فیلم Free Fire 2016

من طرفدار بزرگ بن ویتلی هستم. و اگرچه ممکن است بحث برانگیز باشد که آیا _Free Fire_ بهترین فیلم اوست یا نه، اما بدون شک سرگرم‌کننده‌ترین فیلم اوست. **امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم وقتی برای تماشا پیدا کنید.** **شب معامله‌های گلوله‌ای!** این یکی از فیلم‌های غافلگیرکننده سال است. یک کست محدود و فیلمی که در یک روز اتفاق می‌افتد. به جز دقایق ابتدایی،...

من طرفدار بزرگ بن ویتلی هستم. و اگرچه ممکن است بحث برانگیز باشد که آیا _Free Fire_ بهترین فیلم اوست یا نه، اما بدون شک سرگرم‌کننده‌ترین فیلم اوست. **امتیاز نهایی: ★★★½ - به شدت توصیه می‌کنم وقتی برای تماشا پیدا کنید.** **شب معامله‌های گلوله‌ای!** این یکی از فیلم‌های غافلگیرکننده سال است. یک کست محدود و فیلمی که در یک روز اتفاق می‌افتد. به جز دقایق ابتدایی، باقی فیلم یک درگیری مداوم است. داستان درباره دو گروه است که به علت یک اشتباه، در آتش‌بس یکدیگر گرفتار می‌شوند. در یک انبار متروکه با مقدار زیادی اسلحه جدید در مرکز، هیچ راهی برای ورود یا خروج وجود ندارد. تنها راه، مبارزه با یکدیگر است. بنابراین بازی بقا آغاز می‌شود. هر کس که در پایان پیروز شود، می‌تواند همه چیز را با خود ببرد. یک مفهوم بسیار جالب. با یک داستان ساده، یک مبارزه گروهی خوب به تصویر کشیده شده است. اگر فیلم‌های گنگستری را دوست دارید، باید این فیلم را تماشا کنید. اما چیزی که بیشتر از همه من را آزار داد، منطق کلی فیلم بود. می‌دانید، آن‌ها همه پس از بررسی اینکه آیا مسلح هستند، وارد ساختمان شدند، هرچند می‌توان تصور کرد که سلاح‌های خود را در جایی پنهان کرده و وارد شده‌اند. همچنین، مهمات سلاح‌هایشان را طوری مصرف کردند که گویی در یک درگیری نظامی یا یک بازی ویدیویی هستند. به همین دلیل برای من فیلم متوسطی به حساب می‌آید. در غیر این صورت، فیلمی غیرمنتظره و شگفت‌انگیز است. بازیگری خوب بود، اما سورپرایز اصلی بری لارسن بود. دیدن برنده اسکار در چنین فیلمی با مقیاس کوچک جالب بود، اما نقش او بسیار کوچک بود و این disappointing بود. اما هنوز امید وجود دارد! سایر بازیگران نیز خوب بودند و با شخصیت‌های منحصر به فرد خود به خوبی در صحنه به اشتراک گذاشته شده‌اند. دلیل درگیری به خوبی توضیح داده نشده است، بنابراین گفتن اینکه چه کسی خوب و چه کسی بد است، سخت است. اما رفتارها و پیشرفت‌های بیشتر نشان می‌دهد داستان به کجا می‌رود. پایان فیلم قابل پیش‌بینی بود و همچنین می‌توان انتظار داشت که دنباله‌ای در کار باشد. اگر آنها چنین چیزی در ذهن داشته باشند، قطعاً فقط بزرگ‌تر خواهد شد. **6.5/10** این یکی از آن فیلم‌هاست که قضاوت منصفانه درباره‌اش دشوار است. از یک سو، زمانی که عمل در حال انجام است، بسیار جذاب است. از سوی دیگر، سوالاتی مطرح می‌شود وقتی که این‌گونه نیست. روایت فیلم یک نمایشنامه ساده است. داستان‌ها به همان شیوه‌ای که انتظار می‌رود، می‌آیند و می‌روند و شخصیت‌ها و جزئیات داستان به ترتیب دوباره معرفی می‌شوند. شخصیت‌ها نقش‌ها و طرف‌های مشخصی دارند، اما تاریخچه کمی بیش از آنچه که بلافاصله ارائه می‌شود، دارند. خشونت در فیلم شدید و گرافیکی‌تر از معمول برای فیلم‌های اکشن است، اما همچنان تزیین شده و واقعاً به عنوان واقعیت شوکه‌کننده نیست. این فیلم همچنان یک اثر معمایی است، بنابراین پس از جراحات متعدد گلوله، صحنه‌هایی از خزیدن وجود دارد، هرچند زخم‌های سطحی در بازو که به طرز هوشمندانه‌ای به کلیشه‌های فیلم‌های اکشن دهه هفتادی اشاره می‌کند. دکور و زیبایی‌شناسی فیلم زیباست و ریش‌ها نیز همینطور. سخت است که به تارانتینو اشاره نشود، اما این همان چیزی است که وقتی درام تیراندازی گنگستری را با ارجاعات فرهنگی می‌سازید، به دست می‌آورید. خوشبختانه فیلم در سطحی واقعی باقی می‌ماند و تلاش نمی‌کند که از آنچه هست، باهوش‌تر باشد. با این حال، پیشرفت زیادی در توسعه شخصیت‌ها نیست، جز در نحوه پیشرفت جنگ‌های موقعیتی در میدان نبرد. جزئیات دیگری وجود دارد که به دلیل جلوگیری از افشای داستان، نمی‌خواهم به آنها اشاره کنم و آن‌ها هنوز هم قابل بحث هستند، اما لزوماً نه خوب و نه بد. در نتیجه، من می‌گویم این فیلمی است که ارزش تماشا برای خود باله گلوله‌ای را دارد. به شرطی که نگذارید تحلیل‌ها مانع شما شوند.