فیلم Star Trek: Insurrection 1998

**خلاصه داستان:** در حالی که ژان لوک پیکارد در جشن‌هایی درون ناوگان انترپرایز برای خوش آمدگویی به یک نژاد جدید به فدراسیون شرکت دارد، تماس فوری از دریابان داگرتی درباره دیتا که به ماموریت مشاهده نژاد باکو فرستاده شده، دریافت می‌کند. فدراسیون در آنجا یک پایگاه مخفی تأسیس کرده و نژاد سونا نیز در آنجا حضور دارد. دیتا از کنترل خارج شده و پایگاه فدراسیون...

**خلاصه داستان:** در حالی که ژان لوک پیکارد در جشن‌هایی درون ناوگان انترپرایز برای خوش آمدگویی به یک نژاد جدید به فدراسیون شرکت دارد، تماس فوری از دریابان داگرتی درباره دیتا که به ماموریت مشاهده نژاد باکو فرستاده شده، دریافت می‌کند. فدراسیون در آنجا یک پایگاه مخفی تأسیس کرده و نژاد سونا نیز در آنجا حضور دارد. دیتا از کنترل خارج شده و پایگاه فدراسیون را به بومیان نشان می‌دهد. پیکارد و افسران ارشدش به سیاره می‌روند تا با بومیان برای تسلیم کردن پرسنل فدراسیون گفتگو کنند. او با باکویی‌های (بسیار) صلح‌طلبی که توسط آنجی و سوجف نمایندگی می‌شوند، مورد استقبال قرار می‌گیرد. آن‌ها تاریخ و فلسفه قوم خود را توضیح می‌دهند. آن‌ها نسل‌ها پیش در این سیاره ساکن شده و از تابش محلی بهره‌مند شده‌اند که طول عمرشان را به شدت افزایش داده است. داگرتی از پیکارد خواسته است که سیاره را ترک کند تا ماموریت «مشاهده» بدون مزاحمت ادامه یابد. پیکارد بوی فریبکاری را می‌زند و مجبور به نافرمانی از دستورات می‌شود تا یکی از اصول اساسی فدراسیون را دفاع کند. اکثر مردم این فیلم را دوست ندارند و در رده پایین‌تری از فیلم‌های استار ترک قرار می‌دهند. البته، اکشن و نبرد چندانی در آن وجود ندارد. شخصیت‌های جدید یا بسیار خسته‌کننده هستند یا به وضوح «شرور». اما نکته اصلی اینجا دفاع از «دستور اولیه» است که به معنای عدم مداخله در توسعه یک تمدن با فناوری پایین‌تر است. در اینجا تحلیل عمیقی از آنچه که فدراسیون است و زمان مداخله یا عدم مداخله آن، وجود دارد. همچنین داستان عاشقانه‌ای بین پیکارد و آنجی و دوستی دیتا با یک کودک در حال کشف رفتار جوانان انسان وجود دارد. پس از فیلم‌های متعدد درباره کلیون‌ها و رومولایی‌ها، برایم تازگی داشت که دو نژاد جدید با تاریخ‌ها و شیوه‌های زندگی متفاوت معرفی شود. و اینکه فیلم به «دستور اولیه» و چگونگی تحریف آن توسط یک نژاد زیرک تمرکز دارد (چرا که باکو واقعاً بومیان این سیاره نیستند و نباید تحت حفاظت دستور اولیه قرار بگیرند) و چگونگی هدایت یک افسر ارشد، اگر گمراه شود، می‌تواند به انقراض صدها نفر منجر شود. این فیلم به عنوان ضعیف‌ترین فیلم از چهار فیلم نسل بعدی به شمار می‌آید، اما نکات قوت خود را دارد. این فیلم در سال 1998 منتشر شد و به کارگردانی جاناتان فریکس ساخته شده است. داستان حول نژاد بیگانه‌ای به نام باکو می‌گردد که سیاره‌شان تابش‌های بازسازی‌کننده‌ای را ارائه می‌دهد و بنابراین طول عمر بسیار بالایی دارند؛ علاوه بر این، آن‌ها در هماهنگی با محیط زیست خود زندگی می‌کنند و فناوری پیشرفته را رد می‌کنند. با کمک نژاد بیگانه‌ای به نام سونا، فدراسیون به‌طور مخفیانه به تحقیق درباره فرهنگ باکو می‌پردازد، اما سونا قصد دارد سیاره را برای خود و دیگرانی که به‌طور مخفیانه می‌خواهند بدن‌های خود را بازسازی کنند، تصاحب کند. مشکل این است که کاپیتان پیکارد و خدمه انترپرایز به دستور اولیه وفادار هستند. طرح داستان خوب است و ایده‌های جالبی را ارائه می‌دهد، مانند سیاره‌ای بهشت‌گونه که جاودانگی نزدیک به واقعیت است و تمایل ذاتی به بازسازی و زندگی ابدی. من یونیفورم‌های جدید سیاه فدراسیون را دوست دارم و بازیگران به همان اندازه دوست‌داشتنی هستند. متأسفانه، چیزی مانع از اوج‌گیری فیلم می‌شود. این فیلم قابل قبول و گاهی تفکر برانگیز است، اما در مجموع، تحت تأثیر قراردهنده نیست و برخی بخش‌ها نقطه ضعف دارند. من آن را دوست دارم، اما برای من، این فیلم ضعیف‌ترین فیلم از چهار فیلم نسل بعدی است. مدت زمان فیلم 103 دقیقه است و در کالیفرنیا در مکان‌هایی مانند دریاچه کانویکت، پارک دریاچه مموث، سد سن گابریل، جنگل ملی آنجلس، دریاچه شرود و استودیو پارامونت در لس آنجلس فیلم‌برداری شده است. **نمره: B-** هرگز نتوانستم به خدمه «نسل بعدی» علاقه‌مند شوم و در اینجا هم کمکی به بهبود این احساس نکردند. همه چیز با آندروید «دیتا» (برنت اسپینر) که در یک سکونتگاه ظاهراً صلح‌آمیز و بدون فناوری کمی طغیانی می‌کند، آغاز می‌شود. چه خبر است؟ خوب، پس از یک تعقیب و گریز فضایی و کمی موزیکال گیلبرت و سالیوان، متوجه می‌شویم که فدراسیون و «سونا» با پوست صاف به هم پیوسته‌اند تا از تابش‌های درمانی که از سیاره ناشی می‌شود، بهره‌برداری کنند. اما با استفاده از این پدیده، آن‌ها این مکان را غیرقابل سکونت می‌کنند - پس با بومیان (از جمله 600 نفر) چه باید کرد؟ به نظر می‌رسد «دیتا» باهوش شده و خیلی زود «پیکارد» (پاتریک استوارت) و بقیه crew بدون جذابیتش در حال رفتن به سوی نجات روز هستند. در بیست دقیقه پایانی دوباره کمی اوج می‌گیرد و حداقل مقداری اکشن فیزری به ما می‌دهد، اما در غیر این صورت همه چیز تا حدی خسته کننده و سنگین از نظر دیالوگ است. کاپیتان مقداری علاقه عاطفی با «آنیج» (دونا مرفی) دارد و همچنین کودک الزامی با موجود کوچکش نیز وجود دارد. اف. موری آبرام و آنتونی زربه بهترین تلاش خود را به عنوان قدرت‌های توطئه‌گر به کار بستند، اما هیچ خطری در اینجا وجود ندارد. آقایان شاتنر و همکارانش جذابیت داشتند - حتی اگر داستان‌هایشان اغلب به اندازه کافی ضعیف بودند، اما این گروه فاقد آن جذابیت صحنه‌ای است و آن تفکرات (نه چندان) زیرپوستی واقعاً من را آزار می‌دهد. با مدت زمان کمتر از 1¾ ساعت، به نظر می‌رسد یک قسمت دو قسمتی از سریال است و هیچ مقدار ویاگرا نمی‌تواند این شورش را راه بیندازد، متأسفم.