فیلم The Rocketeer 1991

فیلم «راکتیر» به کارگردانی جو جانستون و نوشته دنی بیلسون، پل دِ میو و ویلیام دیر، بر اساس کمیک‌بوک دیو استیونس ساخته شده است. در این فیلم بیلی کمپبل، جنیفر کانلی، آلن آرکین، تیموتی دالتون و پل سورفینو به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی این فیلم توسط جیمز هورنر ساخته شده و فیلمبرداری آن نیز به عهده هیرو ناریتا بوده است. تولید این فیلم هشت سال به...

فیلم «راکتیر» به کارگردانی جو جانستون و نوشته دنی بیلسون، پل دِ میو و ویلیام دیر، بر اساس کمیک‌بوک دیو استیونس ساخته شده است. در این فیلم بیلی کمپبل، جنیفر کانلی، آلن آرکین، تیموتی دالتون و پل سورفینو به ایفای نقش پرداخته‌اند. موسیقی این فیلم توسط جیمز هورنر ساخته شده و فیلمبرداری آن نیز به عهده هیرو ناریتا بوده است. تولید این فیلم هشت سال به طول انجامید و در این مدت تغییرات زیادی در فیلمنامه، عوامل و مکان انجام شد، اما تنها چیزی که ثابت ماند، تناقضات دیزنی بود. پس از اکران، فیلم به طور کلی نظرات مثبتی دریافت کرد، اما تنها سود کمی داشت. در پی بازآفرینی نوعی از ابرقهرمانان به سبک تیم برتون، «راکتیر» به یک فیلم کالت تبدیل شد و دنباله‌های آن لغو شد. با این حال، من این نظر را ناعادلانه می‌دانم! «راکتیر» یک فیلم ماجراجویانه با دقت و عشق ساخته شده است که به سریال‌های دهه 1930 اشاره دارد. این فیلم پر از لذت‌های هالیوودی از آن دوران، تصاویری از آرت دکو، قهرمانی با چهره‌ای محکم، شروران نازی، جلوه‌های ویژه شگفت‌انگیز و یک پایانی با زپلین است. با پشتوانه عکاسی زیبا و موسیقی احساسی و دل‌انگیز، این فیلم یک بلاک باستر خانوادگی است که همه معیارهای لازم را دارد. کیفیت صحنه‌های اکشن آن هنوز هم امروزی به نظر می‌رسد و جانستون، که واقعاً خواهان این کار بوده، با تسلط بر فضای فیلم کارگردانی کرده و به‌ویژه هرگز کنترل بر لحن و ریتم را از دست نمی‌دهد. در اینجا هیچ نوع خودتقلیدی وجود ندارد و هیچ تحلیل عمیق فرویدی از شخصیت اصلی نیست، بلکه صرفاً یک داستان خوب در برابر بد با یک عنصر عاشقانه به زیبایی بر روی وقایع قرار گرفته است. نقش کلیف سِکورد (راکتیر) برای انتخاب بازیگر دشوار بود، به طوری که وینسنت د'اونوفریو از آن صرف‌نظر کرد و بازیگرانی با نام‌هایی مانند دنیس کواید، امیلیو استیوز، کورت راسل و بیل پاکستون نیز برای این نقش تست دادند. گفته می‌شود که پاکستون به این نقش بسیار نزدیک بود. دیزنی به دنبال یک بازیگر معروف بود و نام‌هایی مانند جانی دپ و کوین کاستنر مطرح شدند، اما جانستون به بیلی کمپبل ناشناس احساس خوبی داشت و توانست سران نگران دیزنی را متقاعد کند که او گزینه مناسبی است. بسیاری از انتقادهایی که به «راکتیر» وارد شده، به کمپبل برمی‌گردد که این نیز ناعادلانه است. دشوار است بگوییم آیا یکی از آن بازیگران معروف می‌توانست شخصیت را بهتر ایفا کند یا نه، چرا که در این مورد کمک می‌کند که صورت آشنایی در ماجراجویی وجود نداشته باشد. در بازی کمپبل نوعی معصومیت و ناآشنایی وجود دارد که برای شخصیتی که ناگهان به یک کوله‌پشتی موشکی برخورد می‌کند و خود را در تعقیب و نبردی سخت با شروران می‌یابد، مناسب است. او همچنین ظاهری جذاب دارد و با جنیفر کانلی که نقش جنی را بازی می‌کند، شیمی خوبی ایجاد می‌کند. با این حال، این فیلم متعلق به دالتون است که به عنوان شرور اصلی در نقش نویل سینکلر بازی می‌کند. او با ظاهری شبیه به ارول فلین و با مفهومی نادرست که او روزگاری جاسوس نازی بوده، با شور و شوق خاصی بازی می‌کند. بازیگران شخصیت‌های برجسته نیز در نقش‌های فرعی حضور دارند، از جمله تری اوکین، پل سورفینو و اد لاتر، که به خوبی در این فیلم جا افتاده‌اند. این فیلم یک قطعه عالی از فرار از واقعیت است، بدون هیچ نوع خودبزرگ‌بینی یا ایده‌هایی بالاتر از سطح خود. تمایل به استفاده از پیش‌فرض‌های ساده یک فیلم اکشن کمیک و سرگرمی در سبک هالیوود، قابل ستایش است. و من این فیلم را دوست دارم. 8 از 10 واقعاً از این فیلم لذت بردم. «راکتیر» واقعاً از انتظارات من فراتر رفت، به خصوص که در دقایق ابتدایی انتظار چندانی نداشتم. اما خوشبختانه، این فیلم در نهایت 108 دقیقه سرگرم‌کننده را ارائه داد. قهرمان خنک، موسیقی عالی و فهرست بازیگران خوش‌سلیقه. پیش‌زمینه داستان واقعاً دیوانه‌وار است، به ویژه در پایان، اما آنها موفق می‌شوند و باید به خاطر این کار اعتبار بگیرند. در این فیلم چهره‌های آشنا زیادی دیده می‌شود و تمام بازیگران اصلی عملکرد خوبی دارند. بیلی کمپبل در نقش کلیف بسیار باورپذیر است و واقعاً فکر نمی‌کنم که بتوانستند بازیگر بهتری از تیموتی دالتون برای نقش شرور نازی پیدا کنند. اما همچنین، همیشه حس می‌کنم که کمپبل در دنیای بازیگری کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به‌راستی، این فیلم یک اثر فوق‌العاده از یک ابرقهرمان است که به تمام معنای آن به سبک سریال‌های دهه 1930 حس نوستالژیک می‌دهد. کل داستان عالی بود و سزاوار توجه بیشتری از طرف طرفداران بود. من بیش از 15 سال این فیلم را ندیده بودم، اما به محض اینکه نت‌های ابتدایی موسیقی جیمز هورنر به گوشم رسید، همه چیز دوباره برایم زنده شد. این یک داستان ماجراجویانه شیک است که موضوعات مختلفی از آمریکا در دهه 1920 - گنگسترها، پیشگامان هوانوردی و یک داستان عاشقانه را در کنار هم قرار می‌دهد تا داستانی درباره خوب و بد و علم نوآورانه را روایت کند؛ حتی نازی‌ها هم داریم! بیل کمپبل عمدتاً به خاطر ظاهرش در اینجا حضور دارد، باید گفت - اما به عنوان قهرمان جسور ما "کلیف" او کمی سرگرمی به داستان اضافه می‌کند. او به یک کوله‌پشتی موشکی طراحی شده توسط هاوارد هیوز برمی‌خورد و تصمیم می‌گیرد آن را تسلط یافته و به کار بگیرد. در همین حال، تیموتی دالتون در نقش "نویل سینکلر" یک بازیگر هالیوودی بریتانیایی است که به طرز بی‌شرمانه‌ای فیلم‌های ارول فلین (و دیگران) را کپی می‌کند و آماده است به برخی از تبهکاران پول خوبی بدهد تا این ابزار را برای او تهیه کنند. از اینجا به بعد، داستان به یک تعقیب و گریز خانوادگی تبدیل می‌شود. هیچ چیز غیرقابل پیش‌بینی در فیلمنامه وجود ندارد؛ جلوه‌های ویژه خوبی و حرکات هوایی با کلاس - و همچنین یک عملکرد شخصیت خوب از آلن آرکین این داستان را به خوبی پیش می‌برد.