فیلم Closer 2004

**Menage a Quatre** شاید شما _Closer_ را به خاطر شخصیت‌های flawed و روابط ناامیدکننده‌شان دوست داشته باشید. من به خاطر ساختار آن، که به شکل مربع است، آن را می‌پسندم. ترکیب‌های مختلف عشق و دوستی، تحقیر و کینه بین دو مرد و دو زن به معنای واقعی کلمه هندسی است. معمولاً مثلث عشق مطمئن، سه شخصیت را در کنار هم قرار می‌دهد، که معمولاً یک الگوی...

**Menage a Quatre** شاید شما _Closer_ را به خاطر شخصیت‌های flawed و روابط ناامیدکننده‌شان دوست داشته باشید. من به خاطر ساختار آن، که به شکل مربع است، آن را می‌پسندم. ترکیب‌های مختلف عشق و دوستی، تحقیر و کینه بین دو مرد و دو زن به معنای واقعی کلمه هندسی است. معمولاً مثلث عشق مطمئن، سه شخصیت را در کنار هم قرار می‌دهد، که معمولاً یک الگوی هتروsexual است که در آن یک مرد بین دو زن در نوسان است، یا یک زن باید بین دو خواستگار مرد انتخاب کند. حال اگر یک شخصیت اضافی اضافه کنیم چه؟ با چهار نفر چند مثلث می‌توان ساخت؟ چهار! و _Closer_ به طور ماهرانه‌ای همه آنها را پوشش می‌دهد. دفعه بعد که این فیلم را تماشا می‌کنید، یک مربع بکشید و هر شخصیت را در یکی از گوشه‌ها قرار دهید. سپس هر کدام از این پیوندها و مثلث‌ها را که اتفاق می‌افتند به هم متصل کنید، از جمله ژولیا-جود-ناتالی. جود به ناتالی علاقه‌مند می‌شود، او را به ژولیا معرفی می‌کند که با دوربینش رابطه نزدیکی برقرار می‌کند. مثلث جود-کلايو-ژولیا نیز هوشمندانه است. کلايو زمانی معرفی می‌شود که جود به صورت آنلاین او را به عنوان ژولیا فریب می‌دهد و او را در آکواریوم ملاقات می‌کند. معمولاً وقتی یک فیلمنامه یا نمایشنامه به یک فرمول سخت پایبند است، نتیجه‌ای بی‌روح و قابل پیش‌بینی به دست می‌آید. اما _Closer_ اینگونه نیست. به کارگیری یک شبکه چهارگوش باعث می‌شود که هر شخصیت تمام جوانب را پوشش دهد و به هر نحوی ممکن با هم در تعامل باشد و هر تقاطع را به حد نهایی برساند. نویسنده "دن" (جود لاو) دوست دارد شب‌هایش را، وقتی که با دوست دختر آمریکایی‌اش "آلیس" (ناتالی پورتمن) نیست، با فریب دادن دیگران در سایت‌های چت جنسی بگذراند. یک شب او دکتر "لری" (کلايو اوون) را با وعده ملاقات در آکواریوم با "آنا" ترتیب می‌دهد. پزشک متعجب به موقع می‌رسد، فقط متوجه می‌شود که در همین حین "دن" به طور انتقامی "آنا" واقعی (ژولیا رابرتز) - معشوقه/عکاس پاره‌وقت او - را به سمت او فرستاده است تا به طور ناخودآگاه با او ملاقات کند. نگاه‌های شرمنده، آه‌های عمیق و "لری" احساس می‌کند که احمق شده است، اما شاید "آنا" که ظاهراً نسبت به دیگران بی‌تفاوت است، علاقه‌مند باشد؟ آنچه که بعد از این پیش می‌آید کمی سرگرم‌کننده و دور از واقعیت است، زیرا یک ménage-à-quatre ناخواسته شکل می‌گیرد که به تدریج صمیمی‌تر، سپس عاشقانه و سپس به طرز سمی دستکاری می‌شود. آیا هیچ‌کدام از این افراد به خوشبختی با یکدیگر می‌رسند؟ صادقانه بگویم، آیا آنها سزاوارش هستند و آیا ما اهمیتی می‌دهیم؟ من همیشه اوون را به اندازه یک تخته چوب بی‌احساس یافته‌ام، اما در اینجا - به ویژه در کنار پورتمن که در بهترین فرم خود است - او واقعاً به نظر می‌رسد که می‌تواند کمی بازی کند. من شخصیت او را به عنوان بدترین شخصیت از چهار نفر یافتم. اما پورتمن ستاره این نمایش است. بازی او به عنوان یک دختر نیازمند جنسی از تحریک‌کننده تا ناامید به راحتی قابل توجه است. در نوشتار غالباً برخی از زهرها وجود دارد و داستان‌های در حال جابجایی به خوبی پیش می‌روند، زیرا این داستان از مردم غیرقابل تحمل به سرعت جلو می‌رود. فکر می‌کنم این داستان ممکن است در صحنه خوب عمل کند، زیرا شدت خاصی دارد، اما در صفحه نمایش دیدن آن ارزش دارد - حتی اگر همه‌اش یک ارزیابی نسبتاً تیره از رفتار انسانی باشد. "_چیزی که در مورد حقیقت فوق‌العاده است چیست؟ برای یک بار دروغ بگویید، این ارز جهان است._" افراد ناخوشایند: فیلم! نمی‌توانستم باور کنم که هنوز این فیلم را ندیده‌ام و حالا که آن را دیده‌ام، دو فکر دارم. اولین فکر این است که این چهار نفر واقعاً نقش‌های خود را به خوبی ایفا کردند و دوم اینکه... در پایان هیچ احساسی نسبت به آنها نداشتم.