فیلم The Call of the Wild 2020

متاسفانه نتوانستم فیلم "ندای طبیعت" را در زمان اکرانش تماشا کنم. بنابراین وقتی دیروز در یک سانس خالی به تماشای آن رفتم، هیچ چیزی از آن یادم نمی‌آمد. دوباره از تریلرها دوری کردم، اما چند تصویر از آن به یادم مانده بود. سگ CGI اصلاً خوب به نظر نمی‌رسید. با انتشار نقدها و گذشت چند هفته، نمی‌توانستم از این نتیجه‌گیری فرار کنم که بیشتر نظرات...

متاسفانه نتوانستم فیلم "ندای طبیعت" را در زمان اکرانش تماشا کنم. بنابراین وقتی دیروز در یک سانس خالی به تماشای آن رفتم، هیچ چیزی از آن یادم نمی‌آمد. دوباره از تریلرها دوری کردم، اما چند تصویر از آن به یادم مانده بود. سگ CGI اصلاً خوب به نظر نمی‌رسید. با انتشار نقدها و گذشت چند هفته، نمی‌توانستم از این نتیجه‌گیری فرار کنم که بیشتر نظرات منفی به خاطر "انیمیشن حواس‌پرت‌کن" است. با علم به اینکه احتمالاً جلوه‌های بصری نسبت به داستان ناامیدکننده خواهد بود، با انتظارات متعادل به تماشای آن نشستم. واقعاً از این میزان بازخورد منفی شگفت‌زده‌ام. من واقعاً از فیلم لذت بردم و این یکی از فیلم‌های مورد علاقه من در سال جاری تا به حال است. بله، این چندان معنی ندارد، با توجه به اینکه هنوز مارس است و احتمالاً حتی در پایان سال هم نامش ذکر نخواهد شد. با این حال، سگ CGI (باک) اصلاً برای من مزاحم نبود. ممکن است باک یک حیوان انیمیشنی کامل نباشد، اما تا زمانی که مردم با ذهنیت صحیح به تماشا بیایند، شانس لذت بردن از داستان بسیار بالاتر است. این یک سگ انیمیشنی است. بپذیرید، ادامه دهید و همه چیز خیلی راحت‌تر خواهد بود. من معتقدم که باک در دسته "دره غیرطبیعی" قرار می‌گیرد. چیزی عجیب ممکن است برای برخی افراد خوب کار کند و برای بقیه به طرز وحشتناکی نامناسب باشد. من اصلاً به آن اهمیتی ندادم و حتی می‌توانم بگویم که چند لحظه به خاطر ابراز احساسات سگ بسیار تاثیرگذار بودند. همچنین معتقدم که این فیلم به یک سگ CGI به جای یک سگ واقعی نیاز داشت. این یک سگ معمولی نیست: باک قوی‌تر، بزرگ‌تر و بلندتر است و غریزه وحشی خاصی دارد که سگ‌های خانگی از آن بی‌بهره‌اند. برای روشن شدن: باک از نظر بصری کامل نیست. مطمئناً، در چند صحنه CGI بیش از حد و awkward به نظر می‌رسد. با این حال، این موضوع از روایت صمیمانه داستان چیزی کم نمی‌کند. باک بدون شک شخصیت اصلی است. او تعارضات احساسی، انگیزه‌های شخصی و شخصیتی متمایز دارد که با ماجراجویی‌هایش تغییر می‌کند، و بخشی از او وجود دارد که نیاز به کشف آن دارد. نیمه اول فیلم پر از اکشن، سرگرمی و هدف واضح است. این فیلم بسیار جذاب و سرگرم‌کننده است، حتی اگر داستان‌های معمول و پیش‌بینی‌پذیر را دنبال کند. بازی‌های خوب عمر سی (پرولت) و کارا جی (فرانسوا) در این بخش. نیمه دوم زمانی است که شخصیت هریسون فورد (جان تورنتون) بالاخره وارد می‌شود (او تا آن زمان به ندرت ظاهر می‌شود). از اینجا به بعد، فیلم ریتم آرام‌تری به خود می‌گیرد و بر تأملات فورد درباره زندگی‌اش و سفر باک برای یافتن جایی که در نهایت به آن تعلق دارد تمرکز می‌کند. هریسون فورد یک بازی فوق‌العاده ظریف و احساسی ارائه می‌دهد. نمی‌توانم به یاد بیاورم که آخرین بار کی فورد این‌قدر به یک نقش متعهد بود. جان دارای گذشته‌ای ویرانگر و غم‌انگیز است و باک توانسته است کمی شادی و رضایت به زندگی‌اش بیاورد. برای یک دوستدار سگ مثل من، این داستانی احساسی، واقعی و دلگرم‌کننده است. تنها جنبه‌ای که واقعاً از آن بدم می‌آید، متاسفانه، شخصیت دن استیونز (هال) است. او فقط یک "شرور" کلیشه‌ای و نفرت‌انگیز است که با بقیه فیلم همخوانی ندارد. من این بازیگر را دوست دارم، اما نمایش بیش از حد او همیشه کارساز نیست و هال به شدت از حرکات و ابراز احساسات اغراق‌آمیزش آسیب می‌بیند. به نظر من، او می‌توانست به‌طور کامل از فیلم حذف شود و نتیجه‌ای بهتر به دست می‌آمد. زیرنویس کاملاً غیرضروری و به شدت سست به نظر می‌رسد. اوه، و کارن گیلان (مرسدس)؟ من به‌تازگی متوجه شدم که او نیز در فیلم حضور دارد... "ندای طبیعت" یکی از آن فیلم‌هایی است که از تریلرهای بد رنج می‌برد. مردم یا آن را نادیده می‌گیرند یا با ذهنیتی منفی از پیش تعیین‌شده وارد می‌شوند. این فیلم ثابت می‌کند که بهترین (و تنها) راه برای قضاوت درباره یک فیلم، صرفاً تماشای آن است. باک CGI یک اثر هنری انیمیشنی نیست، البته، اما او به دور از حواس‌پرتی یا آزاردهنده است. راستش را بخواهید، احساس می‌کنم که او لحظات احساسی زیادی را بالا می‌برد. باک به‌طرز فوق‌العاده‌ای نوشته شده است و به‌عنوان یک قهرمان پیچیده و احساسی درخشان است. من خندیدم، گریه کردم و از تمام ماجراجویی‌های دیوانه‌وارش لذت بردم. هریسون فورد بهترین بازی خود را در چند سال اخیر در نیمه دوم آرام‌تر فیلم ارائه می‌دهد، پس از یک نیمه اول پر از اکشن و شلوغ. شخصیت دن استیونز قطعاً بدترین جنبه داستان است. یک "شرور" غیرضروری، کلیشه‌ای و وحشتناک که جایی در روایت ندارد. در کل، به شدت توصیه می‌کنم که فرصتی به این فیلم بدهید! از تریلرهای آن دوری کنید، واقعیت این که باک واقعاً یک سگ انیمیشنی است را بپذیرید و سعی کنید از داستان صمیمانه و واقعی آن لذت ببرید.