فیلم The Magnificent Seven 1960

من برای کارم پیشنهادات زیادی دریافت کرده‌ام، اما هرگز همه‌چیز را به دست نیاورده‌ام. یک دزد شرور دائماً به یک روستای کوچک مکزیکی حمله می‌کند و هرچه بخواهد می‌دزدد. سرانجام، روستاییان که از این وضعیت به ستوه آمده‌اند و نمی‌خواهند جابجا شوند، به استخدام چند تفنگدار می‌پردازند تا بالاخره از شر کالورا خلاص شوند. همان‌طور که اکثر مردم می‌دانند، «هفت دلاور» در واقع بازسازی فیلم عظیم و...

من برای کارم پیشنهادات زیادی دریافت کرده‌ام، اما هرگز همه‌چیز را به دست نیاورده‌ام. یک دزد شرور دائماً به یک روستای کوچک مکزیکی حمله می‌کند و هرچه بخواهد می‌دزدد. سرانجام، روستاییان که از این وضعیت به ستوه آمده‌اند و نمی‌خواهند جابجا شوند، به استخدام چند تفنگدار می‌پردازند تا بالاخره از شر کالورا خلاص شوند. همان‌طور که اکثر مردم می‌دانند، «هفت دلاور» در واقع بازسازی فیلم عظیم و بسیار تأثیرگذار آکیرا کوروساوا به نام «هفت سامورائی» است. کارگردان جان استرجس با پایبندی نزدیک به مضامین کوروساوا، یک اثر کلاسیک خلق کرده است که به نوعی به یکی از فیلم‌های محبوب تعطیلات در برنامه‌های تلویزیونی تبدیل شده است. اگر این داستان را به دقت تحلیل کنید، متوجه می‌شوید که در اصل داستانی بسیار عادی است، اما با ورود هر شخصیت آرchetyp و صحنه‌های مختلف، واضح می‌شود که این داستان سرشار از جزئیات است که به طرز شگفت‌انگیزی در یک فضای وسترنی قاب‌گیری شده است. استرجس به خوبی می‌دانست که چگونه گروه‌های بازیگری را کارگردانی کند. او بعداً به کارگردانی فیلم فوق‌العاده «فرار بزرگ» در سال 1963 نیز پرداخت. در اینجا او با یک گروه بازیگری بی‌نقص به خوبی خدمت شده است، اگرچه یول برینر تنها نام بزرگ در بین آنها بود، اما بازیگرانی چون استیو مک‌کویین (که بر فیلم تسلط دارد)، چارلز برانسن، رابرت واون و جیمز کابرن به بخشی از فرهنگ سینمایی مردانه تبدیل شدند و هر یک برای تصاحب فیلم تلاش کردند که این موضوع به عنوان یک برگ برنده برای این فیلم محبوب و پرشور به حساب می‌آید. حتی موسیقی این فیلم نیز به خوبی وارد فرهنگ عمومی شده است و موسیقی المر برنشتاین اکنون برای حتی جوان‌ترین علاقه‌مندان به سینما شناخته شده است. این فیلم به وضوح مردانه است، اما برای بینندگان زن نیز بسیار دلپذیر است. «هفت دلاور» یک لذت عمومی برای تقریباً همه کسانی است که از فرار از واقعیت سینما لذت می‌برند. شاید آخرین کلام باید به خود کوروساوا اختصاص یابد که پس از دیدن فیلم جان استرجس، تحت تأثیر قرار گرفت و به او شمشیر سامورائی اهدا کرد تا از فیلم بزرگش قدردانی کند. از همان ابتدا با نواهای فوق‌العاده المر برنشتاین می‌دانید که این یک فیلم خوب خواهد بود... اگر بازیگران استیو مک‌کویین، چارلز برانسن، جیمز کابرن، یول برینر و الی والاخ را به این ترکیب اضافه کنید، این یک قطعیت است. این نسخه از داستان 1954 کوروساوا به گروهی از روستاییان تحت فشار می‌پردازد که به استخدام تفنگدارانی می‌پردازند تا به آنها کمک کنند تا از یک گروه مهاجم قاتل دفاع کنند. فیلم از نظر تصویربرداری بسیار خوب است؛ بازی‌های قوی از جمله رابرت واون به عنوان «لی» عصبی و بزدل و هورست بوخولتس به عنوان «چیکو» تازه‌کار، این فیلم را به یک ماجرای وسترنی پرaction تبدیل می‌کند که با چرخش‌ها و پیچش‌های خوب، دیالوگ‌ها و کارگردانی محکم و بازی سرگرم‌کننده والاخ در نقش «کالورا» همراه است. جمعیت محلی نیز عملکردهای خوبی از خود نشان می‌دهند و هرچند که از نظر شدت و زبری «هفت سامورائی» را ندارد، اما به طور قطع به عنوان یک قطعه کلاسیک سرگرمی خود را حفظ می‌کند. **یک وسترن کلاسیک در نوع خود.** زمانی که تصمیم به دیدن این فیلم گرفتم، به دلیل محبوبیت فوق‌العاده آن در کشورهای اروپایی بود و نه به خاطر شهرت خوب آن. برای مثال، می‌دانستم که پدرم این فیلم را در یک سینما در لوآندا، آنگولا، در سال‌هایی که در سینماها اکران می‌شد، دیده است (زمانی که آنگولا کشور مستقلی نبود). تنها بعد از اینکه کمی درباره‌اش خواندم، متوجه شدم که این فیلم یک بازسازی است، یک اقتباس وسترن از فیلم معروف «هفت سامورائی» که توسط آکیرا کوروساوا کارگردانی شده است و من قبلاً آن را دیده بودم و فکر می‌کردم کمی بیش از حد مورد ستایش قرار گرفته است. و البته، این یکی از همان وسترن‌های کلاسیک خالص آمریکایی است، نه وسترن-اسپاگتی. فیلمنامه ساختار فیلم کوروساوا را حفظ می‌کند که به شمال مکزیک اقتباس شده است: یک روستای کشاورزان صلح‌جو که اغلب توسط گروهی از مجرمان غارت می‌شود و آنها تعدادی تفنگدار شرافتمند را استخدام می‌کنند تا به آنها در دفاع کمک کنند. اما این فیلم چندین «اشتباه» را که به نسخه اصلی ژاپنی اشاره کرده‌ام، اصلاح می‌کند: اول اینکه مدت آن بسیار کوتاه‌تر است و وقایع را به نکات اصلی خلاصه می‌کند و روایت کمتری خسته‌کننده و متراکم‌تر را به ما ارائه می‌دهد که برای سرگرم کردن ما کارآمدتر است. برای انجام این کار، داستان بر یافتن بهترین مردان برای کار و سپس بر ماجراهای دفاع از روستا تمرکز دارد. با این حال، این فیلم هم‌چنان پیش‌بینی‌پذیر است: ما می‌دانیم که در پایان، قهرمانان روز را نجات می‌دهند، هرچند با چند مرگ شجاعانه در شمار تلفات نهایی. این فیلم به طور قطع بزرگترین فیلم دوران یول برینر است. او قبلاً یک بازیگر مشهور بود و تأثیر زیادی بر انتخاب بازیگران داشت و در نهایت یک نوع «تیم رویایی» از بازیگران اکشن فوق‌العاده را تشکیل داد. او خود نیز عملکردی تأثیرگذار و قابل توجه ارائه داد. استیو مک‌کویین و جیمز کابرن نیز شایسته ذکر هستند، هر دو که دوباره در «فرار بزرگ» به هم خواهند پیوست. چارلز برانسن و هورست بوخولتس نیز کار بسیار خوبی انجام می‌دهند و از فرصتی که برای توسعه حرفه خود دارند، به خوبی بهره می‌برند. در یک نقش کمتر چشمگیر، رابرت واون و برد دکستر به ترکیب هفت قهرمان کمک می‌کنند. الی والاخ نیز در نقش شرور نمی‌تواند به خاطر کیفیت کارش و کاریزمایی که به همراه دارد، فراموش شود. از نظر فنی، فیلم ارزش‌های بزرگی برای در نظر گرفتن ندارد. بیشتر آنچه می‌بینیم استاندارد سینمای آمریکا در دهه 1960 است: تصویربرداری خوب، نسبتاً رنگارنگ و به خوبی نورپردازی شده، اما نه به‌ویژه قابل توجه، و دکورها و لباس‌ها از نظر زیبایی‌شناسی نسبتاً خوب هستند. بازسازی دوره تاریخی کمی ضعیف است: در حدود سال‌های 1865-1870، اما فیلم چندین دکوری و لباسی دارد که به وضوح چندین دهه بعد از این دوره هستند. آنها خوب به نظر می‌رسند، اما دقیق نیستند. با این حال، این فیلم با ویرایش خوب، ریتم بسیار دلپذیر، جلوه‌های ویژه و صوتی خوب و یک موسیقی فوق‌العاده، با طبیعتی حماسی و قهرمانانه، که توسط المر برنشتاین امضا شده، جبران می‌شود.