فیلم Apache 1954

فیلم "آپاچی" به کارگردانی رابرت آلدریچ و با فیلمنامه‌ای از جیمز آر. وب بر اساس رمان "برونچو آپاچی" نوشته پل ولمن ساخته شده است. این فیلم با بازی برت لنکستر، ژان پیترز، جان مک‌انتایر، جان دهنر، چارلز برانسن و پل گویل به نمایش درآمده است. موسیقی این فیلم اثر دیوید راکسین و فیلمبرداری آن به عهده ارنست لازلو بوده است. این داستان درباره ماسایی، آخرین جنگجوی...

فیلم "آپاچی" به کارگردانی رابرت آلدریچ و با فیلمنامه‌ای از جیمز آر. وب بر اساس رمان "برونچو آپاچی" نوشته پل ولمن ساخته شده است. این فیلم با بازی برت لنکستر، ژان پیترز، جان مک‌انتایر، جان دهنر، چارلز برانسن و پل گویل به نمایش درآمده است. موسیقی این فیلم اثر دیوید راکسین و فیلمبرداری آن به عهده ارنست لازلو بوده است. این داستان درباره ماسایی، آخرین جنگجوی آپاچی است. این داستان بارها روایت شده و به یکی از افسانه‌های بزرگ جنوب غربی آمریکا تبدیل شده است. ماجرا از سال ۱۸۸۶ و تسلیم جرونیمو آغاز می‌شود. بدون شک فیلم "آپاچی" با مشکلاتی مواجه است، از انتخاب بازیگران آمریکایی با چشمان درخشان برای نقش‌های اصلی بومیان آمریکا گرفته تا تغییر داستان به سمت یک رمانس و پایان تحمیلی استودیو، این فیلم ترکیبی از نکات مثبت و منفی است. اگر بتوانید بر این "مسائل" غلبه کنید، هنوز هم چیزهای زیادی برای لذت بردن وجود دارد. فیلم به دنبال تغییراتی است که در فیلم‌های "پیکان شکسته" و "دروازه شیطان" ایجاد شده و نحوه نمایش بومیان آمریکا را تغییر داده است. داستان ماسایی (لنكستر) داستانی جذاب است، حتی اگر فیلم نتواند به طور کامل پتانسیل خود را به نمایش بگذارد. او به عنوان فردی استویک و پیچیده، با اراده‌ای قوی در نوع خود به تصویر کشیده می‌شود، در حالی که سردرگمی او نسبت به دنیایی که دیگر نمی‌فهمد یا نمی‌خواهد بخشی از آن باشد، به خوبی توسط لنکستر و آلدریچ به نمایش درآمده است. خوشبختانه، فیلم ماسایی را به عنوان یک قدیس به تصویر نمی‌کشد. ما می‌دانیم که او چه توانایی‌هایی دارد و در طول داستان، مهارت‌های او به عنوان یک جنگجو به نمایش درمی‌آید. صحنه‌ای وجود دارد که ماسایی و نالینله (پیترز) به هم نزدیک می‌شوند، اما به محض اینکه آن‌ها به یکدیگر "علاقه‌مند" می‌شوند، فیلم از حالت اصلی خود خارج می‌شود. هرچند آلدریچ چند صحنه اکشن دیگر اضافه می‌کند، اما عمق، هوش و پیشرفت داستانی ناپدید می‌شود. این موضوع به پایان فیلم منجر می‌شود که به جای یک خاتمه سرد و تاریک، به سمت چیزی نزدیک به لطافت می‌رود. انتخاب لنکستر و پیترز به فیلم زیبایی و قدرت ورزشی می‌بخشد. لنکستر به طور کامل در نقش خود فرو می‌رود و این فیلم را با همکاری هارولد هکت تولید کرده است. با اینکه به آن‌ها عادت کردن زمان می‌برد، اما آن‌ها شخصیت‌های سالمی را به تصویر می‌کشند، هرچند هرگز به عنوان بومیان آمریکا قانع‌کننده نیستند. بازیگران مکمل مانند مک‌انتایر و دهنر قوی هستند، اما متأسفانه برانسن (که در اینجا به عنوان بوچینسکی شناخته می‌شود) به واسطه فیلمنامه‌ای که شخصیت بسیار امیدبخشی را به خوبی توسعه نمی‌دهد، مورد بی‌مهری قرار می‌گیرد. موسیقی راکسین ترکیبی از ضربات هندی و تم عاشقانه‌ای است که شباهت زیادی به تم عاشقانه‌ای که الکس نورت برای "اسپارتاکوس" شش سال بعدی استفاده کرد، دارد. در حالی که عکاسی تکنیکالر لازلو از کیفیت بالایی برخوردار است و مناظر به خوبی در داستان گنجانده شده‌اند. این فیلم مشکلاتی دارد و در واقع، ضعیف‌ترین وسترنی است که توسط آلدریچ و لنکستر ساخته شده، اما نقاط قوت خوبی نیز دارد. این فیلم از نظر مالی موفق بود و داستانی است که ارزش روایت کردن دارد. ۷ از ۱۰.