بازی ویل فرل)، یک ستاره هالیوود که در حال بهبودی از چند فیلم ناموفق است، به بازی در بازسازی سریال تلویزیونی 1964 به نام "جادو شده" ترغیب می‌شود. او که desperate است تا شهرتش را دوباره به دست آورد، اصرار دارد که یک بازیگر ناشناخته برای نقش سامانتا استخدام کند تا خود را تحت‌الشعاع قرار ندهد. وقتی ایزابل را پیدا می‌کند، به نظر می‌رسد که او برای این نقش کاملاً مناسب است. اما او نمی‌داند که ایزابل یک جادوگر واقعی است. من از زمان اکران این فیلم در سال 2005 آن را ندیده بودم و بنابراین به جزئیات آن چندان یادم نبود. نوشته و کارگردانی نورا افرون است و بنابراین انتظارات خاصی از آن وجود دارد. این همان زنی است که فیلم‌هایی چون "وقتی هری با سالی ملاقات کرد" و "ایمیل داری" را نوشته است. متأسفانه، "جادو شده" نتوانسته به این انتظارات پاسخ دهد، با وجود پتانسیلش. نیکول کیدمن به عنوان گزینه واضحی برای جایگزینی الیزابت مونتگمری به عنوان سامانتا (ایزابل) به نظر می‌رسد. ایزابل در تلاش است تا راه‌های جادوگری‌اش را کنار بگذارد، زندگی عادی داشته باشد و عشق را پیدا کند. او به نظر می‌رسد که از دنیای واقعی بی‌خبر است، اما به سرعت عاشق جک می‌شود و موافقت می‌کند که سامانتا شود و جک را در نقش دارن همراهی کند. کیدمن با چشمان بزرگ و صدای نفس‌زنان و ویل فرل در اوج دوران کمدی‌اش به خوبی در کنار هم کار می‌کنند، اما شیمی رومانتیک آن‌ها تقریباً غیرقابل مشاهده است. "جادو شده" به نظر می‌رسد که از آن جادوی افرون که کمدی‌های رومانتیک قبلی‌اش را جالب کرده است، بی‌نصیب مانده است. ممکن است به خاطر انتخاب نادرست ویل فرل یا داستانی بیش از حد فرمولی باشد. هرگز به‌طور واقعی به ایده عشق میان ایزابل و جک به عنوان بازسازی واقعی "جادو شده" متعهد نمی‌شود و در عوض به جلوه‌های ویژه و چند جادوگری و شوخی‌های خنده‌دار تکیه می‌کند تا فیلم را جذاب کند. استعداد مایکل کین کاملاً هدر رفته و استیو کارل، که معمولاً او را دوست دارم، به‌طور مختصر به عنوان دایی آرتور مزاحم ظاهر می‌شود و واقعاً به نقش مزاحم خود متعهد است. با این حال، بخش‌هایی از فیلم وجود داشت که برایم سرگرم‌کننده بود. شیلی مک‌لین از نقش کم‌عمق خود به عنوان آیریس/اندورا به خوبی استفاده می‌کند و برخی از شوخی‌های بصری خنده‌دار هستند. مانند همیشه، موسیقی متن افرون پر از نوستالژی دلپذیر است، اما این کافی نیست تا "جادو شده" را شایسته منبع اصلی خود کند. از تماشای آن پشیمان نیستم (دوباره)، اما بعید است که برای تماشای مجدد آن بازگردم. فیلم بدی نیست. اگر ویل فرل نبود، فیلم واقعاً بد می‌شد. او فیلم را خنده‌دار و قابل قبول کرد.