فیلم The Last House on the Left 2009

آخرین خانه در سمت چپ، به کارگردانی دنیس ایلیادیس و با فیلمنامه‌ای از آدام آلیک و کارل الزوورث، بر اساس داستانی از وس کروون (که در اینجا هم به عنوان تهیه‌کننده همکاری کرده) ساخته شده است. این فیلم بازسازی فیلمی به همین نام است که در سال 1972 توسط کروون ساخته شده و خود تحت تأثیر فیلم "بهار باکره" اینگمار برگمن قرار داشته است. بازیگران...

آخرین خانه در سمت چپ، به کارگردانی دنیس ایلیادیس و با فیلمنامه‌ای از آدام آلیک و کارل الزوورث، بر اساس داستانی از وس کروون (که در اینجا هم به عنوان تهیه‌کننده همکاری کرده) ساخته شده است. این فیلم بازسازی فیلمی به همین نام است که در سال 1972 توسط کروون ساخته شده و خود تحت تأثیر فیلم "بهار باکره" اینگمار برگمن قرار داشته است. بازیگران اصلی شامل تونی گلدون، مونیگا پاتر، گارت دیلاهنت، سارا پکسون، اسپنسر تریت کلارک و مارتا مک‌ایزک هستند. موسیقی این فیلم اثر جان مورفی و تصویربرداری آن به عهده شارون مایر بوده است. در طول یک تعطیلات خانوادگی، دو نوجوان به نام‌های ماری (پکسون) و پیج (مک‌ایزک) به طرز وحشیانه‌ای مورد حمله گروهی قرار می‌گیرند که رهبری آن‌ها را کریو (دیلاهنت) که به تازگی از زندان فرار کرده، بر عهده دارد. زمانی که بدی آب و هوا باعث می‌شود که ماشین کریو از جاده منحرف شود، این گروه، ناخواسته به خانه تعطیلات والدین ماری پناه می‌برند. وقتی والدین متوجه می‌شوند که مهمانان جدیدشان چه کرده‌اند، شروع به اجرای انتقام خونین می‌کنند. بحث درباره بازسازی فیلم‌های ترسناک قدیمی بی‌فایده است، چرا که این روند ادامه دارد و ما همچنان به تماشای آن‌ها می‌پردازیم به امید اینکه بتوانند با ما ارتباط برقرار کنند. از نظر من، بازسازی «آخرین خانه در سمت چپ» قابل درک است زیرا فیلم 1972 به خودی خود یک کلاسیک بزرگ نیست. به‌راستی می‌توان گفت که این فیلم دارای کیفیتی زبر و خشن است که به خوبی با فیلم‌های ترسناک آن دهه همخوانی دارد، اما واقعاً به شهرت «ترسناک» خود نمی‌رسد. در واقع، اگر هر دو فیلم را کنار هم بگذارید، هنوز هم به اندازه کافی کیفیت ندارند که بتوانند با فیلم برگمن رقابت کنند. بنابراین این بازسازی، با جلوه‌های بصری براق و بودجه بالا و با بازیگران مشهور در نقش‌های اصلی، به‌طور قطع برای مخاطب معاصر طراحی شده است. با این حال، این واقعیت که آنچه بر روی پرده می‌گذرد ما را به چالش می‌کشد، کمرنگ نمی‌شود؛ واقعاً کار خود را به درستی انجام می‌دهد. سوال مهم این است که آیا شما قادر به انجام چنین خشونتی هستید در حالی که قبلاً بر روی عزیزانتان خشونت رفته است؟ در همان موقعیتی که والدین ماری قرار دارند، چه کاری انجام می‌دهید؟ ما شاهد آنچه بر سر ماری و پیج آمد، بوده‌ایم و تأثیر آن بسیار آزاردهنده است. می‌توان ادعا کرد که ایلیادیس و تیم تولیدش در جلب توجه ما برای عامل «انتقام» بعدی، فراتر از حد رفته‌اند. مطمئناً خودم هنگام تماشای آن احساس ناراحتی کردم، همان‌طور که با بازسازی «به تو تف می‌کنم» نیز احساس ناراحتی کردم، اما این موضوع به دنبال یک واکنش خاص است، هرچند که ممکن است نزدیک به مرز باشد. این فیلم قطعاً فیلمی نیست که هر کسی بتواند به راحتی آن را توصیه کند، درستی؟ اما می‌دانم که این فیلم مرا از یک طیف احساسی عبور داد و حتی روز بعد احساس بدی درباره خودم به من داد. این اغلب قدرت سینماست و به وضوح نشانی است که کروون و ایلیادیس در طول تورهای تبلیغاتی «آخرین خانه در سمت چپ» به دوش می‌کشیدند. امروز به این فیلم نمره‌ای ناآرام 7 از 10 می‌دهم؛ این فیلم غیرقابل تسامح و بدون عذرخواهی خشن است، اما همچنین با نقص‌هایی همراه است. در روز دیگری ممکن است خودم را مجبور به نمره‌گذاری بسیار پایین‌تر بیابم.