فیلم Battle for the Planet of the Apes 1973

بهترین دنباله «نبرد برای سیاره میمون‌ها» بهترین دنباله در سری فیلم‌های سیاره میمون‌ها است - فیلمی پر از احساس و حادثه. سزار (رودی مک‌داول) در جستجوی والدینش در ویرانه‌های یک شهر نابود شده است و با گروهی از دیوانه‌ها که همه کلاه‌های مسخره و عینک‌های اسکی به سر دارند، درگیر می‌شود. لئونارد روزنمن موسیقی خوبی را برای این فیلم تهیه کرده و عکاسی آن نیز زیباست. این...

بهترین دنباله «نبرد برای سیاره میمون‌ها» بهترین دنباله در سری فیلم‌های سیاره میمون‌ها است - فیلمی پر از احساس و حادثه. سزار (رودی مک‌داول) در جستجوی والدینش در ویرانه‌های یک شهر نابود شده است و با گروهی از دیوانه‌ها که همه کلاه‌های مسخره و عینک‌های اسکی به سر دارند، درگیر می‌شود. لئونارد روزنمن موسیقی خوبی را برای این فیلم تهیه کرده و عکاسی آن نیز زیباست. این فیلم از نظر ظاهری در بین دنباله‌های میمون‌ها از همه شیک‌تر است و به‌طور قطع احساسی‌ترین آن‌ها نیز هست. فقط کافی است که با فیلم اول و همین فیلم بمانید. در ابتدا، خدا حیوان و انسان را خلق کرد تا هر دو در دوستی زندگی کنند و بر جهانی از صلح سلطه داشته باشند. سری اصلی فیلم‌های سیاره میمون‌ها با یک پایان ضعیف به پایان رسید، زیرا محدودیت‌های بودجه، خستگی کلی در نگارش فیلمنامه و بی‌احترامی به آشنایی باعث غرق شدن تولید شد. داستان نشان می‌دهد که میمون‌ها و انسان‌ها در تلاش برای زندگی در هماهنگی هستند، اما تلاش‌های آن‌ها با یک قبیله از انسان‌های جهش‌یافته که در دنیای زیرزمینی نابود شده زندگی می‌کنند و یک ژنرال گوریل قدرت‌طلب، مختل می‌شود. آنچه دنبال می‌آید فیلمی است که در آن گونه‌های مختلف میمون و انسان تلاش می‌کنند تا به یکدیگر اطلاعاتی بدهند با این باور اشتباه که این کار به‌طور ادبی هوشمندانه است. وقتی اکشن آغاز می‌شود، به‌طور ناقص و با کمترین تعداد بازیگران ممکن انجام می‌شود. میکاپ ضعیف است و عنصر سرگرمی از بین رفته، در حالی که بازیگری در کل بسیار نامنظم است. با این حال، ارزش‌های مختلف شخصیت‌ها به اندازه‌ای وجود دارد که حداقل طرفداران این سری را مجذوب خود کند و عکاسی ارزان بودن را در جاهای دیگر پوشش می‌دهد، اما واقعاً این یک پایان غم‌انگیز برای یک سری فیلم بود که روزی سرگرم‌کننده و هوشمندانه بود. امتیاز 4 از 10. راهی ضعیف برای پایان دادن به سری اصلی. دنباله‌اش، «فتح سیاره میمون‌ها»، نیز ورودی ضعیفی بود اما همچنان قابل تماشا بود، در حالی که «نبرد برای سیاره میمون‌ها» به نوعی به سمت دیگری متمایل شده است زیرا خسته‌کننده است. من از آن متنفر نیستم و زمان آن حدود 82 دقیقه است که به آن کمک می‌کند. رودی مک‌داول بهترین بازیگر است، هرچند حتی بازی او در این نقطه خسته به نظر می‌رسد. امتیاز 6 از 10 از من، اگر چنین چیزی وجود داشته باشد. زمان مناسبی برای پایان این سری (که به‌طور کلی بسیار خوب بود) بود. فیلم قبلی سال گذشته بود، اما برای یک میمون ده سال زمان زیادی است، بنابراین اکنون «سزار» (رودی مک‌داول) را داریم که با خانواده‌اش زندگی می‌کند و بر آنچه که فکر می‌کنم شکسپیر به آن اشاره کرده، یعنی «فدراسیونی شل و ول از قبایل در حال جنگ» نظارت می‌کند. گوریل‌های نظامی که توسط «آلدو» (کلود آکینز) رهبری می‌شوند، به شدت برای یک جنگ آماده‌اند - و آن‌ها ممکن است به خواسته خود برسند زیرا انسان‌ها تحت فرمان یک بازمانده از پناهگاه فرماندهی در دفعه قبل نیز به شدت برای جنگ آماده هستند. «کولپ» (سورون داردن) مصمم به تخریب خانه آن‌ها و بازگرداندن نژاد میمون‌ها به بردگی است. وقتی فاجعه بر سزار می‌افتد، اوضاع به اوج می‌رسد - با نیرویی سنگین مسلح در حال نزدیک شدن و منبع شورش خود او برای مقابله. آیا آن‌ها می‌توانند بار دیگر پیروز شوند؟ اگرچه این فیلم بد نیست، احساس می‌کنم که این سری دیگر از شور و هیجان خارج شده است. داستان‌هایی از زنده ماندن و شکوفایی دوباره بیش از حد تکرار شده‌اند. شخصیت‌ها اکنون به اندازه کافی تثبیت شده‌اند و اصول و ارزش‌های آن‌ها به حدی است که دیگر فرصتی برای افزایش، توسعه یا تغییر داستان‌ها وجود ندارد و بنابراین، اگرچه در انتها یک استراتژی پنهانی وجود دارد، اما همه چیز کمی رویه‌ای است. به‌طور کلی، این یک سری پنج فیلم سرگرم‌کننده با لباس‌ها و میکاپ‌های عالی است، با کمی اکشن و موضوعاتی برای تفکر ما که به آن‌ها ارزش می‌دهد. اما مطمئن نیستم که به فیلم‌های بیشتری نیاز داشته باشیم. بسیار کمیک بوکی‌ترین فیلم از پنج فیلم اصلی، اما از نظر اجتماعی جالب است. دوازده سال پس از یک جنگ هسته‌ای، سزار (رودی مک‌داول) بر یک دهکده از میمون‌ها که با انسان‌های مطیع مخلوط شده‌اند نظارت می‌کند. او و مشاورش (پل ویلیامز) و همچنین دستیار انسانی سزار (آستین استوکر) به یک سفر به شهر ممنوعه برای جمع‌آوری داده‌های مهم می‌روند، اما این کار خشم کولپ، رهبر جهش‌یافتگان زیرزمینی (سورون داردن) را برمی‌انگیزد. در همین حال، یک گوریل نظامی درباره چشم‌اندازهای جنگ بسیار خوشحال است (کلود آکینز). «نبرد برای سیاره میمون‌ها» (1973) کمترین بودجه را در بین پنج فیلم اصلی داشت و هزینه آن حدود 1.8 میلیون دلار (که معادل 7.4 میلیون دلار امروز است) بود، اما با این حال در گیشه سود قابل قبولی داشت. بنابراین، از نظر فنی، کم‌اهمیت‌ترین فیلم از بین پنج فیلم است؛ اما با دیالوگ‌های جذاب و شخصیت‌های جالب جبران می‌شود، مانند سزار، مک‌دونالد و ویرجیل و سفر آن‌ها به شهر. در حالی که فیلمنامه توسط تیم همسر و همسری که دو سال قبل «مرد اومگا» را نوشتند، نوشته شده بود، توسط پل دهن بهبود یافت که 90 درصد دیالوگ‌های جالب و تفکر برانگیز را نوشت و پایان را تغییر داد (بخش مربوط به مجسمه سزار را اضافه کرد). منتقدان درباره حمله نظامی در عمل آخر شکایت دارند، اما به نظر می‌رسد آن‌ها هرگز درباره حملات نظامی مشابه چیزی نشنیده‌اند. علاوه بر این، جهش‌یافته‌ها از زمان هولوکاست اتمی چنین جنگی را نداشته‌اند و به دلیل قرارگیری طولانی‌مدت در معرض اشعه، در وضعیت خوبی نبودند (به عنوان مثال، توجه کنید که چقدر کند راه می‌روند). تعداد جنگجویان توانمند قابل دسترس نیز به‌طور قابل درکی محدود بود. همان‌طور که در عنوان من ذکر شده، نظریه‌های اجتماعی در طول فیلم جالب است و به موضوعاتی چون جنگ، صلح‌طلبی، برابری، فرقه‌گرایی، زیر فرهنگ‌ها و قانونی‌گرایی مربوط می‌شود. یک مثال خوب در این زمینه این است که انسان‌ها نمی‌توانند به میمون‌ها «نه» بگویند، اما میمون‌ها می‌توانند به یکدیگر «نه» بگویند. حالا این را به کلمه «n» امروز ربط دهید. در جبهه زنانه، کلین کمپ با نقش کوچکی به عنوان انسان جولی ظاهر می‌شود در حالی که هدر لاو پزشک دهکده (بشر) است. فرانسه نیون نیز به عنوان دستیار کولپ حضور دارد. چندین شخصیت معروف در حاشیه، زن و مرد، مانند جان هیوستون، ناتالی ترانیدی، لو آیرز، نوآ کین و غیره نیز وجود دارند. با وجود بودجه کم و حس کمیک بوکی، این فیلم سومین فیلم مورد علاقه من از پنج فیلم اصلی است و بعد از فیلم اول و «زیر» قرار دارد. این فیلم به‌طور کلی هم‌سطح با «فرار» و «فتح» است، فقط من آن را بیشتر از آن‌ها دوست دارم. مدت فیلم 1 ساعت و 33 دقیقه است و در مزرعه فیلم فاکس فیلم‌برداری شده است، که امروز پارک ایالتی مالیبو کریک در کوه‌های سانتا مونیکا است و 33 دقیقه به سمت غرب هالیوود فاصله دارد. صحنه‌های زیرزمینی در شهر ممنوعه در تأسیسات بازیافت آب هایپرین در پلایا دل ری، لس آنجلس فیلم‌برداری شده است. امتیاز: B/B-