فیلم Jonah Hex 2010

باید اعتراف کنم که به جز چند قسمت، من در کودکی هرگز واقعاً "جوناه هکس" را نخواندم. من به کمیک‌های وسترن زیاد علاقه‌ای نداشتم. بنابراین هیچ مرجع خاصی ندارم که بتوانم بگویم آیا فیلم به سری کمیک اصلی وفادار است یا نه. شاید این یک مزیت باشد، چرا که نمی‌توانم از این بابت ناراحت شوم. در واقع، مطمئن هستم که این فیلم با عناصر ماورایی...

باید اعتراف کنم که به جز چند قسمت، من در کودکی هرگز واقعاً "جوناه هکس" را نخواندم. من به کمیک‌های وسترن زیاد علاقه‌ای نداشتم. بنابراین هیچ مرجع خاصی ندارم که بتوانم بگویم آیا فیلم به سری کمیک اصلی وفادار است یا نه. شاید این یک مزیت باشد، چرا که نمی‌توانم از این بابت ناراحت شوم. در واقع، مطمئن هستم که این فیلم با عناصر ماورایی و استیم‌پانک خود، به طور کامل به سری کمیک اصلی وفادار نیست. با وجود اینکه به نظر می‌رسد نظر عمومی چیز دیگری است، من این فیلم را نسبتاً پسندیدم. داستان عمدتاً بر اساس مواد کمیک است و در نهایت، این یک شخصیت کمیک است. فکر می‌کنم داستان به اندازه کافی خوب بود و اکشن‌های لذت‌بخش زیادی در آن وجود داشت. "جاش برولین" در نقش "جوناه هکس" به خوبی عمل کرده و "جان مالکوویچ" شاید نتوانسته تصویری از یک شرور دیوانه‌وار را که شخصیت "ترنبل" باید داشته باشد، منتقل کند، اما هنوز هم کار بدی نکرده است. "مگان فاکس" هم به خوبی به شخصیت و فیلم تناسب دارد. بر این باورم که عنصر ماورایی فیلم در سری کمیک اصلی وجود ندارد و این موضوع واقعاً مرا آزار نداد. مطمئن نیستم که به فیلم چیز زیادی اضافه کرده باشد، اما قابل قبول بود. می‌فهمم که طرفداران سری کمیک اصلی ممکن است از اینکه فیلم به آن وفادار نبوده ناراحت شوند، اما نمی‌فهمم چرا بقیه هم به آن انتقاد می‌کنند. این فیلم یک ساعت و نیم سرگرمی و اکشن لذت‌بخش بود. "جوناه هکس" همان بدمن مورد انتظاری بود که امیدوار بودید. این فیلم قطعاً یک "تفسیر" بهتر از یک سری کمیک نسبت به "گرین هورنت" فاجعه‌آمیز بود، جایی که قهرمان به یک احمق بی‌دست و پا تبدیل شده بود. شخصاً برای من، این فیلم قطعاً در نیمه بالای مقیاس لذت‌بخش قرار داشت. **وسترن کمیک با موسیقی متال عالی** هرگز طرفدار بزرگی از "جوناه هکس" نبودم، اما چند جلد از کمیک‌های دهه ۷۰ را دارم و به همین دلیل به این اقتباس سینمایی از ۲۰۱۰ کمی علاقه‌مند شدم، به خصوص اینکه "مگان فاکس" در تصاویر تبلیغاتی خیلی خوب به نظر می‌رسید. "جوناه هکس" مرا به یاد فیلم‌های وسترن اسپاگتی از دهه‌های ۶۰ و ۷۰ می‌اندازد، مانند "دی‌انگو" و سه‌گانه "مرد بدون نام" لئونه، با این تفاوت که مدرن‌تر و سرگرم‌کننده‌تر است. جو فیلم بسیار کمیک‌گونه است و سازندگان کار فوق‌العاده‌ای در نشان دادن چهره زخم‌خورده شخصیت اصلی انجام داده‌اند. انگار که کمیک به زندگی آمده است. "جاش برولین" در نقش اصلی خوب عمل کرده و "مگان فاکس" در نقش فرعی‌اش نشان می‌دهد که در آن زمان، جذاب‌ترین زن هالیوود بود. داستان فقط ۸۲ دقیقه طول می‌کشد و ساده و سریع پیش می‌رود که برای من مشکلی ندارد، چون بسیاری از فیلم‌ها بیش از حد طولانی می‌شوند. اما نویسندگان تلاش کردند تا عمق بیشتری به داستان ببخشند که قابل تحسین است. اگر عمق و عظمت بیشتری وجود داشت، بدون تردید نمره‌ام را افزایش می‌دادم. در حال حاضر، "جوناه هکس" مانند یک وسترن اسپاگتی است که واقعاً قابل قبول است. تصور کنید سبک و جذابیت "خوب، بد و زشت" به روز شده تا سال ۲۰۱۰، اما نصف طول آن، بدون کشش‌های خسته‌کننده و شخصیت‌های یک‌بعدی، و شما تقریباً یک تقریب خوب از "جوناه هکس" خواهید داشت. یکی از نکات قوت فیلم، موسیقی فوق‌العاده متالیزه شده توسط "مارکو بلترامی" و "مستودون" است. صرفاً به خاطر موسیقی، فیلم ارزش دیدن دارد. فیلم در لوئیزیانا فیلمبرداری شده و برخی صحنه‌ها هم در کالیفرنیا دوباره گرفته شده است. نمره: B در واقع، فیلم چندان بد نیست، هرچند برخی از ویرایش‌ها و انتخاب‌های کارگردانی، به ویژه در پایان، سوال‌برانگیز بود. من "جاش برولین" را در نقش اصلی دوست داشتم، حتی اگر پروتزهای او همیشه بهترین نباشند، اما اکشن و آتش‌بازی‌ها قابل قبول بودند و "جان مالکوویچ" مانند همیشه یک شرور خشن را به تصویر می‌کشد و "مگان فاکس" هم... "مگان فاکس" بود، حداقل خوب به نظر می‌رسید. آرزو می‌کردم که بیشتر به عناصر عجیب پرداخته می‌شد، زیرا فقط چند لحظه این عناصر را مشاهده کردیم. نمی‌دانم، در حالی که عالی نیست، اما هیچ‌گاه به پایین‌ترین سطح فیلم‌های کمیک نزدیک نیست. **۳.۰/۵**