فیلم The Predator 2018

این فیلم کاملاً فرصتی را هدر داده است. به نظر می‌رسد که تصمیم‌های بد و دخالت‌های استودیو در آن تأثیرگذار بوده است. فیلم به خوبی آغاز می‌شود اما در نیمه راه به یک سردرگمی تبدیل می‌شود و حس می‌شود که قسمت‌های زیادی از آن در ویرایش حذف شده است. موسیقی به شدت مزاحم بود و برخی از صحنه‌ها آنقدر بد نورپردازی شده بودند که حتی...

این فیلم کاملاً فرصتی را هدر داده است. به نظر می‌رسد که تصمیم‌های بد و دخالت‌های استودیو در آن تأثیرگذار بوده است. فیلم به خوبی آغاز می‌شود اما در نیمه راه به یک سردرگمی تبدیل می‌شود و حس می‌شود که قسمت‌های زیادی از آن در ویرایش حذف شده است. موسیقی به شدت مزاحم بود و برخی از صحنه‌ها آنقدر بد نورپردازی شده بودند که حتی نمی‌توانستید بفهمید چه کسی کشته شده یا چه چیزی او را کشته است. اشاره‌های آشنای به فیلم‌های قبلی «پریدیتور» جالب بود و خوب بود که در خشونت و خونریزی کم‌توجهی نشده است، اما در کل، این فیلم بدی است. بهتر است به همان فیلم‌های «پریدیتور» و «پرایدیتورز» بسنده کنید. ذهنم در حین تماشای «پریدیتور» در سینما به شدت در حال فعالیت بود. تقریباً هیچ چیز خوبی درباره‌اش نشنیده بودم و در نتیجه ذهن نگرانم همیشه در حال فعالیت بود. به همین دلیل، احساس می‌کنم که در آن سینما سه فیلم را تجربه کردم. اول، واضح است که فیلم روی پرده است. دوم، فیلم فوق‌العاده‌ای که تصور می‌کردم با هر صحنه و نقطه داستان ممکن است شکل بگیرد، اما متأسفانه هرگز به وقوع نپیوست. و سوم، فیلم غیرقابل‌توجیه و بدی که از آن می‌ترسیدم به سمت آن برود، و خوشبختانه هرگز این‌طور نشد. در مجموع، تجربه من از «پریدیتور» و دلیلی برای نمره «۲.۵ از ۵» این است که این فیلم به اندازه‌ای که باید خوب نبود، اما به اندازه‌ای که می‌توانست بد باشد، بد نبود. متأسفانه، وقتی فیلمی که در ذهنم هنگام تماشای آن می‌نویسم، بهتر از چیزی است که واقعاً روی صفحه نمایش است، واقعاً برای دنباله‌ای از «پریدیتور»، که یکی از تنها پنج فیلمی است که به آن نمره کامل داده‌ام، قابل قبول نیست. بهترین بخش‌های «پریدیتور» زمانی است که یک «پریدیتور» واقعی روی صفحه است. بنابراین ممکن است فکر کنید، "اوه، این فیلم خوبی نیست، اما یک فیلم خوب «پریدیتور» است"، و این نتیجه‌گیری معقولی است، اما نه. بخشی از مشکل این است که این فیلم واقعاً می‌توانست با هر بیگانه‌ای ساخته شود. اگر «یاوتجا» را بردارید و به جای آن‌ها... نمی‌دانم، مردم آبی‌پوست سیاره «هرفادامپ» را بگذارید، و هنوز هم می‌تواند به همان شکل کار کند. ببینید، هرچند از تماشای پرایدیتورها لذت بردم، واقعاً هیچ چیز فراتر از شباهت‌های ظاهری وجود نداشت که آن‌ها را به پرایدیتورهایی که در هر فیلم قبلی دیده‌ایم تبدیل کند. احتمالاً بخشی از دلیل این موضوع این است که هر فیلم دیگری که در آن یک پرایدیتور وجود داشته، یک فیلم اکشن ترسناک بوده است (هرچند با عناصر علمی تخیلی در حال افزایش از فیلمی به فیلم دیگر) در حالی که «پرایدیتور» یک اکشن کمدی است، فقط یکی با مقداری خونریزی. اکنون فکر نمی‌کنم که این مسیر در پیش گرفتن لزوماً یک شکست وحشتناک باشد، اما آیا اکشن کمدی بهترین راه برای پیشبرد فرانچایز «پرایدیتور» بود؟ فکر می‌کنم پاسخ به وضوح منفی است. آیرونیک است که این مسیر به دست شین بلک، مردی که با «پرایدیتور» تاریخچه‌ای دارد، دنبال می‌شود، زیرا تیم فیلم‌برداری فیلم اول مصمم بودند که او را به کار نوشتن فیلمنامه دعوت کنند، که او این کار را رد کرد. حالا بیش از ۳۰ سال بعد، شین بلک بالاخره نامش را روی یک فیلم «پرایدیتور» گذاشته و حتی این فیلم هم خوب نیست. نمی‌توانستم آنچه را که می‌دیدم باور کنم. تمایل داشتم از سینما بیرون بروم تا ببینم آیا در اتاق درست نشسته‌ام یا نه. اما اینجا بود، قطعاً یک «پرایدیتور»، اما به وضوح در یک فیلم مضحک کاملاً نادرست قرار گرفته بود - داستان مضحک، شخصیت‌های مضحک، بازیگری مضحک، همه چیز مضحک. خیلی ناراحت شدم. یکی از الماس‌های یک ژانر سینمایی در خاک افتاده و به سخره گرفته شده است. اگر می‌خواهید ببینید چگونه این کار انجام می‌شود، این فیلم را ببینید. هدر دادن کامل پول - هم از نظر تولید و هم از نظر بازدیدکنندگان سینما. این فیلم به سادگی خوب نیست. فیلم اول «پرایدیتور» جو ایجاد می‌کرد؛ شما در حال شکار بودید. تنها فیلم «پرایدیتور» که دوباره این حس را منتقل کرد، «پرایدیتورز» بود. این فیلم کاملاً از پیشینیانش (بله، همه آن‌ها) عقب است، اما این حس قوی را به شما می‌دهد که این یک تلاش برای کسب درآمد از فرانچایزی است که مدت‌هاست از زمان خود گذشته است. خوب، من با دیگر منتقدان این فیلم که تا به امروز نظر داده‌اند، مخالفم. من کاملاً از این فیلم لذت بردم و به آن نمره ۸ دادم. وقتی به داستان پی بردید، فکر می‌کنم که خط داستانی کاملاً منطقی است. از تمام شخصیت‌های جدید خوشم آمد و فکر کردم camaraderie شخصیت‌های اصلی نظامی عالی و نسبتاً واقعی است. نمی‌دانم دیگر منتقدان چه فکری کردند، اما من در ارتش ایالات متحده خدمت کرده‌ام و تعامل شخصیت‌ها را بسیار واقعی یافتم. البته از تعامل بین «خوب‌ها» و دولت‌مان ناامید شدم؛ اما این روزها انتظار دارید که این‌طور باشد. فکر نمی‌کنم این بخش واقع‌گرایانه باشد، اما فکر نمی‌کنم که خیلی از فیلم منحرف کرده باشد و همه در نهایت کنار هم آمدند... تا، البته، بشریت را نجات دهند! که، البته، این کار را انجام دادند وگرنه همه ما اینجا نبودیم... درست است؟ فیلم خوبی بود! بروید ببینید و سپس خودتان تصمیم بگیرید، اما من فکر می‌کنم که دیدن آن کاملاً ارزشش را داشت، به حدی که حتی بلوری آن را خریدم! یک ناامیدی شدید. امیدها برای این تولد جدید «پرایدیتور» بالا بود، نه به خاطر اینکه شین بلک در فیلم اول فوق‌العاده «پرایدیتور» بازی کرده بود، پس او باید به این پروژه اهمیت می‌داد؟ بلکه به این دلیل که او نویسنده و کارگردان فوق‌العاده‌ای است. شین بلک می‌تواند «لیزر ویپون‌ها»، «آخرین پسر اسکات» و «بوسه بوسه، بزن بزن» را در کارنامه‌اش بشمارد، او کسی بود که «آیرون من» را پس از افت قسمت ۲ به مسیر درست بازگرداند. به علاوه، او خالق دو تا از بهترین فیلم‌های نوآر دوستی این هزاره است (کیش کیش، بزن بزن / مردان خوب). پس چگونه است که «پرایدیتور» بوی گند کوشیدن بی‌فکری را می‌دهد؟ خلاصه داستان در یک nutshell می‌بیند که مرگبارترین شکارچیان جهان به زمین رها می‌شوند به خاطر دخالت فرزند یکی از سربازان و چند دانشمند فضولی. سرنوشت بشریت بر عهده گروهی از سربازان آسیب‌دیده و یک دانشمند زن نسبتاً عصبانی قرار دارد. ما یک ترکیب مجدد از آنچه که قبلاً در «پرایدیتور» ۸۷ و «پرایدیتورز» ۲۰۱۰ دیده‌ایم داریم. یک دینامیک گروهی که با یک دشمن به ظاهر شکست‌ناپذیر می‌جنگند. جنبه‌های علمی بعدی مانند استنتاج/استدلال DNA انسانی هرگز واقعاً به چیزی نمی‌رسند و فقط برای یک گروه از بازیگران معمولی که فریاد می‌زنند، فحش می‌دهند و جوک‌های ناامیدکننده و بی‌ارزش را می‌زنند، خدمت می‌کنند. وقتی فکر می‌کنید فیلم در حال تغییر به سمت هیجان و درام است، یک تکه خنده‌دار بد به سمت ما می‌آید یا از طریق گفتار یا بصری (سگ پرایدیتور واقعاً؟). تعدادی از خطوط داستانی وجود دارند که به طرز مضحکی معلق هستند (PTSD/مشکلات خانواده قهرمان ما و غیره)، و پرایدیتورها که در زمین رها شده‌اند - با برنامه‌های مختلف - به طرز گیج‌کننده‌ای توسط یک فیلمنامه‌ای که نمی‌داند کجا می‌خواهد فرود بیاید، جا به جا می‌شوند. نکات مثبت؟ خب، فیلمبرداری فوق‌العاده است (لری فنگ)، و نمی‌توان این فیلم را از نظر اکشن وادار کرد؛ اکشن زیادی وجود دارد و خونینی (هم نوع قرمز و هم سبز). موسیقی همان موسیقی سنتی است که از آلن سیلستری در فیلم ۸۷ داشتیم، در واقع به سختی از آن منحرف می‌شود و با این حال هنری جکمن اعتبار آن را می‌گیرد. البته برخی از جوک‌ها برای برخی افراد کار خواهد کرد (اگر بگویم که یک جوک وپی گلدبرگ مرا نخنداند، دروغ گفته‌ام)، اما ترس از بین رفته است، این پرایدیتورها دیگر موجودات ترسناکی نیستند. این بوی تولیداتی با مشکل و همراستا با یک پروژه کسب درآمدی که نه تنها از نظر روایت هیچ معنایی ندارد، بلکه به مرگ یک فرانچایز منجر می‌شود، می‌دهد. متأسفم. ۳.۵ از ۱۰ **"خلاصه داستان"** برخلاف منتقد بی‌خبر (در یک وب‌سایت دیگر) که در عنوان ذکر کردم، من ادامه نخواهم داد تا ۵ پاراگراف بی‌معنی درباره یک فیلمی که نفرت دارم بنویسم. معمولاً تمام فیلم‌های AvP، Alien، Predator و تقاطع‌ها حداقل ۳.۵ ستاره هستند. البته سه‌گانه اصلی Alien به همراه «پرایدیتور» ۱، ۲ و حتی «پرایدیتورز» به عنوان فیلم‌هایی بسیار اصلی به شمار می‌آیند. تفاوت بین اورجینال‌ها و اسپین‌آف‌ها به وضوح در لحن آن‌هاست. در این فیلم، ما با سبکی شبیه به کتاب‌های کمیک مواجه هستیم، با CGI بدی نیست (سگ‌ها در مقایسه با «پرایدیتورز» واقعی‌تر به نظر می‌رسند)، یک توطئه تحقیقاتی مخفی و قهرمانان کاریزماتیک که کشته می‌شوند (یا نه، هیچ اسپویلری وجود ندارد). درست مانند رمان‌های گرافیکی، سرعت فیلم بسیار زیاد است. پایان احساس می‌شود که تقریباً شتابزده است، تا سلاح جدید «کشنده پرایدیتور» را معرفی کند. قابل درک است که چگونه بینندگان عادی از تحریک مداوم ناامید می‌شوند، اما من نمی‌خواهم به هیچ وجه غیر از این باشد. اکشن قطعاً بسیار فراتر از حد معمول است. اما توجه زیادی به جزئیات این که صحنه‌های اکشن دقیقاً چگونه به وقوع می‌پیوندند، شده است، بر خلاف فیلم‌های اکشن کمتر که در آن‌ها یک سری برش‌ها بینندگان فکر کننده را گیج می‌کند که چه اتفاقی افتاده است. البته، من هم دوست داشتم که در طول فیلم فضای تاریک‌تری وجود داشته باشد، به‌ویژه در ابتدای فیلم، موسیقی آن کمی شبیه به ارکستر دیزنی بود. اما «پرایدیتور» یک سفر فوق‌العاده بود و شایسته یک جایگاه ویژه در بین اسپین‌آف‌ها است. ۲۸ نوامبر ۲۰۱۸ من در حال انتقال نظراتم از یک وب‌سایت دیگر هستم که به سادگی زباله شده است. TMDB فوق‌العاده به نظر می‌رسد و من منتظر هستم که بخشی از آن باشم.