فیلم The Green Hornet 2011

این بررسی به نوعی نشان می‌دهد که این منتقد هیچ آشنایی با آثار اصلی ندارد. به‌عنوان یک منتقد آماتور، نیاز است تا به وضوح بیان کند که هیچ علاقه‌ای به مجموعه‌های کمیک، تلویزیونی یا سینمایی ندارد. واکنش‌های تند و خشمگین طرفداران این مجموعه‌ها زمانی که اقتباس‌های سینمایی انتظارات را برآورده نمی‌کنند، گاهی اوقات می‌تواند ترسناک باشد. فیلم «گرین هورنت» در سال 2011 منتشر شد و به...

این بررسی به نوعی نشان می‌دهد که این منتقد هیچ آشنایی با آثار اصلی ندارد. به‌عنوان یک منتقد آماتور، نیاز است تا به وضوح بیان کند که هیچ علاقه‌ای به مجموعه‌های کمیک، تلویزیونی یا سینمایی ندارد. واکنش‌های تند و خشمگین طرفداران این مجموعه‌ها زمانی که اقتباس‌های سینمایی انتظارات را برآورده نمی‌کنند، گاهی اوقات می‌تواند ترسناک باشد. فیلم «گرین هورنت» در سال 2011 منتشر شد و به یاد دارم که چگونه طرفداران آثار اصلی به شدت از آن انتقاد کردند. واقعاً چیز جدیدی نیست؛ «گرین لانتن» که در همان سال منتشر شد نیز با واکنش مشابهی مواجه شد. اما این فیلم چگونه برای کسی که فقط به دنبال چند ساعت سرگرمی بی‌فکر و هیجان‌انگیز است، به نظر می‌رسد؟ آیا این فیلم خنده‌دار است؟ آیا پر از اکشن است؟ آیا صحنه‌های جذاب و طراحی صحنه خوبی دارد و فرار از واقعیت را به نمایش می‌گذارد؟ پاسخ به همه این سوالات مثبت است. نویسندگی به جز شوخی‌ها چندان جالب نیست و نقش کامرون دیاز نیز به خوبی نوشته نشده است. اگر به ست روگن علاقه‌ای ندارید، این فیلم ممکن است شما را عذاب دهد، اما برای طرفداران عادی فیلم‌های ابرقهرمانی و ماجراجویانه، این فیلم همه چیز دارد. از جمله بازی عالی کریستوف والتز به عنوان شرور و جی چاو که فوق‌العاده است. سلاح‌های خنده‌دار و دیسکو سانتا، دوستی مردانه و تصادف‌های ماشین، بسیار سرگرم‌کننده هستند. متاسفم طرفداران متعصب «گرین هورنت»، این فیلم واقعاً شلوغ و پرهیجان است. به نظر من حداقل... 7.5 از 10. چه ناامیدی بزرگی! من واقعاً منتظر این فیلم بودم. در کودکی چند مجله از آن را خوانده بودم و فکر می‌کنم حتی یک ماشین اسباب‌بازی «گرین هورنت» هم داشتم. یک قهرمان نقاب‌دار با یک کارشناس هنرهای رزمی و یک نابغه مکانیکی به عنوان همراهش و یک ماشین فوق‌العاده. نه از آن ماشین‌های خنده‌دار و بی‌ارزش، بلکه یک ماشین آمریکایی واقعی با یک موتور V8 بزرگ و صدای مناسب. پس چه چیزی می‌تواند اشتباه باشد؟ خب، خیلی چیزها! نیمه راه فیلم، من در حال فکر کردن بودم که واقعاً تهیه‌کننده چقدر فکر می‌کند که مخاطب احمق است. شرور فیلم یک شوخی کامل بود. به طرز احمقانه‌ای دیوانه و بی‌فایده. اصلاً سرگرم‌کننده نبود. اما بدترین چیز این بود که قهرمان، که توسط ست روگن بازی می‌شود، حتی احمق‌تر بود. او در تمام طول فیلم فقط یک احمق پرحرف و بی‌فکر بود. حتی وقتی که مستقیماً خراب‌کاری نمی‌کرد، فقط حضورش در صحنه و باز کردن دهانش کافی بود تا آن را خراب کند. و این صحنه‌های آهسته خنده‌دار که هدف‌ها قبل از انجام عمل به رنگ قرمز درمی‌آیند چه می‌شود؟ این مردها قرار نبود واقعاً قدرت‌های فوق‌العاده داشته باشند، پس لطفاً این طور نشان ندهید! ست روگن همچنین در نوشتن فیلمنامه نقش داشت و این احتمالاً یک اشتباه بزرگ بود. فیلمنامه‌ها باید به حرفه‌ای‌ها سپرده شوند، نه به کمدین‌های مبتدی. یک تماشا مناسب، ممکن است دوباره ببینم، اما احساس نمی‌کنم که بتوانم به آن به‌عنوان یک پیشنهاد مطمئن اشاره کنم. می‌دانم این فیلم بر اساس یک قهرمان خودسر (1936) است که در واقع قبل از بتمن (1939) وجود داشته و این به معنی تاریخ طولانی و غنی است، اما... برایم اهمیتی ندارد. نمی‌دانم چرا این داستان شروع شد و حس نمی‌کنم بخواهم در مورد آن تحقیق کنم. این فیلم به نظر می‌رسد که بخشی از زندگی ست روگن را برداشته و روی آن پوست «گرین هورنت» گذاشته است. مطمئنم او به یک مرد آسیایی پول می‌دهد تا هنرهای رزمی را برایش اجرا کند در حالی که او در حال مهمانی است. شوخی aside، خوب بود که ببینم روگن در جبهه اکشن قابل باور به حداکثر خود رسید: که این شامل کسی دیگر (در این مورد، جی چاو) است که بیشتر کارها را انجام می‌دهد. روگن به خوبی در نقش یک پسر لوس و خودخواه جا می‌گیرد، اما با اینکه او قرار است خنده‌دار باشد، جی چاو نیز به اندازه کافی خنده‌دار است و کامرون دیاز هم بخشی از شوخی را ارائه می‌دهد. من به وضوح طرفدار ست روگن نیستم و فکر نمی‌کنم طرفدار «گرین هورنت» هم باشم: دارم متوجه می‌شوم که حتی طرفدار بت‌موبیل هم نیستم. فکر می‌کنم به ماشین‌های جذاب علاقه ندارم و یک تیراندازی، یک تیراندازی است، داشتن یک تفنگ گاز هم جالب نیست. به‌طور کلی، این یک تجربه خوب است، اما فیلم‌های دیگری، حتی فیلم‌های «ابر» قهرمانی، وجود دارند که قبل از این باید تماشا کرد.